Vísir - 16.02.1980, Blaðsíða 2

Vísir - 16.02.1980, Blaðsíða 2
Laugardagur 16. febrúar 1980. I 2 Ég hef alltaf veriö einstaklega heppinn og ánægöur meö lffiö”. Sigldi yfir Atlantshafid liggjandi á bakinu — Rabbaö viö Sigurð Þorsteinsson, skipstjóra aö ég hafi eitthvað að segja rður Þorsteinsson, skip- jr inn í hótelherbergið lustlegt, eins og maður- kti athygli árið 1969 er Sigurður tók sig upp iginkonu og sex börnum 6—14 ára gömlum, seldi bil, keypti Sæbjörgina af Slysavarnarfélaginu, uy hélt i heimsreisu. Nokkrum árum síðar keypti hann varðskipiö Albert, og nú er gamia, trausta varðskipið gert úr sem oliurannsóknarskip! En hvað rekur miðaldra mann til að taka sig upp og fara með átta manna f jölskyldu eitthvað út i buskann á gömlum trébáti? ■ „Ég var búinn aö vera skip- stjóri hér á tslandi i ein tiu ár, lengst af á tankskipinu Hafern- inum. en mér fannst ekkert vera fyrir mig aö gera hér, þaö voru erfiöir timar, hálfgert kreppu- ástand. Viö ákváöum þvi aö flytj ast úr landi — hvert vissum viö ekki — en fyrst ætluðum viö að njóta lifsins og ráöa okkur sjálf eins lengi og peningar entust. Ég hef lika alltaf átt mér þann draum aö vera algerlega sjálfs min herra og gera þaö sem mér sýndist, þegar mér sýndist. Ég veit aö margir þrá þetta frelsi, en flesta vantar hugrekkið til aö koma sér af stað. Ég og fjölskylda min höfum aldrei átt önnur eins hamingjuár og á Bonny, en það skiröum viö Sæbjörgina. Hver dagur var öör- um betri og frelsiö var algert. Ég vildi bara, aö ég heföi hæfi- leika til að lýsa þessu,til aö miöla samborgurum mínum af ánægju okkar og lifsnautn. Amerika nær Pólanna á milli! Ferðin var aldrei skipulögö, okkur var sama hvert viö fórum og hvenær. Ef við nenntum ekkert aö s igla einn daginn — eöa ef veöriö var ekki eins og best var á kosið, nú þá sigldum viö ekki neitt. Konan min haföi aðeins meiri áhyggjur af þessu. Eins og þegar viö sigldum til Ameriku i lok ferðarinnar, þá fanns henni ég taka lifinu með helst til mikilli ró: „Ertu viss um aö stefnan sé r étt? ”, spurði hún nokkrum sinnum. ' Ég svaraði þvi til, aö Amerika næöi pólanna á milli, svo aö þaö væri ekki hægt að missa af henni. Þaö má segja aö ég hafi siglt yfir Atlantshafið á bakinu! En viö sigldum einna mest viö Afrikustrendur og við sigldum reyndar i kringum Afriku. Þá vorum viö mikiö i Miöjaröarhaf- inu og komum til flestra land- anna viö það. Alls sigldum við um 37 þúsund milur i þessari ferö.” — Lentuö þiö aldrei i neinum ævintýrum? „Feröin i heild var nú hálfgerö ævintýraferö, en við lentum aldrei i raunum eöa „havarii”. En það gerðist ýmislegt óvænt. Til dæmis var mér boöin vinna sem skipstjóri á hafrannsóknar- skipi daginn eftir að við komum til Marokkó. Tveir Frakkar komu aö tala við mig, þar sem ég var i Sæbjörginni og gerðu mér tilboö, sem ég gat ekki hafnaö. Ég vann við þessar hafrann- sóknir næstu sjö mánuðina og eignaöist dr júgan skilding. En ég er með göt á báöum vösum og mér helst illa á peningum. Ætlaöi að kaupa málningu — var gerður að skip- stjóra! Nokkru seinna vorum við enn á ferö til Marokkó. Við komum til borgarinnar Safi og þar i höfn- inni var stórt farþegaskip — Appollo. Skipið var hvitt, eins og Sæbjörgin, og þvi fór ég um borö til aö reyna að fá ódýra máln- ingu. Tveimur timum seinna var ég oröinn skipstjóri þessa skips! Eigandi skipsins var Ron Hubbard, stofnandi og aðalmað- ur „Church of Scientology”, Hann og konan hans eiga nú yfir höfði sér dóm vegna hlerana sem þau stóðu að á landsþingi Repúblikanaflokksins. Church of Scientology er einkennileg hreyf- ing, sem þrátt fyrir nafnið a ekkert skylt við trúmál.Ahang- endur þessarar hreyfingar skipta milljónum og hefur hún breiöst til annarra landa, svo sem til Noröurlandanna. Skipiö var notaö fyrir kaup- sýslumenn, sem hreyfingin haföi lofað aö „endurhæfa”. Þetta voru yfirleitt menn, sem áttu fyrirtæki sem römbuöu a barmi gjaldþrots- Þeimvar lofað.aö eft- ir endurhæfinguna færi alit aö ganga betur — ég held aö þeir hafi hreinlega veriö heilaþvegnir — en staðreyndin var sú, að árangurinn af þessu öllu var geysimikill. Mikið elskast Nú, ég var skipstjóri á Appolo i tvo mánuði, en þá vildi konan, að ég hætti. Þetta var dálitið spaugilegur timi. Viö sigldum um og ég haföi 20—30 menn i vinnu, en enginn þeirra kunni neitt til verka nema vélstjórinn. Þegar ég gaf einhverjar fyrir- skipanir, hlupu þeir i hringi, rákust saman og gerðu nákvæm- lega ekkert af viti. Þetta var eig- inlega hreinn farsi — tómt grin. En þegar þessir tveir mánuðir voru liönir, haföi mér þó tekist aö kenna mönnunum grundvali- aratriöin i sjómennsku.” — En hvernig likaði þér viö félagsskapinn? „Bara vel. Það var engin óregla um borö og þaö met ég mikils, þvi aö ég er einn af þess- um leiðinglegu, sem ekki bragða vin, mér finnst ég vera nógu vitlaus fyrir. Það voru heldur engin læti, nema þá kannski i ástarmálunum. Þaö var elskast hvar sem var, hve- nær sem var og hvernig sem var. Mér likaöi þetta ágætlega, þó ekki hafi ég sjálfur stundaö þetta frjálsa ástarlif. Mér finnst þaö yndislegt, þegar fólkgetur komiö sér saman um að láta sér liöa vel. Þetta var aölaöandi og skemmtilegt fólk”. Koparkanónan „Ef þið nennið að hlusta þá skal ég segja ykkur eina sögu, sem er alveg sönn. Ég var skipstjóri á Hvitanes- inu i 13 mánaða tima og sigldum viö mest erlendis, fórum meöal annar 90 milur upp Ama- zon-fljótiötilaösækja kjörviö, en þetta landsvæði var að mestu ókannaö. Nú, þaðkemur sögunni ekkert við. Við áttum eitt sinn að sækja saltfarm til Ibiza og lögðumst fyrir akkeri i vikinni La Canal, þar sem höfnin var ekki nógu stór. Það tók langan tima aö lesta og hafði áhöfnin ekki mikið að gera. Tveir hásetanna voru góöir kafarar og köfuöu mikið i vikinni. Þar fundu þeir gamla fallbyssu. Við drógum hana upp á strönd og skoðuðum hána vel, skófum utan af henni kóral, kisil og annað drasl. Þá kom i ljós, að þetta var koparkanóna, ein af þeim alfyrstu, sennilega fra 15. eöa 16. öld. Kanónan lá þarna á ströndinni i viku og þegar skipið var full- lestað, ætluðum viö aö leggja af staö heim. Þá stakk Henrý Hálf- dánarson sem var farþegi, upp á þvi aö við tækjum kanónuna meö okkur heim. Sagöi að hún hafi ör- ugglega verið notuð viö Tyrkja- rániö heima á tslandi og þvi rétt- mæt eign okkar. Viö gætum gefiö hana Dvalarheimili aldraöra m THSH j :vl j f í 1 L Slguröur (I miöjunni) ásamt Bjarna vélstjóra og Viggó stýrimanni fyrlr framan Sebjörguna ábur en lagt var af stab Iheimsreisuna Iseptember 1969.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.