Morgunblaðið - 24.04.2002, Síða 43
mikið ástríki alls heimilisfólksins,
sumar eftir sumar eftir sumar.
Glaðari strák gaf ekki að líta en
hrokkinkollinn Vigga, þegar hann
frelsinu feginn, íklæddur fjósa-
galla og grútskítugum stígvélum,
fékk loks að taka ærlega til hend-
inni. Vignir, verkmaður í eðli sínu,
fékk nú að göslast af stað enda
verkefnin óþrjótandi. Það þurfti að
plægja og sá og bera skít á túnin,
taka á móti lömbum, girða, smala,
rétta og rýja, moka flór og mjólka
kýr. Tvíraddaður fjósasöngur
bræðranna Gísla og Snorra Þor-
steinssona á Hvassafelli setti
punktinn yfir i-ið.
Með þessum minningarbrotum,
og kannski einmitt á þessum stað,
kýs ég að kveðja elskulegan fóst-
urbróður – þarna sem hann stend-
ur, forugur uppfyrir haus í túninu
á Hvassafelli, með kersknislegt
blik í brúnum augunum. Full
þakklætis fyrir gengnar sælustu-
ndir mun ég leyfa hlýjum minn-
ingum að græða sárin. Megi góðar
vættir styðja og styrkja fjölskyldu
Vignis Hróðmars Benediktssonar
um ókomna tíð.
Vigdís Esradóttir.
Í skáldsögunni Eva Luna eftir
Isabel Allende segir á einum stað:
„Dauðinn er ekki til, dóttir góð.
Fólk deyr bara þegar enginn man
lengur eftir því – útskýrði hún fyr-
ir mér skömmu áður en hún skildi
við. – Ef þú manst eftir mér verð
ég alltaf hjá þér.“
Ég mun ætíð muna eftir Vigni.
Þessum stórbrotna manni sem var
best lýst sem blöndu af jökulfljóti
og fjallalæk. Hver gleymir aðför-
unum þegar steypuæði rann á
múrarameistarann, þegar sást til
hans urðu lýsingar á berserkjum í
Egilssögu ljóslifandi. – Vignir var
sagnamaður og óvenjulega orð-
heppinn eins og þegar einhver
lurkur var í Guðmundi Guðleifs-
syni járnamanni, þá sagði Vignir:
„Guðmundur minn, ég hef heyrt að
þú sért kallaður Guðmundur felli-
bylur, en þú minnir mig nú meira
á litla lægð.“ – Þannig var Vignir
harður húsbóndi sem krafðist mik-
ils af undirmönnum sínum, en með
skemmtilegum tilsvörum og sögum
létti hann mönnum harðræðið og
kom þeim að verki. Menn yfirgáfu
yl kaffiskúrsins og óðu út í hríð-
arhraglanda með bros á vör og síð-
asta sagan hans Vignis yljaði
mönnum um hjartarætur.
Þau eru mörg minnismerkin um
störf Vignis, allt frá húsi Seðla-
bankans að baðhúsinu í Nauthóls-
vík, sem var síðasta verkið sem
Vignir vann að. Þar áttum við
Vignir líka síðustu samverustund-
irnar, ég að binda járn, hann að
berjast við skriffinna og arkitekta.
Við Vignir kölluðum húsið aldrei
annað en Baðhús Ingibjargar. „Nú
og Ingibjörg vígði ylströndina með
því að synda í sjónum þannig að
þegar baðhúsið verður vígt hljót-
um við að fara öll saman í sturtu,“
og svo hljómaði hláturinn …
Járnamenn sem unnið hafa með
Vigni síðastliðin tuttugu ár og
rúmlega það senda fjölskyldu hans
samúðarkveðjur.
Gísli Þór Sigurþórsson.
Það stóð aldrei til að ég myndi
hitta Vigni Benediktsson. Það var
vorið ’77 að ég hafði sótt um starf
við sumarafleysingar í öskunni.
Vegna kjaradeilna var sumarfólk
ekki tekið í vinnu hjá Reykjavík-
urborg fyrr en deilan yrði leyst.
Ég gat hins vegar fengið strax
vinnu hjá múrarameistara sem
hafði leitað til vinnumiðlunar og
daginn eftir mætti ég í vinnu hjá
Vigni Benedikssyni. Næstu sumur
vann ég hjá Vigga Ben. Fyrsta
verkefnið mitt var að aðstoða við
að ljúka múrverki á fyrsta hluta
Ölduselsskóla. Síðar kom fjöldi
verkefna stórra og smárra. Viggi
var ekki mikið með múrskeiðina
sjálfur á þessum tíma en stýrði
hins vegar flokkum múrara sem
störfuðu víðsvegar um bæinn.
Viggi sá sjálfur um alla niðurlögn
á steypu. Það varð mitt hlutskipti
að starfa með Vigga við það, það
var mitt happ og mín gæfa. Í
steypuvinnunni gekk oft mikið á,
verkinu skyldi lokið hratt og vel.
Það sögðu sumir að það rynni á
hann steypuæði þegar steypubíll-
inn kom á verkstað. Viggi vildi
ekki steypugalla og framkvæmdi
sjálfur ætíð þau verk sem vanda-
sömust voru og mest hætta var á
galla. Þetta var allt gert af miklum
krafti og gleði. Þegar vel gekk
söng Viggi um hana Dómínó. Hann
gaf mikið af sér með sínu glaða
fasi og breiða brosi.
Fyrstu árin var skrifstofa fyr-
irtækisins á heimili Vigga og Guð-
rúnar og verkfærageymslan í bíl-
skúrnum. Húsið í Hléskógum var
ekki fullbúið þannig að ég aðstoð-
aði Vigga fjölda helga við að ljúka
þar hverjum áfanga eftir öðrum.
Þegar ég síðan byggði mitt eigið
hús þá var Viggi sjálfkjörinn múr-
arameistari á verkið. Þar mætti
hann í allar úttektir og annaðist
um alla steypuvinnu. Hann mætti
stundum of seint í úttektirnar en
það þótti byggingarfulltrúanum
ekkert verra því að meðan beðið
var gat hann sagt mér sögur frá
því að þeir voru ungir í bygging-
arvinnu.
Ég vann hjá Vigga í alls þrjú og
hálft ár á sjö ára tímabili. Síðast
við uppsteypu Seðlabankans. Þeg-
ar múraralærlingar á námssamn-
ingi hjá honum luku námi gerði
Viggi þeim daginn eftirminnilegan.
Ekki var ég í iðnnámi en það
gladdi mig mjög þegar Viggi og
Guðrún birtust óvænt og samfögn-
uðu með mér og Tótu þegar ég út-
skrifaðist sem byggingatæknifræð-
ingur. Í því námi höfðu kynni mín
af Vigga ekki síður haft áhrif en
ég hefði verið á námssamningi hjá
honum.
Árin sem ég var hjá Vigga vann
ég mjög náið með honum. Svo náið
að menn í byggingariðnaðinum
spurðu mig gjarnan hvað væri að
frétta af honum fóstra mínum þeg-
ar ég mætti þeim síðar á lífsleið-
inni. Því miður gat ég ekki alltaf
sagt nýjustu fréttir síðustu árin
eftir að leiðir okkar skildu og sam-
bandið dofnaði. Þó hefur það verið
þannig að í hvert sinn sem ég hitti
hann lét hann mann finna það að
maður skipti máli. Fyrir mér var
Viggi mikilmenni, stærri en flestir
sem ég hef kynnst. Það var ein-
hvern veginn þannig að ég held að
hverjum þeim sem kynntist Vigga
hafi fundist hann ætti hlut í hon-
um, svo mikið gaf hann af sér.
Viggi tók sjálfan sig hvorki alvar-
lega né leit stórt á sig og átti flest-
um öðrum auðveldar með sjá
spaugilegar hliðar lífsins. Hann
hló oft dátt að eigin mistökum og
óhöppum.
Í sumar áttum við Tóta frábær-
an dag saman með Vigga, Guðrúnu
og öðrum góðum vinum. Fyrsti og
eini dagurinn sem við Viggi áttum
saman á golfvellinum. Dagurinn
hófst snemma á Strandarvelli í
rigningu og lauk við síðbúið fallegt
sólarlag í veisluhöldum á bökkum
Brúarár. Þessi fallegi dagur mun
lengi lifa í minningunni.
Við byggingu Seðlabankans réð
Viggi Steindór heitinn Guðmunds-
son verkfræðing sem byggingar-
stjóra. Steindór var líkt og Viggi
stórhuga og skemmtilegur maður.
Steindór talaði gjarnan um það þá
að þeir væru svo stórhuga að þeim
hæfði best stórvirki eins og virkj-
anir. Viggi sagði mér það við
ótímabært fráfall Steindórs fyrir
nokkrum misserum að Steindór
hefði þá nýlega minnst á að enn
ættu þeir eftir að reisa saman
virkjanirnar. Það er ekki nokkur
vafi á því að þar sem þeir nú
dvelja saman eigi en eftir að virkja
stórfljót svo þessi draumur megi
rætast.
Elsku Guðrún, börn og barna-
börn, megi Guð veita ykkur styrk
á þessum erfiðu tímum.
Ingi Arason.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. APRÍL 2002 43
2! ; ) ;
=
7
=
>
<#* &'<* #* # 4
'
0
9
5
!#<*&') = .&& <!!"#(# "&"'' #
# ,#* = .&&
=!"= .&"'' # "#<) #),&&
3# 3/# 3# 3# 3/# 4
:
0
0
;
); ) +
!
&
7<77>
<%'. AG
% #<)#* &/'AA
)0,: ,4
'
0
0
!
3:/#4)&'&"'' # <!!"#-4!*&&
# #4<!!"#&"'' #<!!"#4 "&&
)&'#<!!"#&& =#'745# # ,&"'' #
= .&<!!"#&&
&0&', 3/# 4
3&
;
; ) !
!
!
6
>
*0##4*!*)# #&':#
& )#
)0,: ,4
=&
*
)
0
. )
0
3
< 3
.
:/* <#!"&"'' #
9&! : &"'' # # &':% #&&
!&/ #&"'' # 6&)* # +#&&
!<)!# &':% &"'' #
? <## &':% &"'' #4
H>$<>
EH>$<>
E>
*#,?"&':#
5.
9!
#
/ !
9!
,
#-
#)'(:/##)! &"'' #
5 )0H &"'' # ='' &74 #&') &&
#. H &"'' # 7%#&(46 &&
!) H &"'' # "# !3)#'&&
3# 3/# ! *3/# 4
5
0
! 0 ;
;
) !
&
*
7
76
E
6
& AA
,#)0# 4
6 &#!)&& #. < )&"'' #
!)06 &"'' #
< &6 &"'' #4
6
6<
>
*0##43 "
%< /!! 2#?*
,#3#'I
</* <# * #
)
5.
'
0
#"
/ !
5
8
& ! "
! #-
! &!"'' #
6 &"'' #
#. 6 6 &"'' #
&! #: 6 &&
# &'3:/#6 &"'' #4
:
0
;
) ; ) !
+
!
!
59
6 7E>
# ' /* "#4
'
0
&
1&'
5
<!" # #"'' #
# #(4')*% &&
# &' (:# "'' #4
% &
+
(62
>
7)0 &3#'J
# " ,
5.
'
#>
?
! "
#-
#. # #"'' #
!)0!/*<!/ )#&"'' # <) #6 &&
(:# )0# &' <!/ )#&"'' # !*#
!*&&
-#)0=#) # #"'' # &,# ##) &)
) 3:/# 4 # && '
# #&"'' #
3# 3/# 4