Morgunblaðið - 24.08.2003, Blaðsíða 13
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. ÁGÚST 2003 B 13
bíó
Tassara notar Skin Like farða; Beige Natural No.4.
www.NIVEA.com
SK I N L IKE
Fyrsti endingargóði
farðinn með
eiginleikum
húðarinnar!
Inniheldur líffræðileg efni, lík þeim sem eru á yfirborði
húðarinnar, sem bindast óaðfinnanlega við húð þína og
gefa henni fullkomnað náttúrulegt yfirbragð.
Útkoman: Farði sem þú verður ekki vör við en veitir
mjúkt, jafnt og fallegt yfirbragð.
FULLKOMINN FARDI Í 12 KLUKKUSTUNDIR.
NYTT!
SKIN LIKE
FARDI
P
OPPOLI heitir kvikmynda-
fyrirtæki Ólafs og auk þess
að vinna að Proximitas er
það með fjölda annarra
verkefna í smíðum, eins og heim-
ildarmynd um Bubba Morthens í
samvinnu við Ólaf Pál Gunnarsson
og Ragnar Santos, sem einnig
kemur að Afrika United, heimild-
armynd um afrískt knattspyrnulið
á Íslandi. Tökum á leiknu bíó-
myndinni Stóra planinu eftir sögu
Þorvalds Þorsteinssonar, sem
Morgunblaðið sagði frá fyrr á
árinu, hefur verið frestað til vors.
„Ákvörðun um frestun var erfið,“
segir Ólafur. „Ég hef ekki mörg
þolinmæðisgen og hlakka alveg
svakalega til að takast á við þetta
verkefni. En við erum fyrir löngu
búin að setja saman sterkan hóp
starfsfólks og frábærra leikara sem
höfðu skilning og studdu okkur í
þessari ákvörðun. Veturinn fer því
í að auka einbeitingu og skerpa
grunnefnið. Við fengum ekki út-
hlutað framleiðslustyrk úr hinni
nýju Kvikmyndamiðstöð en sjáum
til hvort við fáum þróunarstyrk í
september.“
Að forma formleysið
Proximitas fór hins vegar í tökur
á Indlandi í síðasta mánuði og tök-
um á Íslandi lýkur nú í ágúst. Ólaf-
ur stefnir að því að myndin verði
tilbúin í nóvember, sýnd einu sinni
í kvikmyndahúsi í desember og síð-
an í sjónvarpi. „Þetta er eina verk-
efnið sem ég vinn óstuddur fjár-
hagslega, og þess vegna er óhætt
að leika sér töluvert. Vandinn við
mikið fjármagn er að fólk verður
hrætt og hættir til þess að vinna út
frá öruggum forsendum; þetta á
bæði við um leiknar myndir sem og
heimildarmyndir. Þessi tiltekna
hugmynd er líka þess eðlis að erfitt
reyndist fyrir mig að útskýra hana
á blaði og þessvegna var ekki
möguleiki að sækja um í sjóði eða
eftir öðrum stuðningi. Þegar tökum
er lokið núna í ágúst mun ég hins
vegar leita eftir eftirvinnslufjár-
magni hjá fyrirtækjum og sjóðum.“
Og hugmyndin að Proximitas,
hvernig fæddist hún?
„Hún kviknaði ekki með hefð-
bundnum hætti. Löngunin til að
gera svona mynd hefur alltaf verið
fyrir hendi og tilfinningin að baki
henni er afar stór hluti af mér sem
manneskju – tilfinningin fyrir ná-
lægðinni í fjarlægðinni, sem ein-
kennir daglegt vafstur okkar og
hugsanir í einhverjum veruleika
sem við teljum okkur lifa í. Mig
hefur þannig alltaf langað til að
gera heimildarmynd sem ekki
byggist á tilteknu, afmörkuðu við-
fangsefni heldur fastri tilfinningu
sem ég vinn út frá. Hins vegar tók
langan tíma að finna hentuga nálg-
un til að forma formleysið. Þetta
hljómar kannski afar djúpt en er í
raun aðeins afsökun til að geta
gert það sem mér sýnist á þann
hátt sem mér sýnist.“
Eins og svart kaffi
Ólafur segir að tökuferlið á Ind-
landi hafi gengið mjög vel. „Fólkið
er afar alúðlegt og indælt, þótt
vissulega leynist misjafn sauður.
En ástæðan fyrir því að Indland
varð fyrir valinu er nákvæmlega
engin. Ég valdi bara eitthvert land
sem var nógu langt í burtu frá
Fróni. Ég kom mér í samband við
indverskt kvikmyndafyrirtæki, sem
aðstoðaði mig við tökur, túlkun og
annað. Svo fann ég bara á landa-
korti eitthvert þorp sem ég vildi
mynda í; það gerði hlutina svolítið
flókna því um fimmtíu opinber
tungumál eru í Indlandi og því var
svolítið erfitt að finna góðan túlk.
Ég bjó í þessu þorpi, látum liggja
milli hluta hvar í Indlandi það var,
fór út á daginn, keyrði um, benti á
það sem ég vildi skoða og hitti mik-
ið af áhugaverðum manneskjum.
Ég vann enga for- eða heimildar-
vinnu, heldur vann bara út frá til-
finningunni. Ég bara fann fólk, þef-
aði af því, og hélt áfram að mynda
eftir því sem aðstæður buðu upp á
og er að gera það sama hérna
heima núna. Myndin er ekki gerð
til samanburðar á löndunum, þótt
það gerist sjálfkrafa að ákveðnu
leyti. Manneskjur, óháð landa-
fræði, eiga svo margt sameiginlegt,
sem eru reyndar engar stórfréttir.“
Hann segir að Proximitas verði
óvenjuleg í uppbyggingu. „Það
verður enginn þulur. Þetta verður
hógvær samsetning andartaka,
borin fram eins og svart kaffi.
Manneskjan er í forgrunni og er
skoðuð með hjálp drauma, vona,
minninga og hversdagsleikans þar
sem atburðir og umhverfi leika
aukahlutverk.“
Svefngenglar í hringekju
Áður en tökur hófust velti Ólafur
ítarlega fyrir sér að hverju hann
hygðist leita hjá fólkinu, hvort
heldur væri á Indlandi eða Íslandi.
„Hvað er manneskja? Hvernig er-
um við uppbyggð? Svarið er sára-
einfalt, en samt svo afar flókið. Líf-
ið er ein stór þversögn, sem er í
sjálfu sér engin þversögn. Ekkert
er svart og hvítt; við erum drullu-
mallið þarna á milli. Minningar,
vonir, ástin, áhyggjur, söknuður,
reiði, ófullnægðar langanir … Mér
finnst stórmerkilegt hvernig okkur
tekst sífellt að gabba sjálf okkur,
aftur og aftur. Alltaf verðum við
hissa yfir hinu og þessu, þegar í
raun og veru þarf ekkert að koma
á óvart. Saga okkar er ein hring-
ekja; allt sem gerist, gerist aftur
og aftur. Það er heimsmeistara-
keppni í fótbolta á fjögurra ára
fresti, kosningar með sama fyr-
irkomulagi, einhver sem hneykslar,
fjöldamorðingar, jarðskjálftar,
stríð, ástarsambönd, skilnaðir,
dauði, sorgir, sigrar, við sofnum í
fari, vöknum upp við vondan …
Alltaf það sama sem gerist öld eftir
öld en ævinlega getum við leikið
okkur inn í hlutverkið aftur. Að
lokum hætti ég að velta mér upp
úr þessum hugrenningum og ákvað
bara að skjóta og sjá hvað gerðist.
Það sem mér þykir svo merkilegt í
þessu ferli er að sjaldan, nær aldr-
ei, gefum við okkur tíma til að
skoða líf okkar í ljósi þessa raun-
veruleika. Við erum sjálfhverfir
svefngenglar og leggjum okkur
ekki fram í lífinu. Meirihluti okkar
gerir það bara ekki, og sjálfur til-
heyri ég honum, labbandi á svefn-
botninum. Reyndar var ég svo
heppinn á einum af þessum göngu-
túrum að rekast á myndavélina. Ég
get vel skilið að fólk vilji ekki
vakna, því ég harðneita því sjálfur.
Ég vil bara gera kvikmyndirnar
mínar. Hugsanlega vakna ég upp í
næsta lífi og verð munkur eða eitt-
hvað.“
Proximitas: Unnið út frá tilfinning-
unni í tveimur löndum.
Nálægðin í fjarlægðinni
Ólafur við tökur á Indlandi: Fann bara fólk og þefaði af því…
Proximitas, sem er latína og merkir nálægð, er jafnframt nafnið á nýrri heimildar-
mynd eftir Ólaf Jóhannesson. Hann er nýkominn frá tökum á Indlandi, er að hefja
tökur hérlendis og segir Árna Þórarinssyni að í Proximitas leitist hann við að
„finna í fólki það sem gerir okkur mannleg og tengir okkur saman hvar sem við eig-
um heima“. Ólafur leggur þó áherslu á að þrátt fyrir þau fögru fyrirheit sé myndin
„aðeins hógvær samsetning andartaka“.
VESTUR-íslenski kvikmynda-
gerðarmaðurinn Guy Maddin hef-
ur verið tilnefndur til verðlauna
samtaka kanadískra leikstjóra
fyrir mynd sína Dracula: Pages
From a Virgin’s Diary. Tilnefn-
ingin er í flokknum „framúrskar-
andi leikstjórnarafrek“ en verð-
launaathöfnin fer fram 4. október
í Toronto. Dracula-mynd Madd-
ins, sem byggð er á samnefndum
ballett, hefur þegar hreppt ýmsar
viðurkenningar, þ.á m. verðlaun
sem besta myndin á alþjóðlegu
hrollvekjuhátíðinni í Sitges á
Spáni, alþjóðleg Emmy-verðlaun,
tvenn kanadísk Gemini-verðlaun
og var tilnefnd ein af tíu bestu
myndum Kanada árið 2002 á kvik-
myndahátíðinni í Toronto. Síðan
Maddin gerði Dracula hefur hann
gert tvær myndir til viðbótar,
Cowards Bend the Knee og The
Saddest Music In the World.
Dracula Maddins fær innspýtingu