Vísir - 21.04.1981, Síða 2

2
Vísir spyr
á Akureyri
A að byggja nýja flug-
stöð á Keflavikurflug-
veili?
Hörftur Tulinius, framkvæmda-
stjóri: — Já, þa& állt ég. Núver-
andi flugstöð er okkur til
skammar.
Steinar Þorsteinsson, tann-
læknir: — Ekki fyrir erlentfjár-
magn. Vi& eigum aö byggja hana
sjálfir.
Stefán Þorvaldsson, bifrei&ar-
stjóri: — Já, þaö á a& gera. Þa& er
sjálfsagt aö nota peningana frá
Bandarikjamönnum.
A&alsteinn Arnónsson, plötu-
smi&ur: — Já, og helst fyrir doll-
ara frá Bandarikjamönnum.
Jóhann Pétursson, nemi: — Já,
já.
„Mitt besta tðmstunda-
gaman er að sauma út”
„Astæöan fyrir þvi, a& ég er aö
hættasem tönlistarstjóri Rikisút-
varpsins er sú, aö samkvæmt
læknisráöi þarf ég aö draga
saman seglin”.
Þaö er Þorsteinn Hannesson,
tónlistarstjóri Rikisútvarpsins,
sem svo mælir, en hann hefur ný-
lega sagt þvi starfi lausu. Hann
hefur lengi veriö viöloöandi út-
varpiö, og I fyrra átti hann 40 ára
útvarpsafmæli söng fyrst i út-
varpiö i mars 1940.
„Ég byrjaöi I fullu starfi viö út-'
varpið 1969 og þá sem varatón-
listarstjðri, en varö tónlistar-
stjóri 1975. Þar áöur var ég ein
sex ár i útvarpsráði, svo ég er
þaulkunnugur húsinu viö Skúla-
götuna”, sagöi Þorsteinn.
— Hvaö starfaðiröu viö áður?
„Sem ungur maöur fór ég til
Bretlands og var þar i 11 ár.
Fyrstu fjögur árin var ég þar viö
nám, en siöar starfaði ég viö
Covent Garden óperuna i London.
Siöan kom ég heim ’54 og gerðist
innkaupafulltrúi hjá Afengis-
verslun rikisins, þar til ég tók við
starfi varatónlistarstjóra”.
— NU hefur þú lengi veriö við-
loöandi Utvarpiö, hefur þaö
breyst mikiö á þessum árum?
„Já, já, feiknamikiö, dagskráin
er alltaf aö verða viöameiri og
viöameiri og allskonar ný tækni
hefur komiö til sögunnar, nU siö-
ast stereoUtvarpiö i desember,
sem breytir öllu tónlistarút-
varpi”.
— Hvernig er hljómplötusafn
útvarpsins?
„Viö eigum mikiö af ákaflega
gððum plötum, en auövitaö eigum
viö dcki eins gott safn og viö
- segir Þorsteinn Hannesson, sem er að láta af
störfum sem tónlislarstióri útvarpsins
Þorsteinn Hannesson, sem um sex ára skeiö hefur veriö tónlistarstjón
Rikisútvarpsins. (Visism. GVA).
þyrftum aö eiga og viö kaupum
ekki eins mikiö og viö þyrftum aö
kaupa, en til þess höfum við
hvorki fé né húsnæði eins og er.
En það er gömul saga og ný, aö i
útvarpsstöö getur hljómplötu-
safnið aldrei veriö of stórt”.
— Hefuröu tölu á þeim hljóm-
plötum, sem útvarpið á?
„Ég held viö eigum plötur á bil-
inu 20 til 30 þúsund og svo annað
eins af 78 snUninga gömlum plöt-
um, sem mjög takmörkuð not eru
af”.
— Hvaö tekur við hjá þér nú,
þegar þU hættir sem tónlistar-
stjóri?
„Ég er bara aö minnka aðeins
viö mig, ég verö áfram hjá út-
varpinu viö önnur störf, allavega
fyrst um sinn”.
Þorsteinn er fæddur á Siglufirði
1917.Foreldrar hans voru Hannes
Jónasson, bóksali og Kristin Þor-
steinsdóttir. Eiginkona Þorsteins
er Kristín Pálsdóttir og eiga þau
þrjú börn.
— En hvaö gerir svo Þorsteinn
Hannesson I fristundunum?
„Ég get fullvissað þig um, aö
þaö aö vera I tónlist tekur allan
manns tima. Annars get ég sagt
þér, aö mitt besta tómstunda-
gaman er a& sauma Ut. Ég hef
dundaö mér viö aö sauma i
nokkra áratugi og þessi gömlu is-
lensku mynstur þykja mér
skemmtilegust og nú á dögunum
var ég aö ljúka viö þaö fræga
riddarateppi”, sagöi Þorsteinn.
— KÞ
Þeir segja, aö Kristinn
velji isienskt
Veljum
ísienskt
Visir birti fyrir
skömmu mynd af Kristni
Finnbogasyni forstjóra
Iscargo þar sem hann var
a& sko&a farseöla er hann
lætur prenta iOdda vegna
fyrirhuga&s farþegaflugs
félagsins. Enn hefur hins
vegar ekki bóiað á neinni
flugvéi til aO flytja far-
þegana, en þaO framtak
Kristins a& láta prenta
farse&Iana hérlendis
vakti athygli.
Nú segja gárungarnir
aö Kristinn velji Islenskt
framar öllu. Hann láti
prenta farmiOa f Odda og
flugvélin sé I sml&um I
Landssmiöjunni.
Hundaæði
' Siggi var á gangi á göt-
unni, þegar stór hundur
réðst á hann og beit hann.
i fyrstu var Siggi rólegur
yfir þessu, en þegar sáriö
viidi ekki gróa, dreif hann
sig til iæknis. Og rann-
sóknin sta&festi, þaö sem
Sigga hafOi grunaö. Hann
var kominn meö hunda-
æfti.
Þegar læknirinn ætla&i
aö fara a& búa sjúklinginn
undir ailt þaö versta, sá
hann að hann var sestur
við skrifboröiö og farinn
aö skrifa af kappi.
„Svona, svona”, sag&i
iæknirinn róandi. ,,Þú ert
nú ekkí alveg farinn, þótt
þetta sé slæmt. Þaö er
óþarfi fyrir þig a& taka
strax saman nöfn þeirra
sem boönir veröa I erfis-
drykkjuna”.
„Erfisdrykkjuna”, urr-
aöi Síggi. „Ég er aO skrifa
þá ni&ur sem ég ætla aö
blta”.
S-gleðin
Arsháti&ahaid er nú I
algleymingi og trúiega
fer hver einasti islend-
ingur á eina slika, ef ekki
fleiri.
Kiwanís-menn í Kefla-
vfk ætia aö halda sina há-
tiö á nsætunni. Og þar
sem þcir eiga amerik-
anska regiubræöur uppi á
Velli, hefur veriö ákveöiö
aö slá til og halda sam-
eiginlega árshátiö.
Veröur hún haldin f „offi-
seraklúbbnum” þar efra
með tílheyrandi góm-
sætum réttum og guöa-
veigum.
Og nú velta menn þvf
fyrir sér hvort isiensku
veislugestirnir þurfi ekki
aö sækja um gjaldeyris-
yfirfærslu, til aö fjár-
magna gteöina.
Ingólfur vill efla lista-
starfsemi i landinu
Alveg tilvalið
Ingólfur Guöbrandsson
forstjórí t'tsýnar hefur
ekkí látiö deigann siga á
langri og starfsamri ævi.
Eitt af fjölmörgum
áhugamálum hans er aö
efla listastarfsemi i land-
inu. Hefur hann I þvi
skyni komíð fram meö þá
uppástungu, aö feröa-
skrifstofan Útsýn veröi
gerö aö sjálfseignar-
stofnun og aö aröur af
fyrirtækinu renni tii upp-
byggingar listastarfsemi
hér á landi, gegn þvi aö
skattar af fyrirtækinu
veröi félldir niöur, aö
launsköttum undanskild-
um.
Þetta vekur þá hug-
mynd, hvort ekki mætti
nýta arösemi annarra
feröaskrifstofa á svip-
a&an hátt. Þaö væru t.d.
hæg heimatökin fyrir
Samvinnuferöamenn aö
koma á fót og reka veg-
legan húsdýragarö, einn
eöa fleiri, gegn niöurfell-
ingu skatta.
Aivara lífsins
Þau nýgiftu voru aö
koma úr brú&kaupsferö-
inni. Þegar flugvéiin
haföi veriö stöövuö á flug-
veliinum, hailaöi brúöur-
in sér aö manni sinum,
kyssti hann iétt á kinnina
og sagöi:
„Þetta hefur veriö al-
veg dásamleg ferö, Ei-
rikur, en nú byrjar alvara
lifsins”.
„Já, ég sé þaö...
mamma þin biöur inni I
Hugstööinni”.
Gengur dæmið
udp?
Þaö er nú komiö á dag-
inn, sem áöur haföi veriö
boriö til baka, aö fyrir
dyrum stæöu manna-
skipti I stjórnun Bæjarút-
ger&ar Reykjavikur.
Fregnir blaöa af þess-
um breytingum voru kail-
aöar sorp og svinari, og
sagöar af ilium hvötum
sprottnar. Skömmu siöar
brá svo viö, aö Marteinn
Jónsson, annar fram-
kvæmdastjóra BÉR ósk-
aöi eftir aö veröa leystur
frá störfum meö haust-
inu, og hefur útger&arráö
fallist á þaö.
Og nú er bara aö vita
hvort fyrri bla&askrif
hafa orftift til þess aö
starfiö veröi auglýst, eins
og vera ber, eöa farnar
aörar lei&ir, eins og áöur
hefur veriö minnst á i
Sandkorni, vegna orö-
róms þar um.
Ekki alit sem
sýnist
Kona kom upp I strætis-
vagn á Grensásveginum
og spuröi vagnstjórann
hvort hún kæmist meö
þessum vagni i Breiöholt.
Hann kvaö svo vera.
,,En þaö stendur
Skerjafjöröur framan á
honum”, sagöi konan.
„Ekki get ég gert aö
þvi, frú”, svaraöi vagn-
stjórinn önugur. „Þaö
stendur lika „Freyjukon-
fekt” á hiiöinni á
honum”.
Gamli vasinn
Mamma hans Péturs
greip andann á ioftí,
þegar hún sá aö strákur-
inn var aö paufast meö
3000 ára gamla kinverska
vasann hennar um stofn-
una.
„Guö hjálpi mér, elsku
barn”, stundi hún.
„Gakktu nú aö stofuborö-
inu og leggöu vasann
mjög gætilega frá þér.
Rólega nú”.
„Haf&u engar
áhyggjur, mamma min.
Ég skai fara eins varlega
meö hann og væri hann
splunkunýr”.
Jóhanna S. Sig-
þórsdóttir.