Vísir - 08.07.1980, Blaðsíða 14

„ÞaO er ekki hjólreiöamönnum aö þakka aö ég er ókominn á skrá hjá iögreglunni” segir ökumaöur.
TakiD hari á hjólreiðamðnnum
Ökumaður hringdi:
Þaö er ekki hjólreiðamönnum
að þakka aö ég er ókominn á
Svar lil
Jóhann Hólm hringdi vegna
skrifa Sólrúnar M. um ákvöröun
Seltirninga aö hafna áfengisút-
sölu.
Mig langar að segja S.M. að i
Frakklandi og Þýskalandi og
öörum menningarlöndum, hafa
veriö gerðarkannanir og I þeim
löndum eru um 50% allra
sjúkrarúma á sjúkrahúsum
teppt af sjúklingum sem háðir
eru skemmdri lifur, þannig að
hér á Islandi með þessi fáu
sjúkrarúm, tel ég það ekki til
bóta að vera að hafa einhverja
geysilega vínmenningu.
Hún telur að fjölgun áfengis-
útsala muni frekar lækna
áfengisbölið. Mig langar aö
spyrja hana, hvort aö hún, ef
hún ætti einhvern að sem væri
skrá hjá lögreglu vegna
umferðaróhappa.
Það er skoðun min, að á
meðan ekki eru gerðar sér-
Sólrúnar
háður áfengi/hvort að það lækni
hann með þvi að hafa áfengisút-
sölu í næsta húsi?
Svo talar hún um að sumt fólk
ætti helst alltaf að vera drukkið
vegna þess aö það væri svo
leiðinlegt. Ég vildi benda henni
á það að sumir ættu aldrei aö
drekka áfengi vegna þess að
þeir eiga á hættu að drekka
frá sér allt vit.
Sólrún M. viröist þekkja vel
inn á þessa veggja- og verk-
færaskúffumenningu, sem er nú
aöalsmerki þeirra sem háðir
eru áfengi, þannig að ef hún
skyldi vera ein af þessum
manneskjum sem háðar eru
áfengi, þá verður hún bara að
láta sig hafa það að fara svolitið
lengri leiö.
stakar brautir fyrir hjólreiða-
menn, eigi hreinlega að banna
reiðhjól I umferðinni.
Þessa skoöun mina byggi ég á
taki eftir ykkur og gangi jafnvel
út á götumar þegar minnst
varir”
Það hefur vekið mikla undrun
mlna nú á síöustu mánuðum
hvaö slysum á öldruöu fólki
hefur fjölgað gifurlega. öku-
menn virðast ekki skilja það að
aldraðir geta verið lltilmagnar I
umferðinni og oft raunar ekki
betri en börn, þó á annan hátt
sé.
Hreyfingar eru hægari og oft
meira hikandi — sjónin daprast
og hugurinn leitar oft víöa. öku-
menn, takiö þvl tillit til
aldraðra.”
þvl að hjólreiöamenn hafa ekki
hundsvit á umferðarreglum,
þeir ganga á lagið og haga sér
að vild. Þaö er til dæmis stór-
hættulegt að aka Laugarveginn
nú oröiö. Þar hjóla menn
báðumegin við mann og jafnvel
á móti manni einnig.
Bíllinn minn hefur heldur ekki
farið varhluta af þessum
óskóþum. Eitt sinn er ég ók
Miklubrautina, geystist að mér
ungur maður á hjóli og hjólaði
fyrir framan mig eins og kóf-
drukkinn væri. Ég áttaði mig
ekki fyrr en heim var komið að
hægra brettið var rispað meö
rauðum lit, eins og hjól þessa
manns var.
Það eru eindregin tilmæli mln
að lögreglan taki hart á hjól-
reiðamönnum, og sekti þá til
jafns við bifreiðaeigendur. Þá
fyrst gæti maöur lagt bilnum 1
dýrtíðinni og farið hjóla.
Eru kjúkilngar
aö kveðja?
MEIRA TILLIT TIL ALDRAÐRA
Kristln Siguröardóttir hringdi „ökumenn, hægið feröina
og vildi koma eftirfarandi þegar þiö sjáið gamalt fólk við
hvatningu á framfæri: götu. Það er ekki vlst aö þaö
Kallkerfi I
Góður viðskiptavinur
skrifar:
Allir þurfa að skipta viö
banka I dag, hvort sem þeir eru
að slá lán eða lána, þó sifellt
færri detti nú það slðarnefnda I
hug.
Ég skipti mikiö við banka,
starfs mlns vegna og verö iðu-
lega var við mikinn galla á
þjónustu bankanna sem mér
áýnist auövelt að lagfæra.
Hér er um það að ræða, að það
vantar nauösynlega kallkerfi i
afgreiðslusali bakanna.
Llklega þekkja allir erfið-
leikana um mánaðamót þegar
menn eru ýmist að taka út eða
leggja inn. Þá dugir ekkert
annaö en hafa mjög næm eyru,
eða oddhvassa olnboga til þess
að koma sér að þegar gjaldkeri
kallar.
Sjálfur hef ég ágæta heyrn, en
þegar ég, á besta aldri, á oröiö I
erfiðleikum, hvaö þá um þá sem
verr eru settir, t.d. gamla
fólkið, sem hefuroft verri heyrn
og meyrari olnboga.
Því vildi ég skora á bankana
að setja upp kallkerfi I af-
greiðslusali og það á stundinni
þvl ég er farinn aö finna óþægi-
bankana
lega fyrir því, aö ég er ekki sá
eini sem hefur oddhvassa oln-
boga.
Einn lystugur hringdi:
Flest er nú hægt aö taka frá
manni I dag. Eftir aö missa
fúlgu fjár I gegnum skatta-
kerfið, bæði I beinu og óbeinu
formi er nú ætlunin að tak-
marka framboð á matvörum.
Eða hvað felst annað I þessu
brambolti með aö setja áérstak-
an fóðurbætisskatt á bændur,
sem stórhækkar vöruverö t.d.
hjá kjúklingabændum. Þetta fer
að verða svo dýrt, að enginn
hefur efni á að snæða hér kjúkl-
inga. Auövitaö þýðir það að búin
leggjast niður og framboð á
matvörum minnkar til muna,
þvlekkierhér úr miklu að spila.
Við þekkjum vlst flest til
annarra landa, þar sem kjúkl-
ingar og svlnakjöt eru með
ódýrustu kjötvöru. Flestir sem
farið hafa til sólarlanda,
kynnast góöri matreiðslu á
kjúklingum og loksins, þegar
við tslendingar erum aö læra
þetta, þá kemur skatturinn
hlaupandi og vill fá sinn skerf.
Það væri óskandi að þeir I
rlkisstjórninni væru meiri mat-
menn en þeir virðast vera. Þá
skildu þeir málið betur. Það
sem þeir virðast borða er bara
vatn og vísitölubrauö — þvl sllkt
er svo ódýrt. En við hin sem
óskum okkur fjölbreyttari fæðu,
verðum bara að sitja og standa
eftir matarsmekk fárra manna.
Ætli það hafi ekki veriö fyrir
um lOárum sem kjúklingar fóru
að verða hér nokkuö vinsælir,
þrátt fyrirhátt verð. Það er hins
vegar ekki endalaust hægt að
hækka verðiö — og nú segi ég
stopp og horfi með söknuði til
allra góðu stundanna sem ég
átti með mjúkum, útigrilluöum
kjúklingum.
„Aöeins næm eyru eöa oddhvassir olnbogar duga” segir
bréfritari.
sandkorn
Sveinn
Guðjónsson
skrifar:
Gamlar
lummur
Sjónvarpið er nú komið i
sumarfri og forráðamenn
hljóövarps nota tækifærið og
dæla yfir varnarlausan lands-
lýðinn endurteknu efni sam-
kvæmt gömlu hugsjóninni: —
„Þeir sem ekki vildu hlusta
slðast skulu sko ekki sieppa
núna...”
Hinu er þó ekki að neita, að
margir gömlu þáttanna eru
mun betur gerðir og skemmti-
legri en flest það sem boðið er
upp á I dag þannig að fátt er
svo með öllu illt...
Hijóövarpið hefur hins
vegar aldrei verið betur
mannað en nú og þvl finnst
mörgum það heldur aumt
þegar perlan I dagskránni, nú
I sjónvarpsleysinu, er tuttugu
ára gamalt leikrit, — þetta
fræga um konuna sem er myrt
þegar lestin fer yfir brúna...”
Margi tn
llsia lagl
Sveinn M. Eiðsson er nú
orðinn þjóðkunnur maður
fyrir leik sinn I áhrifamiklu
atriði I óöali feðranna. En
Sveini er ýmislegt fleira til
lista lagt en kvikmyndaleikur
og má þar m.a. nefna, að hann
er hagyröingur góður.
t Félagsfréttum, sem gefiö
er út af verkalýösfélagi
Borgarness segir frá aöal-
fundi félagsins og var Sveinn
þar mættur að venju og lét
fjúka i kviðlingum.
Vísurnar orti Sveinn I tilefni
af þvi, að Ingibjörg Magnús-
dóttir hafði látiö af störfum
sem gjaldkeri félagsins og á
fundinum kvaddi hann sér
hljóðs og kvað:
Ingibjörg við auðshauginn
aldrei stóð á gati.
Rýnir drjúg og raunhyggin
á reikning á silfurfati.
Ætið trú og ötul sál
um auraþurrð á glóöum.
Oft er brautin brött og hál
þó býsn sé til I sjóðum.
Nú er Dað svart
Nú þykir sjálfsagt að leita til
sálfræðings ef eitthvað bjátar
á hjá börnum eða fullorönum.
Það geröi lika áhyggjufull
móöir sem tók eftir þvi að
fimm ára gamall sonur
hennar teiknaði allt með
svörtu. Fólkiö var svart,
bllarnir svartir og meira aö
segja sólin var svört I teikn-
ingum barnsins.
Sálfræöingnum fannst þetta
mjög athyglisvert tilfelli og
drengurinn gekk til hans I
nokkrar vikur. Þá upplýstist
málið loksins. Astæöan fyrir
þvl að drengurinn teiknaöi allt
svart var sú að hann átti bara
einn litapenna — svartan.