Morgunblaðið - 14.05.2002, Side 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2002 47
okkur barnabörnunum oft á tón-
leika og alls kyns íþróttaatburði í
Höllinni og þótti okkur það alltaf
jafn spennandi. Ég man hvað mér
þótti skemmtilegt að fá að gista á
Otrateignum hjá afa og ömmu.
Enda man ég afa yfirleitt með eitt-
hvert barnabarnanna í fanginu.
Afi var sterkur maður með mik-
inn og sterkan lífsvilja og það sýndi
hann í veikindum sínum fram á síð-
asta dag.
Elsku afi, takk fyrir þær stundir
sem við áttum saman. Ég vildi óska
að þær hefðu orðið fleiri. En ég
veit að ég mun alltaf hafa þig í
minningunni og mun það veita mér
styrk um ókomna tíð.
Þín verður sárt saknað. Guð veri
með þér.
Ástríður Anna
Steinþórsdóttir.
Við sem ólumst upp við Rauð-
arárstíginn um miðja síðustu öld
áttum Steinþóri margt að þakka.
Okkar kynni hófust þegar við vor-
um 6 ára. Öll unglingsárin vorum
við Steinþór mjög samrýndir.
Steinþór var fjörmikill, kröftugur
og vinsæll. Eitt af því sem við átt-
um Steinþóri að þakka var skíða-
áhuginn, en hann var orðinn mjög
leikinn á skíðum strax um 13 ára
aldur og fáir betri en hann á hans
aldri í brekkunum. Hann smitaði
mig og flesta í hverfinu af þessari
bakteríu. Það leið ekki helgi eða
páskar sem ekki var farið á skíði,
upp í Hveradali og Skálafell. Til
þess að komast upp á Skálafell
þurfti að ganga frá þjóðveginum
upp í skála 5 km leið, en skálinn
stóð hátt uppi í hlíðum Skálafells.
Það var ekki spurt um það þá
hvernig viðraði, alltaf var farið og
ekki voru lyfturnar.
Í þá daga var ekki keppt nema
þrisvar til fjórum sinnum á vetri og
var þá farið í skála félaganna sem
sáu um mótin. Þar hittust þá skíða-
menn úr öllum félögunum og var
þá mikið fjör. Unnum við Steinþór
þá til nokkurra verðlauna. Það er
ótrúlega hollt bæði líkamlega og
félagslega að stunda íþróttir í upp-
vextinum.
Steinþór fótbrotnaði á skíðum
uppi í Hveradölum. Ég gleymi
aldrei kvalaópunum frá honum hátt
uppi í brekkunni. Við vissum ekki
hvað gerst hafði fyrr en Steinþór
hrópaði „ég er fótbrotinn“.
Var þá strax hlaupið til og hann
borinn niður í skála, var búið um
hann á sleða eftir að búið hafði ver-
ið um brotið með spelkum. Þar sem
ófært var upp í Hveradali þurfti að
draga hann niður í Svínahraun þar
sem sjúkrabíllinn beið okkar.
Steinþór lá heima að mig minnir í
einn mánuð. Voru þá skoðuð skíða-
blöð og mikið spilað. Eftir að Stein-
þór var búinn að ná sér var haldið
áfram á skíðum af miklum krafti.
Steinþór gerðist sjómaður eftir
unglingsárin og sigldi lengi á „Gull-
fossi“. Var þá oft farið í heimsóknir
niður í skip þar sem gjarna var
boðið upp á hessingu. Það væri
hægt að skrifa langt mál frá þess-
um árum, bæði um hestamennsku
okkar og ferðalög. En svo var kom-
ið að því að festa ráð sitt og alvara
lífsins tók við. Steinþór eignaðist
afbragðs konu sem bjó honum gott
heimili og áttu þau miklu barnaláni
að fagna. Votta ég þeim samúð
mína. Einnig votta ég Önnu systur
hans samúð mína, en hún sér nú á
eftir öðrum bróður sínum, en
Magnús fórst með „Júlí“ þegar
hann fórst við Nýfundnaland.
Kristinn (Bói).
Hvernig byrjar maður minning-
argrein um Steinda í Höllinni, en
við vorum starfsfélagar í yfir 30
ár? Jú, hverrar ættar? Læt aðra
um það. En kynni okkar hófust fyr-
ir yfir 50 árum, þegar ég var að elt-
ast við Önnu systur hans, sem er
eiginkona mín. Þau voru alin upp
hjá Guðrúnu Halldórsdóttur ljós-
móður ásamt Magnúsi Gunnari, en
hann fórst ungur með togaranum
Júlí við veiðar á Nýfundnalands-
miðum. Þó að þau væru ekkert
skyld litu þau öll þrjú ætíð á sig
sem systkin. Á unglingsárunum
tók Steindi að stunda skíðaíþrótt-
ina innan KR og á þeim árum báru
KR-ingar á öxlum sér efni í heilan
skíðaskála í Skálafelli. Hann tók
þátt í þessum burði frá Þingvalla-
vegi upp í miðjar hlíðar fellsins. Sá
skáli fór forgörðum í bruna um
miðjan sjötta áratuginn. Steindi fór
snemma að vinna við bílaviðgerðir
hjá Agli Vilhjálmssyni, en söðlaði
fljótlega um og fór á sjóinn með
skipum Eimskips, mestan tímann á
Gullfossi. Steindi kynntist sinni in-
dælu konu Önnu í Kaupmannahöfn,
er hún var við nám þar. Skrýtin til-
viljun, að báðar heita þær Anna og
voru bekkjarsystur í gagnfræða-
skóla.
Steindi var ákaflega fjölskyldu-
kær maður, og þegar við fjölskyld-
una höfðu bætzt þrír drengir og
stúlka fannst honum 1965 tími
kominn til að vera nær fjölskyld-
unni og fór í land. Hann fór að
vinna hjá Reykjavíkurhöfn og varð
þar fljótlega verkstjóri. Snemma
kom hann sem aðstoðarmaður við
keppni og mót að gamla Háloga-
landi, en þar var ég húsvörður. Oft
var mikið um að vera í gamla
bragganum, og einna minnisstæð-
astur er leikur í handbolta þar sem
1.100 manns tróðust inn og við
dæstum af ánægju þegar síðasti
gesturinn yfirgaf braggann og allt
hafði farið fram án teljandi vand-
ræða. Framhald varð á samstarfi
okkar, þegar Laugardalshöll var
tekin í notkun í desember 1965, og
allt var svo stórt og nýtt fyrir okk-
ur.
Þegar ég tek við starfi forstöðu-
manns Laugardalshallar 1971 kem-
ur hann fastráðinn sem verkstjóri
og eftir það er hægt að setja sama-
semmerki við Höllina og Steinda
eða Steinda og Höllina! Steindi var
ákaflega skyldurækinn starfsmað-
ur og vildi veg og vanda Hallarinn-
ar sem mestan, og illt umtal og að-
finnslur voru honum ekki að skapi.
Steindi hafði eina guðsnáðargjöf,
hann vildi vera vinur allra, sem í
sjálfu sér er ákaflega erfitt, þegar
tekið er tillit til hinna ólíku mann-
gerða, sem sóttu Laugardalshöll
heim. En ég geri ráð fyrir, að flest-
ir, sem eitthvert erindi áttu við
Steinda, muni hann þannig: Leys-
um málið í rólegheitum og ekkert
þras. Oft voru vaktir langar og
strangar til að koma leikfimi á
morguninn eftir eða keppni, ef
þannig hagaði til, og Steindi taldi
það sko ekki eftir sér, þó að vaktir
væru langar kvöld eftir kvöld. Eins
og gefur að skilja í svona löngu
samstarfi greindi okkur stundum á
um aðferðir eða annað, því að ég
vildi stundum, að hann byrsti sig
svona annað slagið við starfsmenn
eða baldna gesti, en alltaf jöfnuð-
um við ágreininginn fljótlega.
Um eitt vorum við sammála á
síðustu árum okkar saman í Höll-
inni, hve allt hefði breytzt frá
gömlu góðu dögunum, þegar Höllin
var miðpunktur allra inniíþrótta –
sýninga – listahátíða o.fl. o.fl. Nú í
dag fara fáir stórviðburðir fram í
Höllinni, enda engin furða, þegar
félögin hafa fengið sín keppnishús.
Við ræddum um hvaða viðburður
væri minnisstæðastur í huga okkar
af öllum þessum aragrúa af stór-
viðburðum og vorum merkilega
sammála um, að skákeinvígið 1972
bæri hæst, enda rafmögnuð þagn-
arstemning í Höllinni, og ekki skal
gleyma ýmsum óvæntum uppá-
komum Bobbys Fischers.
Manni finnst ósanngjarnt, þegar
menn eru hrifnir á brott á sama ári
og þeir ætla að eiga stundir fyrir
sjálfan sig og aðra fjarri amstri
starfsdagsins, en svona er lífið og
við fáum þar litlu breytt. Ég talaði
við hann stuttu eftir að ég hætti, og
spurði hvernig hann ætlaði að eyða
„elliárunum“ og hann sagði: Við
förum í golf ef heilsan leyfir (eins
og flestir hinna í sömu stöðu), en
það verður líklega að bíða þar til
við hittumst hinum megin.
Við þökkum áratuga samfylgd,
vináttu og samstarf og sendum
Önnu, börnum, tengdabörnum og
barnabörnum innilegar samúðar-
kveðjur. Minningin um góðan
dreng lifir.
Gunnar Guðmannsson
og Anna Guðmundsdóttir.
Steinþór Guðmundsson mágur
minn, sem við kveðjum í dag, var
fóstursonur Guðrúnar Halldórs-
dóttur ljósmóður frá Varmá í Mos-
fellssveit. Hún var einstök kona og
öllum kær, trúi ég að Steinþór hafi
mótast af henni, vinamargur og
ljúfur.
Mjög kært var á milli þeirra,
sem ekki fór framhjá neinum.
Það var árið 1955 sem foreldrar
mínir héldu brúðkaup okkar
systra, ekki saman þó, þar með
eignuðust mamma og pabbi, ekki
bara tengdasyni heldur syni sem
reyndust þeim sem slíkir alla tíð og
„litla“ systir okkar eignaðist þá
bestu bræður.
Samverustundanna með Stein-
þóri í fjölskyldunni er gott að
minnast, jafnt hversdagsins sem
tyllidaga. Gott er að eiga minn-
ingar um öll ferðalögin sem við
systur fórum með börn og tjöld, oft
var farið í Hvítársíðu sem var mik-
ill uppáhaldsstaður Steinþórs, en
þar hafði hann verið í sveit í Gils-
bakka sem strákur og oft minntist
hann á dvöl sína þar.
Eftir því sem árin liðu fækkaði
tjaldferðunum og tóku þá utan-
landsferðir við okkar fjögurra, oft-
ast var ferðast um Skotland og
England.
Steinþór var sem unglingur í
heimavist í Brúarlandsskóla hjá
tengdaforeldrum mínum, Lárusi og
Kristínu, þar af leiðandi þekktust
þeir svilar áður en þeir tengdust
fjölskylduböndum.
Nú eru þeir báðir látnir úr
krabbameini, Magnús maður minn
í maí fyrir þremur árum og nú
Steinþór, einnig í maí.
Ekki get ég látið hjá líða að
minnast á, af hve miklum dugnaði
og kærleika systir mín hjúkraði
Steinþóri, dag og nótt, en hann
háði sitt veikindastríð heima sem
tók fjórtán mánuði, en hann lést á
heimili sínu.
Blessuð veri minning Steinþórs
mágs míns.
Hallfríður.
()  &  $*      5/,

C



%:1*"(=D
 !"
  " #$  %& 
 .' $'
7    $ 


 
 '
%
  *           
     .9* " #$  %&'

(2%#0) '
0)1 $$% '

, .%$$% )% ,*% '

!! %"$$% )%
0)1##C%*  '%  $& '
'$-%-.%#
()   *   * 
00

/
 % %:AE

%%
   6' $'
,     :
 
 -' $ ' .'.+'
" @>% )%

$%&
( ) )%
@>%
( ) '
5%  7
( ) '
" 
( ) )% /$%  '
-%-.%'$-%-%-.%#
!   * *  &    
5
09


/
$"%*%
,%$ ( %:BA 
 !"
    0' $* 
  9     ;' $ ' .'.+'
<      
* 
 *   
*  &  5 &&    " #$ 
8&& '

**'$* 
*$%% )% 

(%&5%  7 )% 

$F%% ' 
%% '
,%$G)%% )%
,%$* ) $)%
'%$#'$*
()  * &*  *  
,
0


/

 .% 233

' %
   %
   ;' $ ' .'.+'
3
   
%" ,%1%( )% , %,*% '
0 5#,%1%( '
!1*%0 )%

%*$%,%1%( '
"#,%1%( '

(%&,#,%1%( )%
-%-.%'$-%-%-%#
= ) &  &  


 

/

 %-%$=
 !"
    $    6' $'
,    $ 


    H"$*%
(2 '
(- .%$
(2 )%

%
(2 '
*"
(2 )%
*
(2 )% 5% "
(2 )%
%
(2 ' /*$
(2 )%
9 
(2 )%
(*- .%$
% )%#
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar