Morgunblaðið - 14.11.2001, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
DÚKKAN mín er góð, sagði litla
stelpan og þrýsti uppáhaldsleik-
fanginu sínu þétt að sér.
Bíllinn minn er góður, hugsaði
maðurinn og strauk létt yfir húddið.
Við skiljum vel hugsunarhátt
barnsins sem blæs með ímyndunar-
afli sínu líf í dauðan hlut. En full-
orðið fólk veit vel að nytjahlutir
geta hvorki verið góðir né vondir.
Það fer frekar eftir því hvað við
hugsandi menn gerum við hlutina.
Er til dæmis byssa vond eða góð?
Varla er hún vond þegar hún stend-
ur inni í skápnum. Kannski er hún
góð þegar ég nota hana sem íþrótta-
tæki, æfi mig að hitta í mark og
stytti mér stundir. Er byssan góð
þegar ég drep fugla? Skiptar skoð-
arnir eru um það. En hún er örugg-
lega vond þegar ég miða henni á
annað fólk.
Nú stendur til að stofna félag sem
kallar sig vinir bílsins. Þar er sagt
að margir séu svo vondir við bílana
og þeir hafi fengið svo slæma ímynd
sem mengunarvaldar. Í heilsíðuaug-
lýsingum er fullyrt ýmislegt skondið
í sambandi við bílana, t.d. að nýleg-
ur bíll mengar minni en belja í fjósi.
Bíll mengar auðvitað meira eftir því
sem honum er ekið meira. Bíllinn er
þá kannski vondur þegar hann er
misnotaður eða ofnotaður. Bíll er
kannski líka vondur þegar honum
offjölgar. Þetta hefur einmitt gerst
síðustu árin og er staðan núna þann-
ig að til eru fleiri skráðir bílar en
ökuskírteinishafar á landinu.
Þá er auðvitað ekki að undra að
sala nýrra bíla hefur stórlega dreg-
ist saman. Markaðurinn er einfald-
lega mettur. Hjá bílasölum er þetta
auðvitað áhyggjuefni og það eru ein-
mitt bílasölumenn og tryggingafyr-
irtæki sem standa bak við félagið
vinir bílsins. Örvæntingarfull til-
raun til að pranga einhverjum fleiri
góðum bílum upp á landsmennina?
En eitt get ég sagt þessu nýja fé-
lagi til huggunar: Ekki er þörf á því
að halda upp á dag bílsins. Þegar
horft er á umferðagöturnar þá áttar
maður sig fljótlega á því að allir
dagar ársins eru dagar bílanna hjá
þessari blessuðu bíladelluþjóð.
Annars er ég að íhuga núna að
stofna félagið vinir þvottavéla. Mér
finnst nefnilega að þvottavélar séu
reglulega góðar að hreinsa, dag eft-
ir dag, allt skítuga tauið fyrir okkur.
Fyrir það fá þessi blessuðu tæki alls
ekki næga viðurkenningu.
ÚRSÚLA JÜNEMANN,
kennari.
Vinir bílsins
Frá Úrsúlu Jünemann:
Í MORGUNBLAÐINU hinn 6. nóv-
ember er fréttatilkynning frá Félagi
geislafræðinga. Þar kveður á um að
fyrrverandi röntgentæknar heiti nú
geislafræðingar...og hana nú!
Það gladdi mig mjög að þessi hóp-
ur skyldi hafa séð ljósið og breytt
starfsheiti sínu úr „tækni“ í „fræð-
ing“ þar sem það er deginum ljósara
að fræðingar hafa yfirleitt hærri
laun en aðrir hópar . Þetta verður því
verðugt innlegg í næstu kjarabar-
áttu geislafræðinga, þeir koma
væntanlega tvíefldir til leiks og
krefjast hærri launa til jafns við
hjúkrunarfræðinga. Hjúkrunar-
fræðinga sem áður hétu hjúkrunar-
konur en af miklum klókindum
breyttu starfsheiti sínu í fræðing.
Eftir það hafa varla heyrst frá þeim
óánægjuraddir. Fyrrverandi fóstrur
sáu ljósið fyrir nokkrum árum og
ákváðu að klífa stigann, breyttu
starfsheiti sínu í leikskólakennara til
að krefjast launa á við kennara.
Og þá komum við að kjarna máls-
ins, það er augljóst mál að „fræð-
ingar“ hafa hærri laun en kennarar,
fóstrur, hjúkkur, löggur og þroska-
þjálfar. Þessir hópar eru frægir fyrir
óánægju sína með launin sín og þá
litlu virðingu sem fólk ber fyrir störf-
um þeirra. Það helst í hendur, laun
og virðing. Þess hærri laun, þess
meiri virðingu ber fólk fyrir starfinu.
Flugmenn og flugumferðarstjórar
eru þessu til sönnunar, þótt ekkert
langskólanám liggi að baki starfi
þeirra ber fólk virðingu fyrir þeim,
þeir eru jú vel launaðir. Því blasir við
að til að öðlast virðingu verða launin
að hækka og til að launin hækki þarf
að breyta starfsheitinu, helst í fræð-
ing, því þeir eru með hæstu launin.
Þetta hefur sem sagt staðið kjara-
baráttu kennara fyrir þrifum. Þeir
eru ekki fræðingar og engu máli
skiptir hversu mikið menntaðir þeir
eru. Því er tillaga mín sú að kenn-
arar feti í fótspor geislafræðinga og
breyti starfsheiti sínu. Einungis þá
fara hlutirnir að gerast og þeir geta
miðað sig við aðra fræðinga í land-
inu. Það blasir við að „menntunar-
fræðingur“ er miklu sérhæfðara
starfsheiti en kennari. Það vilja allir
kalla sig kennara sem kenna á annað
borð en menntunarfræðingur segir
manni að þarna sé sérfræðingur á
ferðinni, kunni eitthvað meira fyrir
sér en aðrir. Leikskólakennarar geta
orðið uppeldisfræðingar og tekið þar
með skrefið til fulls, frá fóstru til
fræðings. Þroskaþjálfar yrðu miklu
virðulegri stétt sem fötlunarfræð-
ingar eða þroskaferlisfræðingar. Og
þá skulum við ekki gleyma lögregl-
unni í landinu. Ekki virðast þeir vera
ánægðir með kjörin sín, hafa löngum
verið illa launaðir og virðist nú virð-
ing almúgans fara dvínandi í garð
þessara þjóna réttvísinnar. Ekki er
hægt að kalla þá lögfræðinga en
hvað um löggæslufræðinga? Eða
lögreglufræðinga? Nú eða bara lögg-
fræðinga (með tveimur géum til að-
greiningar frá lögfræðingum)?
GUÐRÍÐUR ARNARDÓTTIR,
kennari,
Galtalind 4,
Kópavogi.
Frá fóstru til
fræðings!
Frá Guðríði Arnardóttur: