Morgunblaðið - 23.06.2002, Síða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. JÚNÍ 2002 39
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
við Nýbýlaveg, Kópavogi
sársaukinn við missinn kannski á öðr-
um nótum heldur en þegar til dæmis
ungt fólk í blóma lífsins fellur snögg-
lega frá. Vissulega sakna ég elsku afa
mjög mikið en þegar horft er til þess
að heilsufar hans leyfði hreinlega ekki
lengur meira af þessu annars góða,
skemmtilega og farsæla lífi afa, því að
hann var svo lánsamur að eiga virki-
lega gott og nokkuð áhyggjulítið líf,
þá hugga ég mig við það að vita til
þess að nú eru hann og amma Kristín
saman og horfa hvort á annað með
stjörnur í augunum.
Afi og amma áttu fimm börn, þrett-
án barnabörn og barnabarnabörnin
eru orðin sex talsins, en ekki er úti-
lokað þó að þau verði orðin sjö þegar
þessi grein verður birt!
Heimili afa í Karfavoginum var
nokkurs konar félagsmiðstöð fjöl-
skyldunnar. Þar voru til dæmis haldin
ófá matarboðin, a.m.k. nokkur á ári.
Allir sem heimangengt áttu mættu til
afa, gjarnan með einhvern uppáhalds-
réttinn í farteskinu og þar með var
komið hlaðborð í borðstofunni, eins
og þau gerast best, enda allir miklir
sælkerar og skemmtikraftar.
Afi var nokkurs konar Clark Gable
týpa í húsbóndastól. Hann var sem
sagt húsbóndi á sínu heimili. Auðvitað
var byrjað á því þegar komið var til
afa að þiggja súkkulaðirúsínur úr
grænu kristalsskálinni. Súkku-
laðirúsínur hafa alltaf verið nokkurs
konar vörumerki afa, sameiningar-
tákn fjölskyldunnar. Meira að segja
þegar afi var á hjúkrunarheimilinu
Eir var skál með súkkulaðirúsínum
hjá honum og auðvitað fíni húsbónda-
stóllinn hans líka. Hann var kannski
ekkert voðalega mikið fyrir að elda
sjálfur, enda var maður núna síðustu
árin að finna og henda kryddi og
skyldum vörutegundum sem voru síð-
an fyrir myntbreytingu.
Samheldnin í þessari fjölskyldu, af-
komendum ömmu og afa í Karfavog-
inum, hefur alltaf verið svo sterk að
ég tel mig ólýsanlega heppna og ríka
að hafa átt þess kost að hafa verið
partur af þessari heild. Við erum eins
og öflugur velferðarher sem stendur
vörð um hvert annað og miðlum hlýju
og samkennd til allra fjölskyldumeð-
lima, trausti, vináttu og virðingu.
Þetta er það veganesti sem amma og
afi gáfu börnunum sínum og öðrum
afkomendum.
Afi var listamaður. Hann hafði un-
un af allri tónlist og fékkst við mynd-
list í frístundum. Hann hnýtti flugur,
hann var annálaður laxveiðimaður,
oft nefndur faðir Elliðaánna, formað-
ur árnefndar þeirra til margra ára.
Stoltur var hann þegar langafabörnin
hans, þau Hekla Karen dóttir mín og
Garðar Benedikt sonur Ástu Hrafn-
hildar, voru verðlaunuð fyrir laxana
sína í Elliðaánum með bikurum og
medalíum árin 1999 og 2000, enda
bæði öflugir meðlimir í SVFR og al-
ræmdar veiðiklær. Hann var stoltur
af öllum í fjölskyldunni og ef ég þekki
mitt fólk rétt, sem er illilega sýkt af
stangveiðibakteríu frá hinum elsta
sem til hins yngsta, þá kæmi mér ekki
á óvart þótt einhverjir af yngri kyn-
slóðinni myndu feta í fótspor afa og
halda á loft merki félagsins.
Týpan afi var reffilegur og smart
og það má segja um öll systkini hans
reyndar. Hann spilaði á fiðlu, píanó,
gítar, skeiðar, sög og greiðu ef svo bar
undir. Hann átti allstórt vinilplötu-
safn, helstu perlur klassískrar tónlist-
ar og meira að segja leynist þar plata
með Michael Jackson, svo ég segi
ekki meir. Vasadiskó var líka ofarlega
á blaði hjá honum á góðum degi. En
umfram allt var hann húmoristi.
Menn fengu alveg að heyra það
óþvegið ef hann var ekki sammála
þeim. Enskuslettur fóru í taugarnar á
honum og þess vegna kallaði hann oft
af tröppunum þegar við vorum að
fara: „Ekki bæ!“ Sumir hefðu kannski
sagt til dæmis verið þið bless eða
sjáumst, eða eitthvað í þeim dúr, en
afi sagði: „Ekki bæ!“
Hekla Karen vill biðja afa sinn ef
hann sér tvær stökkmýs hjá Guði sem
heita Köggull og Óli, þær dóu í vetur,
áttu heima hjá okkur í Ögurásnum,
voru reyndar á ættarmótinu okkar í
haust, að kyssa þær frá okkur og alla
hina líka sem við þekkjum.
Hún var líka að spá í það hvort þið
gætuð saumað saman ósónlagið og
hjálpað börnum sem eiga bágt og eru
orðnir englar.
Elsku hjartans afi, þúsund kossar
og „ekki bæ“.
Ásta Karen og Hekla Karen.
Í síðasta spjallinu sem við sonur
minn áttum við „afalanga,“ eins og
hann kallaði hann, var rabbað um lax-
veiði sumarsins og möguleikana á því
að ná almennilegum laxi upp úr Ell-
iðaánum í sumar.
Afilangi átti mikinn þátt í því að
smita son minn af laxveiðidellu og
skráði hann í Stangaveiðifélagið
löngu áður en drengurinn réð við að
halda á stöng.
Afi var í mínum huga aldurslaus
maður, hann spjallaði fordómalaust
og af áhuga við allar kynslóðir.
Þau eru ófá umræðuefnin sem við
afi höfum spjallað um, hvort sem það
var tónlistarbrölt Bjarkar í útlöndum,
uppeldi barna eða líf fólksins í sjón-
varpsþáttunum Dallas; það var alltaf
jafn áhugavert að heyra skoðanir afa
á mönnum og málefnum. Um pólitík
urðum við seint sammála þótt hann
héldi því fram að ég væri með „fram-
sóknareyru“ eins og hann og ætti því
að hafa taugar til flokksins. Ég held
þó að hann hafi ekki erft það við mig
þótt svo væri ekki.
Ég á margar kærar minningar um
heimsóknir til afa og ömmu í Karfa-
voginn. Þegar amma lifði var húsið í
Karfavoginum skemmtilega framandi
með stórhættulegum stiga niður í
kjallara og vel földum rúsínum í búr-
skáp. Seinna varð Karfavogurinn sá
staður þar sem föðurfjölskylda mín
hittist við ýmis tækifæri, stiginn hafði
minnkað og rúsínurnar klárast en
einhvern veginn var alltaf jafn nota-
legt að sitja í stofunni og fylgjast með
ættingjum þeysast um og yfir þessu
öllu saman sat afi í afastól eins og
kóngur í ríki sínu og brosti út í annað.
Þegar við Garðar Benedikt sonur
minn heimsóttum afa í síðasta sinn
var hann rúmliggjandi. Það var ekki
auðvelt að upplifa afa sem veikan,
gamlan mann því þannig hafði ég
aldrei ímyndað mér hann. En þrátt
fyrir veikindin lék hann á munnhörp-
una sína og var ræðinn sem endranær
og við spjölluðum um barnauppeldi,
ömmu og laxveiði. Sonur minn lofaði
því að renna í einn vænan í sumar fyr-
ir hann afalanga sinn ef hann kæmist
ekki sjálfur og það er ég viss um að
hann verður ekki fjarri í anda þegar
sá lax verður dreginn á land.
Ásta Hrafnhildur
Garðarsdóttir.
Elsku besti afi Garðar, þú varst
frábær afi. Þú tókst alltaf svo vel á
móti okkur með svo fallegu brosi. Það
var svo gaman að koma til þín og spila
við þig og hlusta á þig spila á sögina
með fiðluboganum, sem þú gerðir
með mikilli snilld. Þú sagðir okkur
margar skemmtilegar ævintýrasögur
um það þegar þú varst ungur strákur
á Djúpavogi og við fengum alltaf
súkkulaðirúsínur á meðan, sem vakti
mikla lukku meðal okkar. Þú varst
alltaf til í að fara með okkur upp á
háaloft. Það var svo spennandi að fara
í gegnum allt gamla djásnið ykkar
ömmu. Þangað þeyttist þú léttur á
fæti upp þennan bratta stiga eins og
ekkert væri. Þegar þú komst til okkar
á aðfangadag voru jólin byrjuð. Þú
spilaðir fyrir okkur jólalög á píanóið
og það var svo gaman að fylgjast með
þér njóta þess að borða rjúpurnar
sem voru þitt uppáhald. Öllum þótti
svo vænt um þig, þú varst meira að
segja uppáhaldsvinur hennar Aþenu
litlu, hundsins okkar, sem kættist svo
mikið þegar hún vissi að hún væri á
leiðinni til þín. Þú varst alltaf svo létt-
ur í lund, þú varst með svo góðan
húmor og þú gast alltaf komið öllum
til að hlæja og varst alltaf með á nót-
unum með allt sem var að gerast í
samfélaginu.
Elsku afi, við söknum þín mikið og
það er skrítið að geta ekki lengur kíkt
í Karfavoginn og fengið súkkulaðirús-
ínur og skemmtilega sögu. Við geym-
um fallega minningu um þig í hjart-
anu okkar, elsku afi. Guð og amma
hafa örugglega tekið mjög vel á móti
þér og hljóta að hafa gert þig að
æðsta engli.
Elva Rósa og Sigrún Kristín.
Í dag, á messu Jóns baptista, er
kvaddur heiðursmaðurinn Garðar
Þórhallsson.
Hann var einn þeirra manna, sem
ég laðaðist mest að, er ég hóf störf við
Búnaðarbankann 1953, og tókst með
okkur vinátta sem entist alla tíð.
Í þann tíma voru um 100 manns
starfandi við bankann og svo sem eðli-
legt er fækkar þeim stöðugt er settu
svip á þá góðu stofnun.
Garðar var bæði mjög flinkur
bankamaður og ákaflega vandaður í
öllu sínu starfi. Þeir voru þrír, sem
stóðu í stúku gjaldkera þá, og þeir
voru allir traustir og góðir starfs-
menn.
Garðar átti sér mörg hugðarefni en
hæst bar þar stangaveiði. Hann var
afburðagóður fluguveiðimaður, bæði
kastaði hann fallega og veiddi vel.
Elliðaárnar þekkti hann eins og stofu-
gólfið heima hjá sér. Ég mun aldrei
gleyma því að einu sinni var ég að
reyna veiði í Elliðaánum – með flugu
– ég var og er ekki flinkur við það,
enda hafði ég ekki fengið fisk. Þá kom
Garðar og spurði hvernig gengi og ég
sagði honum sem var. Þá sagði hann:
„Lofaðu mér að sjá fluguboxið þitt.“
Það gjörði ég, þá tók hann flugu sem
heitir „Hairy Mary“ og sagði:
„Reyndu þessa.“ Það gjörði ég og eft-
ir þrjú köst fékk ég minn fyrsta flugu-
lax. Þannig var Garðar, alltaf hjálp-
legur.
Þegar heilsu Garðars tók að hnigna
og hann átti örðugt með að halda jafn-
vægi fóru vinir hans með hann til
veiða í Elliðaárnar. Hann sagði mér,
er ég heimsótti hann í síðasta skipti:
„Þeir studdu mig og setti ég í einn lax.
Þá slepptu þeir mér og ég datt en lax-
inn kom á land.“
Garðar var ákaflega vandaður
maður og góður samstarfsmaður sem
allir, sem til þekktu, dáðu.
Það má með lítilli setningu segja,
sem oft er haft á orði í fornum sögum:
„Hann var drengur góður.“
Ekki get ég annað en minnst hans
frábæru konu, Kristínar Sölvadóttur,
sem var svo falleg, að einn af teikn-
urum Walt Disney notaði hana sem
fyrirmynd að Mjallhvíti. Og ætíð
minnist ég þess hve fallega hún bað
fyrir börnum okkar sem þakklæti fyr-
ir smáviðvik.
Þegar ég nú kveð minn góða vin til
margra ára með söknuði kemur mér í
hug erindi úr Sólarljóðum.
Hér við skiljumk
ok hittask munum
á feginsdegi fira;
dróttinn minn
gefi dauðum ró,
en hinum líkn, er lifa.
Halldór Ólafsson.


 

   
      !"#$
 

  

 
 
 
  
 

     
     


    

  
  
  
    


 



  
   !
  
 
        ! " 
"# $%&  '
 (% %( ' ) * ( +, %%-.% 
./ 0. % " '
(%&  ()" (-.% 
$%&  #'" ' /%"-   ($%-.% 
%(    " ' * ( +
" & , % -.% 
./  " -.% 
"  1  .'
" 
"# ./ ' %( #
 -.% 
&  & '(&  &  & !


 
        
              



 


 
   ! ""    # $  %&
'$  %
!  

 !      !!"!
#$

% & '!


% &"(
 !
 '(!!  (
 %
# ( "

!
) "* 
) "*%





% + * ,!! "!
&

% (  (!

" " 

!
'( 

! &-
%
..% ...




   

   
  




  
   
    
      !


  


 
" 

 #
   $%   
"  "   &''

       
! "  # $ %


 
 

  

 



  


 
   
   
    !

 ! "## $$%!  $

 ! $  &'(%($"##
)$%
 ! "##
*  +*$ *$
%&$&($,