Vísir - 12.03.1981, Blaðsíða 12

LOFAÐU
SJALFUM
þer ...
Sagt er að blaðamenn velti sér I
tima og ótima upp úr þvi, sem
miður fer og feitletraðar fyrir-
sagnir blaðanna séu næstum ein-
göngu tii að benda lesendum á
neikvæðar hliöar þjóðféiagsins.
Vel getur verið, að satt sé.
i 15 ára afmæiisriti Dale
Carnegie-manna sem nýlega kom
út, rákumst við á klausu fyrir-
ferðalitla að orðum en öllu inni-
haldsrikari meiningar og þær
jákvæðar.
Teljum við, sem ölum önn fyrir
fjölskyldunni og heimilinu hér i
Vísi, aö hollt sé að lita á bjartari
hliðar Iffsins eins og segir i eftir-
farandi hliðar pistli. Vonum, að
þeir lesendur, sem meðtekið hafa
allt hiö neikvæða eygi nú Ijós i
myrkrinu, og lofi nú sjálfum sér...
Að vera sterkur, svo að ekkert
geti truflað hugarró þina.
Aö tala um heilbrigði, ham-
ingju og velgengni viö alla þá sem
þií hittir.
Að láta alla vini þina finna það,
að þeir séu mikils virði.
Að horfa á bjartari hliðar lifsins
og láta óskir þinar rætast.
Að hugsa aðeins um það besta,
vinna að þvi besta og búast viö
þvi besta.
Að vera jafn áhugasamur um
velgengni annarra eins og þina
eigin.
Að gleyma mistökum fortiðar-
innar og stefna að betri árangri i
framtiðinni.
Að vera alltaf glaðlegur og eiga
bros handa öllum þeim.semþú
mætir.
Að gefa þér svo mikinn tima til
að þroska sjálfan þig, að þú hafir
engan tima til að gagnrýna aðra.
Að vera of stór fyrir áhyggjur,
of göfugur fyrir reiði, of sterkur
fyrirótta og of hamingjusamur til
' að leyfa vandamálum að festa
rætur.
íeldhúsinu
EINFALDUR
ABÆTISRÉTTUR
FJÖRA
potti og setjið hnetukjarnana
(hakkaða) i pottinn ásamt sykri,
hveiti og mjólk, Hellið svo blönd-
unni yfir eplin og setjið mótið i 225
gr. heitanofn. Siðanbakað i ca. 15
minútureða þar tileplin eru orðin
mjúk og ljósbrúnn litur á hnetu-
blöndunni. Kælið aðeins og berið
fram með vel kældum, þeyttum
rjóma. Þessi ábætisréttur er eins
og þið sjáið ákaflega fljótlagaður
og góöur!
FYRIR
Hnetuepli
5-6 epli
50 g smjörliki (eða smjör)
100 g heslihnetukjarnar
1 dl sykur
2 msk. hveiti
2 msk. mjólk
Skeriö eplin i ,,báta” og setjið i
eldfast mót. Bræöið smjörlikiö i
Egilsstaðasilfriðsvokallaða: Þegar fornir gripir finnast, sem liggja eða hafa legiö I jörðu, skal finnandi
tilkynna þjóðminjaverði svo fljótt sem við verður komið. Skal finnandi fá helming matsfjárhæðarinnar
greiddan úr rikissjóði og eigandi lands þess, er hlutur finnst i hinn helminginn.
FUNDIÐ FÉ
Með orðunum fundið
fé er átt við hluti, sem
ætla má eign einhvers
ótiltekins aðila og
finnast við þær aðstæð-
ur, að ástæða er til að
ætla, að þeir séu ekki i
vörslum neins, til
dæmis á götu eða á ber-
angri. Nú mun algengt
að kalla slika hluti ó-
skilamuni. Til eru al-
mennar reglur, sem
gilda um nokkrar teg-
undir af fundnu fé.
Almennu regluna að
finna i Jónsbók
Almennu regluna er að finna i
Jónsbók ( frá 1281), Þjófabálki
14. kap., — og segir þar meðal
annars ,,Ef maðr, finnr fjárhlut
manns, ok hefir eigandi glatat,
þá skal lýsa fyrir mönnum...”
Samkvæmt þessu ákvæði,
sem enn veröur að telja i gildi,
ber þvi þeim, sem finnur hlut,
aö auglýsa fundinn á þann hátt,
sem tfökast á hverjum tima á
viðkomandi stað, til dæmis i
dagblaöi eða með upplestri aug-
lýsingu á almannafæri.
Ennfremur heimilar ákvæði
þetta, að finnandi megi nota
hlutinn, án þess að bæta slit á
honum.
Það er þó þannig skýrt i dag,
að finnandi veröi i alla staði að
fara vel með hlut eins og honum
hefði veriö trúaö fyrir honum til
geymslu.
Jónsbókarákvæðið kveður
ekki á um fundarlaun. Hins
vegar hefur stundum verið beitt
öðrum lagaboðum, jafnframt
þessu ákvæði Jónsbókar, sem
kveða á um fundarlaun, og er
þau að finna i opnu bréfi frá
kanseliinu frá 8. júni 1811, um
meðferð á fundnu fé i kaupstöð-
um.
Bréf þettavar upphaflega sett
fyrir kaupstaði i Danmörku og
Noregi 1767, en var ekki birt hér
á landi — og þvi ekki lögleitt
hér.
Eftir þvi hefur þó verið farið
og er nú talið að meðferð sú á
fundnu fé, sem þar er mælt fyrir
um, sé lögmæt samkvæmt venju
og gildi þvi jafnhliöa ákvæði
Jónsbókar. I twéfi þessu, sem
birt er nú i Lagasafni, er kveðið
svo á, að finnandi skuli afhenda
fundna muni á skrifstofu lög-
reglustjóra og skuli lögreglu-
stjóri láta auglýsa þa.'
Gefi eigandi sig fram ber hon-
um að greiða finnanda fundar-
laun, sem lögreglustjóri úr-
skurðar eftir verðmæti hlutar-
ins og atvikum.
Ef eigandi gefur sig ekki fram
innan árs og dags, skal sam-
kvæmt bréfi þessu selja hið
fundna fé og fær finnandi þriðj-
ung andvirðisins i fundarlaun,
en afgangurinn rennur i lög-
reglusjóð.
unnar ef það hefur týnt ein-
hverju.
Fundarlaun og ólög-
mæt meðferð fundins
fjár
Um fundarlaun er þaö að
segja, að nafn finnanda ertekið
niður, einkum þegar um verö-
meiri hluti er að ræöa, og þess
getið, hvort finnandi óski eftir
fundarlaunum. Ef slikri ósk er
ekki til að dreifa, þá er eiganda
hlutar i sjálfsvald sett, hvort
hann greiðir fundarlaun, en
hann fær að jafnaði gefið upp
nafn finnanda, ef það liggur
fyrir.
Þess ber að geta, aö gerist
maður sekur um ólögmæta
meöferö fundins fjár, þ.e. ef
hann kastar eign sinni á fundna
muni, eða muni sem án aðgerða
hans sjálfs eru komniri vörslur
hans, þá varðar það sektum,
varðhaldi eða fangelsi allt að 3
árum skv. 246 gr. almennra
hegningarlaga.
Lðgfræðin og
fjðlskyldan
óskilamunadeild i
Reykjavik
t Reykjavik skal skila inn
fundnu fé á skrifstofu lögreglu-
stjóra við Hverfisgötu og er ó-
skilamunadeildin i vestúrenda
byggingarinnar, gengið inn frá
Snorrabraut. Þar er sá háttur
hafður á, aö óskilamunir eru
geymdir i minnst 1 ár.
„Hreinsað er til” einu sinni á
ári og hlutir, sem legið hafa inni
lengur en 1 ár, teknir frá og ým-
ist fleygt, ef um verðlausa eða
ónýtahluti er að ræða, en aðrir
hlutir settir á uppboð, sem
haldið er einu sinni á ári. Slik
uppboð eru vel auglýst.
Einstakir hlutir, sem berast,
eru ekki auglýstir, jafnvel þó
um verðmikla hluti sé að ræða.
Verður að gera ráð fyrir, að
fólki sé kunnugt um starfsemi
þessa og að það leiti til skrifstof-
Sérreglur um forngripi
Varðandi sérreglur um fundið
fé verður hér aðeins getið til
gamans reglna þeirra er gilda
um forngripi, en þær að finna i
Þjóðminjalögum nr. 52/1969, 17
og 18 gr.
Þar segir, að þegar fornir
gripir finnast, sem liggja eða
hafa legið i jörðu og eru ekki,
svo vitaö sé, I einkaeign, skuli
finnandi tilkynna þjóðminja-
verði fundinn svo fljótt sem við
verði komið og skuli finnandi
ekki hagga við fundinum, nema
til að forða honum frá skemmd-
um eða glötun sbr. 17. gr.
Samkvæmt ákvæði þessu eru
allir þeir munir, er greinin
fjallar um, eign rikisins og
skulu þeir varðveittir I Þjóð-
minjasafni íslands eða byggða-
söfnum, ef sérstaklega stendur
á.
Ef finnandi hefur haft útgjöld
af fundinum, þá skal greiða
honum þau, sbr. 18 gr.
Ef um er að ræða forngrip úr
gulli eða silfri þar á meðal gull-
eða silfurpeninga, þá bér að
meta málmverð hlutarins eftir
ákveðnum reglum.
Skal finnandi fá helming
matsfjárhæðarinnar greiddan
úr rikissjóði og eigandi lands
þess, er hlutur finnst I, hinn
helminginn.
Ingibjörg J. Rafnar
lögfræðingur.