Morgunblaðið - 17.10.2003, Blaðsíða 14

14 | FÓLKIÐ | FÖSTUDAGUR 17|10|2003 MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Árni Torfason
Sögur af
barnum …
Barþjónar fá að heyra fyndnar
sögur, skrítnar og sorglegar en
trúnaður er þeim mikilvægur.
Þeir koma fólki stundum sam-
an með því að koma af stað
samræðum milli fólks sem þeir
sjá að situr eitt við barinn.
„Barþjóninum er alveg sama
hvað þú heitir, hvort þú ert
frægur eða hvað þú átt mikinn
pening, svo lengi sem þú kannt
góða sögu,“ segir Bragi á
Nellys.
Einu sinni var ömurlegt band að
spila á Nellys og gestirnir orðnir
heldur daufir. Starfsfólkið tók sér
þá hljóðfæri, tambúrínur og hristur,
í hönd, fór upp á svið og spilaði sem
átta manna hljómsveit til að redda
kvöldinu.
Á sumum stöðum dansa gestir uppi á barborðinu
en stundum hefur komið fyrir að ofurölvi fólk detti
niður og slasi sig. Þá hafa barþjónar séð fólk
kveikja í sér í ógáti, jakkar hafa fuðrað upp og hár
staðið í ljósum logum.
Sara Andrínudóttir á Prikinu segir starfsfólk og
kúnna á staðnum vera eins og eina stóra fjöl-
skyldu.
Sumir fastagestir hafi komið í 20 ár og panti sér
alltaf sama matinn.
Einstaka sinnum sé fólk með dónaskap en oft-
ast sé barþjónsstarfið skemmtilegt.
Mun auðveldara var að vera barþjónn
þegar bara var opið til þrjú á nóttunni
því þá var ösin á barnum einungis í tvo
tíma. Eftir að afgreiðslutíminn var gef-
inn frjáls varð álagið á starfsfólkið
miklu meira.
Bragi Skaftason á Nell-
ys hefur verið barþjónn
í sex ár og segir djamm-
hegðun Íslendinga
hafa tekið stakkaskipt-
um á þeim tíma.
Djammið sé að aukast
á virkum dögum en
helgarnar að verða ró-
legri. Fólk taki bjór, létt-
vín og áfenga gosdrykki
í sífellt meira mæli
fram yfir sterkt vín.
Eitt sinn á rokktónleikum kom 85 ára
gömul kona með göngugrind hress og
vel í glasi á barinn og spurði í gegnum
hávaðann hvernig hún kæmist heim.
Starfsfólkið hringdi út um bæinn og
kom þá í ljós að hún bjó á heimili fyrir
aldraða í borginni. Átti hún það til að
taka leigubíl niður í bæ og fá sér nokk-
ur glös en í þetta skiptið vissi hún ekki
alveg hvernig hún ætti að komast
heim. Hún var sótt og fór því allt vel að
lokum en hún ætlaði varla að vilja yf-
irgefa staðinn því hún fílaði tónlistina
svo vel!
Barþjónar þurfa stundum að
hoppa yfir barborðið til að
stöðva slagsmál. Gestir eiga
það líka til að tryllast skyndi-
lega og rjúka inn fyrir borðið í
þeim tilgangi að lemja barþjón-
ana.
Kristín G. Kúld á Gauknum segir
barþjónsstarfið bestu vinnu sem
til er því henni þyki svo gott að
geta sofið út. Þar borðar allt
starfsfólkið morgunmat saman
eftir helgarvaktir svo allir fari
mettir heim og sofi vel.
|b
ry
nd
is
@
m
bl
.is
Hvað er innsetning?
„Hvað er innsetning? Hún snýst um að setja
hluti inn í rými og búa til umhverfi.“
Hvert er umfjöllunarefnið hjá þér?
„Innsetningin fjallar um mig og það umhverfi
sem ég kem úr sem listamaður.“
Neðanjarðarlist?
„Já, neðanjarðarlist. Stendur það í lýsingunni?“
Já.
„Já, það er aðallega veggjalist, graffiti. Ég hef
verið að spreyja lestir úti. Veit ekki um annan Ís-
lending sem hefur stundað það. Þaðan kemur mik-
Morgunblaðið/Ásdís
NEÐANJARÐAR-
INNSETNING
Þeir eru fáir um tvítugt, listamennirnir með einkasýningu. Ólafur Orri Guð-
mundsson er 21 árs og nú stendur yfir sýning hans í Galleríi Tukt í Hinu
húsinu. Sýningin er „innsetning, málverk og skissur, sem lýsa neðanjarð-
arlist“. Ólafur hefur búið í Rotterdam í Hollandi tæpan helming ævi sinnar,
en er nú kominn heim til að nema við Myndlistarskólann í Reykjavík.
ill og sterkur neikvæður fílingur inn í sýninguna.“
Þú bjóst í Rotterdam…
„Já.“
…og stundaðir nám þar.
„Já, ég hef búið þar í níu ár allt í allt.“
Og varstu þar í svona andspyrnuskapi?
„Á einhverju mótþróaskeiði. Ég er reyndar
ennþá að spreyja lestir og svoleiðis.“
Hefurðu ekki lent í vandræðum út af því?
„Jú, vissulega.“
En ertu alkominn heim?
„Já, sennilega. Ég stefni á að vera hérna áfram.“