Morgunblaðið - 25.06.2002, Qupperneq 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÚ ER stuttum en stormasömum
rekstri meðferðarheimilis á
Skjöldólfsstöðum á Jökuldal lokið
og allir eru fegnir. Allir nema
kannski þeir sem endilega vilja
búa við hliðina á fólki sem ítrekað
fer inn í skúra og skemmur í óleyfi
eigenda, stelur þar bensíni og gasi
til eigin vafasamra nota, stelur
bjór úr bílum og drekkur og bætir
síðan kolsvörtu ofan á það sem
sannarlega var nógu svart fyrir
með því að stela bílnum og klessa
hann. Þetta hefur fjölskylda mín
búið við undanfarið og er sjálfsagt
öfundsverð af því. Auðvitað fást
engar bætur fyrir skaðann, enginn
er ábyrgur fyrir neinu, í öllu falli
ekki þeir sem meðferðarheimilið
reka. Ætli þýði að senda þér
reikninginn?
Þegar stóð til að hefja rekstur
meðferðarheimilis hér voru bænd-
ur á Skjöldólfsstöðum ekki of
hrifnir og voru þá úthrópaðir ákaf-
lega vondir menn, á móti endur-
hæfingu ungs fólks sem lent hefði
á villigötum og fleira þess háttar.
Þú sagði yfirlætislegur í útvarps-
viðtali að fólk væri svo oft hrætt
við það sem það skildi ekki og áttir
við okkur. Enda, hvernig á fáfrótt
landsbyggðarfólk að skilja þessi
háu vísindi frá Reykjavík, við sem
förum aldrei „í bæinn“? Þú sagðir
margt fleira og ekki víst að þú
kærir þig um að vera minntur á
það núna. Eitt af sterkustu vopn-
unum til að yfirvinna andstöðu
heimafólks var loforðið um að á
meðferðarheimilið yrðu aldrei
sendir nema unglingar í yngri
kantinum (13–15) og aldrei neinir
sem væru þannig á sig komnir að
þeir gætu verið hættulegir. Það er
þá líklega einhver önnur ástæða
fyrir því að síðan í vetur hefur
starfsfólk á heimilinu þurft að fela
alla hnífa og oddhvassa hluti?
Frá því að þetta heimili opnaði
hefur öllum sem eitthvað hafa
kynnst sér málið verið ljóst að hér
er kerfisklúður á ferðinni, verið að
moka peningum í eitthvað sem
engum var til góðs, í öllu falli ekki
þeim ólánssömu unglingum sem
hingað voru sendir. Það besta sem
fyrir þá kom var þegar þeir fengu
að fara á sveitabæi hér í kring og
vinna. Bændur hér höfðu fengið þá
umsögn hjá þér á fundi hér í sveit-
arfélaginu áður en heimilið opnaði
að þeir kynnu ekkert að vinna með
ungmenni á glapstigum. Að þess-
um ummælum þínum voru mörg
vitni. Merkilegt nokk enduðu
margir unglinganna fyrr eða síðar
akkúrat hjá þessum sömu bændum
sem ekkert kunna – og undu hag
sínum ólíkt betur en hjá „fagfólk-
inu“ á meðferðarheimilinu. Bænd-
ur fæddu þá og borguðu þeim ein-
hver laun, þrátt fyrir að á
hálftómu heimilinu sæti fólk á
fullu kaupi við einmitt það. Sjálf-
sagt einhver snilldarhagfræði þar
á ferð sem dylst mér, ekki getur
verið um óstjórn og fjármálasukk
að ræða?
Ef þú skyldir einhvern tímann
eiga leið hérna austur máttu vera
viss um góðar móttökur, hér býr
göfuglynt og hugumstórt fólk sem
bregst aldrei þegar á reynir. Mikið
lifandis ósköp vona ég þó að við
þurfum hvorki að sjá þig né heyra
ómerkilegt bullið í þér alveg á
næstunni.
INGUNN SNÆDAL,
Skjöldólfsstöðum,
Jökuldal.
Opið bréf til Braga
Guðbrandssonar
Frá Ingunni Snædal:
SUMIR prestar innan þjóðkirkj-
unnar hafa tekið upp á því að
blessa sambönd samkynja einstak-
linga sem hjónaband værir. Ég vil
benda á að slík sambönd eru ekk-
ert annað en skrumskæling á
hjónabandi karls og konu og fela í
sér ástarathafnir svipaðar þeim
sem iðkaðar eru milli einstaklinga
af gagnstæðu kyni.
Kærleikssambönd fólks eru
dásamlegt fyrirbæri, bæði á milli
tveggja manna og tveggja kvenna.
En þegar strákarnir fara sín á
milli að herma eftir ástarsambandi
karls og konu hljóta þeir að hafa
ruglast meira en lítið í hlutverki
sínu. Hið sama má segja um stelp-
urnar.
Tilgangur manns og konu er að
ganga í hjónaband og eignast af-
kvæmi. Það er hið guðlega lögmál
sem viðheldur lífi mannkynsins.
Hjónabandið er æðst stofnana á
jörðu vegna þessa og í því felst
lífsfylling engri æðri, því maður og
kona verða aldrei heil fyrr en þau
verða eitt hold í hjónabandi,
þ.e.a.s. búa til nýtt líf, afkomendur
ætta sinna.
Ég vil benda samkynhneigðum
einstaklingum á þetta atriði í fullri
vinsemd. Ættleggir þeirra deyja
út, þar sem þeir eignast ekki af-
kvæmi, því samkynhneigð elur
ekki af sér líf, heldur afmáun,
dauða ættleggsins. Það lífsfyrir-
komulag er því ekki eðlilegt, held-
ur afbrigðilegt, enda var samkyn-
hneigð kölluð kynvilla á árum
áður. Hún var og er fordæmd af
höfundi lífsins, þar sem hún gefur
ekki af sér líf, heldur dauða. Prest-
ar hafa þar af leiðandi ekkert vald
né því síður umboð til þess að
blessa sambönd samkynhneigðra
sem hjónabönd væru. Guð er sá
sem blessar og því getur prestur
ekki blessað eitthvað sem Guð hef-
ur fordæmt.
EINAR INGVI MAGNÚSSON,
Heiðargerði 35,
108 Reykjavík.
Með hvaða valdi?
Frá Einari Ingva Magnússyni: