Vísir - 09.07.1980, Qupperneq 8

8
VÍSIR
MiQvikudagur
9. júli 1980

utgefandi: Reykjaprent h.f.
Framkvæmdastjóri: Oavifi Gufimundsson.
' Ritstjórar: ölafur Ragnarsson og Ellert B. Schram.
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Gufimundsson, Ellas Snæland Jónsson. Fréttastjóri
erlendra frétta: Guðmundur G. Pétursson. Blafiamenn: Axel Ammendrup, Frifia
Astvaldsdóttir, Halldór Reynisson, lllugi Jökulsson, Jónlna Michaelsdóttir, Kristin
Þorstelnsdóttlr, Magdaiena Schram, Páll Magnússon, Sigurjón Valdimarsson,
Sæmundur Guðvlnsson, Þórunn J. Hafstein. Blafiamaöur á Akureyri: Glsli Sigur-
geirsson. Iþróttir: Gylfi Kristjánsson, Kjartan L. Pálsson. Ljósmyndir: Bragi
Guðmundsson, Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. útlit og hönnun:
Gunnar Trausti Guðbjörnsson og Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson.
Ritstjórn: Slðumúla 14 simi 86011 7 linur. Auglýsingar og skrifstofur: Siðumúla 8
simar 86611 og 82260. Afgreiðsla: Stakkholti 2-4simi 86611.
Askriftargjald er kr.5000 á mánuði innanlands og verð i lausasölu 250 krónur ein-
takið. Visirer prentafiur í Blafiaprenti h.f. SIAumúla 14.
Lítll handbók I Sovet
Vfsir birti i fyrradag úrdrátt úr handbók fyrir flokksfélaga, sem kommúnistaflokkurinn
i Sóvétrikjunum hefur gefiö út. Þær upplýsingar hafa vakiö mikla athygli, þvi þær
varpa ljósi á skilning Sovétmanna á tilgangi tllympiuleikanna.
Upplýsingar Vísis í fyrradag
um litlu handbókina fyrir flokks-
félagana í Sovét hafa vakið
mikla athygli. Þar eru dregin
fram í dagsljósið viðhorf ráða-
manna í Moskvu til Olympíuleik-
anna og tilgangs þeirra. Þar er
enginn tæpitunga töluð. Ákvörð-
unin um að veita þann heiður að
halda 'Olympiuleikana í höfuð-
borg fyrsta sócialista-ríkis
heims" segir þar, „var sannfær-
andi vitnisburður um almenna
viðurkenningu á sögulegu mikil-
vægi og réttmæti pólitískrar ut-
anríkisstef nu lands okkar, á stór-
kostlegu framlagi Sovétríkjanna
til baráttunnar fyrir friði, á
framlagi þeirra til alþjóðlegu
'olympíuhreyfingarinnar".
I þessum dúr er talað til f lokks-
félaganna í litlu handbókinni.
Moskva skal vera „sýningarhöll
kommúnismans" og Kremlverj-
um til pólitískrar upplyftingar
um víða veröld.
Þeim finnst ekki nóg að verið
með fólskulegri árás sinni á
Afghanistan. Nú skal bókstaf-
lega og áþreifaniega sannað, að
þar haf i verið rétt að verki staðið
og að aðrar þjóðir haf i ekkert við
það að athuga.
Litla handbókin í Moskva er
lýsandi dæmi um ástandið og inn-
rætinguna í þessu fyrirmyndar-
ríki heimskommúnismans. Hún
er viðurstyggilegur áróður eins
og hann gerist verstur, og sorg-
legttákn þess, hvernig fámennar
f lokksklíkur leyfa sér að tilkynna
250 milljón manna þjóð, hvaða
skoðun hún eigi að hafa á tiltekn-
um atburði.
En þessi litla, Ijóta handbók er
sömuleiðis hnefahögg framan í
alla íþróttahreyf inguna, gróf-
asta tilraun, sem spurnir fara af,
síðan í Berlín 1936, til að misnota
hugsjón ólympíuleikana í póli-
tískum tilgangi.
íþróttamenn allra þjóða eru
samkvæmt litlu handbókinni fyr-
ir f lokksfélaganna, að lýsa vel-
þóknun sinni á heimsvaldastef nu
Sovétríkjanna, leppstjórn þeirra
á Austur-Evrópu og innrásinni í
Afghanistan. Fánar frjálsra
þjðða eiga vera vottur þess, að
Sovétríkin séu friðelskandi þjóð,
og íþróttamennirnir munu heiisa
friðardúf unum í Kreml í heiðurs-
skyni.
Að vísu verða hvorki herleiddir
Afghanar eða fangelsaðir and-
ófsmenn til staðar til að klappa
þeim lof í lófa, en samkvæmt til-
kynningum flokksins, eru það
hvort sem er vondir menn og ill-
gjarnir, sem eiga ekkert betra
skilið en herleiðingu og útlegð.
Ekki skiptir máli hvort þar sé
nokkrum þátttökuþjóðum fleira
eða færra, Moskva verður sýn-
ingarhöll kommúnismans, fagur
vitnisburður þess, að kerfið og
Kreml hafi yfirburði yfir
kapitalismann „sem runnið hef-
ur sitt skeið á enda, en sócial-
isminn vex og efiist með degi
hverjum".
íþróttamenn vilja ekki blanda
saman íþróttum og pólitík. Marg-
ir þeirra réttlæta för sína til
Moskvu út frá þeirri fögru og
sígildu hugsjón. Eða hvar væru
íþróttaleg samskipti á vegi stödd,
ef þau réðust af litarhætti, þjóð-
erni eða pólitiskum landamær-
um? Iþróttir hafa tengt þjóðir,
eytt tortryggni og aukið friðar-
vonir í stríðandi veröld.
Þetta er ólympíuhugsjónin og
margur íþróttamaðurinn hefur í
einfeldni sinni trúað því að hún
væri virt og viðurkennd, hvort
heldur vestan hafs eða austan.
Litla handbókin í Sovét hefur
upplýst þá um annað. íslenskum
íþróttamönnum verður ekki
bannað að halda til Moskvu. En
þeir skyldu minnast þess að í
augum Sovétríkjana mun
íslenski fáninn blakta í heiðurs-
skyni fyrir sovéskri utanríkis-
stefnu, og þátttaka þeirra skoð-
ast sem þakklæti fyrir stórkost-
legt framlag Kremlverja í
þágu friðarins.
YFIR VERBL AGSST J0RNIN
Fyrir rúmum áratug tóku
rlkisstjórnir Islands sér þaö
verkefni aö vera æösti úr-
skuröaraöili um leyfi til verö-
hækkana. Meö þessum hætti átti
aö veita viönám gegn verö-
bólgu. Þaö sýndi sig þó fljótt, aö
þessi aöferö var ekki til bóta og
á þeim tima sem þetta yfirverö-
lagseftirlit rlkisstjórna hefur
neöanmáls
p Jón Magnússon, fór-
i maður Sambands ungra
| Sjálfstæöismanna gerir
að umtalsefni orð og
1 efndir ríkisstjórnarinnar
■ varðandi aðgerðir í orku-
^ málum, og þá staðreynd
H að Hitaveita Reykjavíkur
B þurfi að draga saman
“ seglin vegna ákvarðana
I yfirverðlagsstjórnar
i (les: ríkisstjórnar).
1
i
1.
L
staöiö hefur veröiag hækkaö
meö meiri hraöa en fyrr.
Þaö er alkunn staoreynd aö
fólk er mismunandi af guöi gert,
sumir eru fljótir aö læra af mis-
tökum meöan aörir þurfa aö
reka sig á hvaö eftir annaö og
læra jafnvel ekkert af þvi. Svo
viröist sem islenzkir stjórn-
málamenn siöasta áratuginn
hafi veriö I öftustu rööinni,
þegar drottinn deildi út álykt-
unarhæfninni, annaö veröur
ekki ráöiö af þeim siendurteknu
mistökum sem þeir gera I yfir-
verölagsstjórn sinni.
Veröbólgan æöir áfram án
tillits til þess, aö bakarar þurfi
aö gefa meö visitölubrauöum
eöa Hitaveita Reykjavikur þurfi
aö draga saman seglin vegna
yfirverölagsstjórnar núverandi
rlkisstjórnar. Þetta er hins
vegar liöur I þeim skollaleik
sem rlkisstjórnin leikur viö
verkalýösforingjana I þvl skyni
aö falsa vlsitöluna. Verkalýös-
leiötogarnir þykjast ekki sjá þó
aö búiö sé að taka trefilinn frá
augunum á þeim.
Slöasta afrek rikisstjórnar-
innar I yfirverölagsstjórn er aö
hafna hækkunarbeiöni Hita-
veitu Reykjavíkur. Þessi af-
staöa veldur þvi, aö nokkrir ein-
staklingar veröa fyrir verulegu
tjóni auk þess sem rekstrar- og
þjónustumöguleikar Hitaveit-
unnar eru verulega skertir.
Rikissjóö munar aö sjálfsögöu
ekkert um aö bæta nokkrum
fjölskyldum við á lista yfir þá
sem fá olíustyrk, en erfitt er aö
sjá samhengið I afstööu rlkis-
stjórnarinnar við þaö ákvæöi
málefnasamnings hennar sem
segir:
„Sérstök áherzla veröi lögö á
aögeröir I orkumálum, m.a.
meö þaö að markmiöi, aö inn-
lendir orkugjafar komi sem
fyrst I stað innfluttrar orku og
unnt veröi, meö viðunandi
öryggi, aö tryggja afhendingu
orkunnar til notenda”.
Þeir húsbyggjendur á Stór-
Reykjavíkursvæöinu, sem á
næstu dögum þurfa aö gera ráð-
stafanir til aö láta leggja fyrir
ollukyndingu I húsum slnum og
breyta teikningum I sama
skyni, geta sjálfsagt slöar, á
köldum vetrarkvöldum ornaö
sér viö yfirlestur þessa ákvæöis
málefnasamningsins á sama
tima og þeir lesa um ákvöröun
OPEfrikjanna um hækkun á
oliuveröi. í kyrrlátri bæn geta
þeir þá þakkaö ríkisstjórninni
fyrir að meta heildarhagsmuni
umfram hagsmuni einstakl-
inga, án nokkurs sýnilegs á-
rangurs I baráttunni gegn verö-
bólgunni.
Þessir húsbyggjendur eru þó
ekki einu fórnarlömb yfirverö-
lagsstjórnarinnar. Þjóöin öll
llöur fyrir þann skort ráöa-
manna á hæfileikum til aö geta
dregiö réttar ályktanir af gefn-
um forsendum. Meö sama
áframhaldi horfum viö fram á
aukna veröbólgu, verri afkomu
og aukinn landflótta hæfra ein-
staklinga.
Þegar rlkisstjórnin var
mynduö I upphafi ársins, varö
strax ljóst, aö hún mundi leita
sömu úrræöanna og höföu oröiö
fyrri rikisstjórnum síöasta ára-
tugs aö fótakefli. Nýjustu aö-
geröir hennar hafa einmitt staö-
fest þetta. Reynt er aö stinga
vandamálunum undir stól eöa
ýta þeim á undan sér, en engin
tilraun gerö til aö koma á nauð-
synlegri kerfisbreytingu sem
gæti orðið forsenda nýs vaxtar I
Islenzku þjóölifi. Meöan þetta
ástand varir er vissulega ekki
nokkurs aö vænta, en þaö er
löngu kominn timi til aö breyta
þessu og gefa nýjum mönnum
tækifæri til aö spreyta sig. Þaö
er raunar eina vonin.
Jón Magnússon,
form. Sambands ungra
S jálfstæöismanna.