Vísir - 09.05.1981, Page 18

frjáls og á þá lund, sem ungt fólk
er f innst manni, bæBi hvaö varðar
klæöaburð og hugsunarhátt. Ungi
maöurinn kynnist fjölskyldu sinni
á nýjan leik —eöa hvað? Reyndar
hlýtur hann að hafa vitað flest
þetta áður þvi hann er fjarver-
andi þegar skýringin á hegðan
fjölskyldunnar er skýrð — og get-
ur i leikslok ekki annað en axlað
þann arf, sem honum fellur i
skaut. Ólikt öðrum bandariskum
leikritum kiknar ungi maðurinn
ekki undan kröfum fjölskyldunn-
ar, þvert á móti er honum það i
sjálfsvald sett hvort hann er eða
fer. Það eru sem sagt ekki aöeins
hvað,
hvar..?
... Austurbæjarbió sýnir nú eina
lauflétta frá Sviþjóð en myndin
ber nafniö Ég er bomm. Sviar
eru svosem ekki neinir ann-
álaðir háöfuglar, en þeir geta
vel gert aö gamni sinu og mynd
frá Norðurlöndunum er kær-
komin tilbreyting frá ofgnótt
engilsaxneskra mynda sem hér
er boöið uppá... Stjörnubló sýnir
margrómaöa kvikmynd, Kram-
er vs. Kramer betta er mynd
sem óhætt er að mæla meö, þó
tilfinningaseminni sé oft á tið-
um litt i hóf stillt þegar túlka á
væntumþykju Kramerhjónanna
i garö sonar sins og hvors ann-
ars... Regnboginnhefur nú tekiö
við sýningum myndarinnar
Punktur punktur komma strik
og þeir sem hingað til hafa horft
framhjá þessari Islensku ný-
smið ættu að láta af slfkri
hegöan og berja Andra Haralds-
scn og félaga augum... t Regn-
boganumer Filamaðurinnenn á
boöstólum en það verður seint of
oft itrekaö að hér er á ferðinni
ein albesta mynd sem framleidd
var á siðasta ári og má þegar
teljast með klassiskum
meistaraverkum kvikmynda-
listarinnar...
Mörg ljót orö hafa verið látin
falla um feril leikkonunnar
Farrah Fawcett á hvita tjaldinu
og fáu við þau að bæta. Konu-
kindinni virðist lifsins ómögu-
legt að bæta frammistöðu sina
Farrah Fawcett.
eins og best sannast I geim-
ferðamyndinni Saturn 3i Regn-
boganum. Kirk Douglas lét
draga sig út i vitleysuna meö
Fawcett... Laugarásbió sýnir
hrolivekjuna Eyjuna þar sem
urmull úrhraka ráðast á góða
menn á borð við Michael
Caine... Nýjabló býöur „allri
fjölskyldunni” eöa að minnsta
kosti yngri meölimum hennar
upp á gamanmyndina H.A.H.O.
en það er ekki I hverri viku sem
yngstu biógestunum gefst kost-
ur á að komast 1 bió á öðrum
tima en klukkan þrjú á sunnu-
degi...
foreldrarnir, eða sú kynslóð sem
plægir jörðina, sem ádeilan bitn-
ar á, heldur ungi maðurinn sá
sem á að erfa landið. Honum er
gröfin grafin.
1 öðru lagi. Siðan ég sá leikritið
á frumsýningu i siðustu viku hafa
vaknað hjá mér spurningar um
leikhús sem ég á.engin svör við.
Sýningin er sjálf e.t.v. nýstárlegri
en leikritið i þvi að þar er fram-
borinn texti sem eins ætti heima i
raunsæislegu umhverfi og að um-
hverfið þ.e. leiktjöldin eru ekki i
stil við það raunsæi. Sýningin býr
yfir þessum andstæðum og i
vangaveltum vegna þessa hefi ég
komist að þeirri niðurstöðu að lik-
lega sé þetta nokkuö sniðugt
bragð hjá þeim Stefáni Baldurs-
syniog Þórunni Sigriði Þorgrims-
dóttur. Eru persónurnar raun-
sækjar i fáránlegu umhverfi eða
er umhverfið kannski það raun-
sæja og fólkið fáránlegt? Ekki að-
eins var barn i garöinum, heldur
hafði fólkið lika grafiö sér sina
eigin gröf fundið sér felustað i til-
verunni. Stiginn, sem trónar upp
úr þeim felustað endar i vistar-
veru móðurinnar og hún er sú
eina sem hefur yfirsýn og útsýn.
Aðrirsem þangaðfara, sjá aðeins
fortiðina i myndunum á veggjun-
um. Eða hvað? Og hvers vegna?
Spurning á spurningu ofan, bæði
hvað varðar efni og túlkun. En er
það ekki einmitt einn tilgangur
leikhúss, að ýta við hugmynda-
fluginu, vekja spurningar? And-
stæður orðræðunnar og leik-
myndarinnar vöktu hjá mér
svipaða tilfinningu og þegar ég sá
viðbjóðslegu ofbeldi teflt gegn
yndislegri tónlist Beethovens i
kvikmyndinni „Clockwork
Orange”. Eiginleikar hvoru
tveggja urðu enn ljósari en ella.
En hvað sem ósvöruðum
spurningum kann að liða, þá er
hitt ljóst að sýningin á „Barni i
garðinum” er áhrifamikil og
e.t.v. sú mest spennandi og
skemmtilegust þeirra sýninga,
sem ég hef séð hér i vetur. Hún er
jafnframt óhugnaleg svo aö
manni setur kviða meöan leikur-
inn fer fram. Þeim áhrifum hefur
verið náð með útliti sviðsins og
leik og getur þó varla verið
áhlaupaverk á sviði. 1 kvikmynd-
um, svo aftur sé minnst á bió, er
hægur vandi að skapa spennu eða
jafnvel hrollvekju á þann hátt
sem allir kannast við úr slikum
myndum. A leiksviði hlýtur það
að vera erfiðara. Þar er ekki hægt
að spila með leikhljóð, sjónarhorn
eða klippingu likt og á hvita tjald-
inu. En þetta tekst i „Barni i
garðinum”. Auk umhverfisins er
um að þakka snjöllum leik allra
leikaranna. Hanna Maria Karls-
dóttir gat einhvern veginn miðlað
ofsafenginni hræðslu og óbifandi
hugrekki á þann hátt að maður
kvaldist fyrir hennar hönd og var
eins og i hennar sporum. Þor-
steinn Gunnarsson var aldeilis
óhugnalega sannfærandi vesa-
lingur án þess nokkurn tima að
sýna raunverulegum þjáninga-
bræðrum sinum litilsvirðingu
með þvi að gera þá skoplega. Þau
tvö eru mér minnisstæðust en
aðrir skiluðu sinu með sæmd. Þó
má vera að presturinn i meðför-1
um Guðmundar Pálssonar verði
of máttlaus persóna vegna þess
hvað hann er fyndinn.
Þau orð sem honum eru i munn
lögð eru i rauninni mjög til
skammar kirkjunni en sú ádeila
veröur broddlausari en efni
standa til.
Þýðing Birgis Sigurðssonar
heyrðist óaðfinnanleg.
Mjög myndarleg leikskrá gerir
töluverða grein fyrir forvitnileg-
um höfundi og þvi umhverfi sem
hann fjallar um. Slik leikskrá er
til fyrirmyndar.
Hanna María Karlsdóttir, Þorsteinn Gunnarsson og Steindór Hjörleifs-
son I hlutverkum sinum (Ljósm. Emil)
Þaö hefur reynst mér erfiðara
aðskrifaum þessa leiksýningu en
flestar aörar. Þetta kemur til af
ýmsu. Fyrir það fyrsta er ekki
hægt ab bregba á það ráð að skýra
frá ga/igi leikritsins svo nokkru
nemi. Það myndi taka ánægjuna
frá væntanlegum leikhúsgestum
að vita fyrirfram um þá atburði
sem gerast. Nafn leiksins gefur
að visu mikið upp. en þar meö er
ekki öll sagan sögö. Læt ég þvi
nægja að segja sem svo að hér
segifrá ungum manni, sem heim-
sækir heimili sitt eftir langa fjar-
veru og hefur kærustuna meö sér.
Þau eru á leið suður á bóginn,
*KKOG
rAn
Tónabíó
Kvikmyndin „Lestarránið
mikla" byggir á sögu um fyrsta
lestarrán mannkynssögunnar,
en það var framið á Viktorfu-
timanum. Það eru engar smá-
stjörnur sem fara með aöalhiut-
verkin i „Lestarráninu mikla”
heldur þeir Donald Sutherland
og Sean Connery. Lesley Ann
Down fer með aöalkvenhlut-
verkið i myndinni, sem er bæði
spennandi og einnig fyndin á
köflum. Leikstjóri myndar-
innar er Michael Crichton.
Engin ástæða er til að rekja
söguþráð myndarinnar, en I
henni eru f jölmörg glæfraleg at-
riði sem ættu að reyna á taugar
áhorfandans. Sean Connery
hefur þann undarlega sib, þrátt
fyrir alla frægðina, að nota ekki
staðgengla i glæfralegustu at-
riðum. 1 „Lestarráninu
mikla” er meöal annars
atriði þar sem Connery
stendur á þaki lestar-
innar meðan hún þýtur i gegn-
um göng af lægri gerðinni. Að-
eins hársbreidd var milli höfuðs
Háskólabió hefur fengið kvik-
myndina „Rockshow” til sýn-
ingar en hér er á feröinni frábær
fréttafllma frá hljómleikum
Wings, hljómsveitar Páis bitils,
i Seattle 1976. Myndin er rétt og
slétt hljómleikamynd, ein
klukkustund og fjörutiu minútur
að lengd, ekkert skraut, engar
uppáfinningar, ekkert óvænt.
Þeir sem hafa gaman af tónlist
Wings ættu að drifa sig I bló um
leiö og sýningar á „Rockshow”
hefjast, hinir geta alveg látiö
það vera.
Frá þvi að myndin var tekin
hefur fyrrum gitarleikari
Wings, JimmyMcCullough, ytir-
gefið þennan heim og leikur nú i
stóru hljómleikahöllinni á
himnum. Joe English trommu-
leikari er heldur ekki lengur
með hljómsveitinni, afdrif hans
eru ókunn. Auk þessarra
tveggja gefur I „Rockshow” að
lita og heyra Lindu McCartney
og þarf ekki tónglöggan mann
til að geta fundiö sitthvað að
söng hennar, svona út frá fagur-
fræðilegu sjónarmiöi, svo ekki
sé minnst beinlinis á falska tóna
og þá sem eru hreint ekki með.
Paul, höfuðpaurinn sjálfur,
missir röddina um tima I laginu
„Baby I’m Amazed” og Denny
Laine (hann yfirgaf Vængina á
Linda og Paul McCartney spjalla við Snowdonhjónin á frumsýningu
„Rockshow".
dögunum) hlykkjast um sviöiö
eins og fiskur á öngli.
Enginn veit hvaö taföi sýn-
ingu „Rockshow” I ein fimm ár,
en hún var frumsýnd I London
rétt fyrir páskana. Jarlinn af
Snowdon, Phil Lynott og Mike
Oldfield mættu á frumsýning-
una hjá Páli og Lindu, svo og
margur litill skithaugur sem
taldi sig stóran fjóshaug. Gifur-
lega mikið fé safnaðist á frum-
sýningunni sem var nokkurs-
konar góðgerðarskemmtun.
Allur ágóðinn var látinn renna
til menntunar vangefinna.
Connerys og þaksins i göngun-
um, og lestin var þar aö auki á
tvöföldum áætluöum hraöa
þegar atriðið var kvikmyndað.
Connery reiddist að vonum öku-
manni eimreiöarinnar og sakaöi
hann um gáleysislega meöferö á
mannslifum. Lestarstjórinn
svaraði þvi einu til að þvi miöur
Sean Connery.
heföi veriö nauðsynlegt aö nota
allgamla lest við gerð kvik-
myndar frá Viktoriutimanum, I
þeim væru engir hraðamælar
svo hann heföi bera talið sima-
staurana sem bar fyrir augum
út um gluggann. „AB visu”
bætti ökuþórinn viö, „var ég
farinn að telja nokkuð hratt um
þaö bil sem við fórum inn i
göngin.”
Lestarránið mikla er
skemmtilegt sambland spennu
og gamanmyndar, hún hefur
hvarvetna hlotið góöa dóma og
væntanlega spillir ekki ab
stundum er glannaskapur
Connerys ósvikinn.
Sólveig K
Jónsdóttir.
skrifar
Leikfélag Reykjavikur sýnir:
Barn i garðinum
eftir Sam Shepard
Þýðing: Birgir Sigurðsson
Lýsing: Daniel Williamsson
Leikmynd og búningar: Þórunn S. Þorgrimsdóttir
Leikstjóri: Stefán Baldursson.
Magdalena
Schram
skrifar
VlSylM Laugardagur 9. mai 1981
Sér grefur gröf
og öörum.....................