Pressan - 17.08.1989, Blaðsíða 10

10
Fimmtudagur 17. ágúst 1989
María Anna Kristjánsdóttir kynntist drottningu Spánar í
opinberu heimsókninni í sumar og fékk far með þotu kon-
ungshjónanna, þegar þau héldu héðan.
TAU6A0STYRK 06 FEUUN
— oi ástœðulausu
Jesus var staddur á Spáni þegar konungshjónin komu. Útlend-
ingaeftirlitiö leitaði í staðinn aöstoðar Maríu, sem upplifði þrjá
daga í glœsivagni, umkringd spænskum og íslenskum öryggis-
vörðum. „Ævintýri sem maður iendir örugglega ekki í nema
einu sinni á ævinnil" segir María meðal annars um þessa upp-
lifun.
Kannslci |»ykir engum merkilegt ad
setjast inn a kaffihús i Kringlunni og ffá
sér kaffi og sneið af súkkulaðitertu. En
það þætti orugglega flestum merkilegt
að hafa gert sfikt i fylgd drottningar.
EFTIR: ÖNNU KRISTINE MAGNÚSDÓTTUR — MYNDIR: BJÖRG
María Anna Kristjánsdóttir
er starfsmaður í gestamóttöku Hót-
els Loftleiða. Hún er gift Spánverj-
anum Jesus Potenciano
menntaskólakennara og lærði
spænsku af honum. Þau kynntust
fyrir 18 árum á Spáni þar sem ^María
Anna var fararstjóri á vegum Utsýn-
ar og frá 1972 til 1984 störfuðu þau
bæði á vegum þeirrar ferðaskrif-
stofu í spænskumælandi löndum:
„Jesus kunni lítið sem ekkert í
ensku þegar við kynntumst og ég
kunni ekkert í spænsku. Það tungu-
mál lærði ég eins og lítil börn læra
að tala, af Spánverjum en mest af
Jesus." Þau bjuggu á Spáni í rúm tvö
ár áður en þau ákváðu að hafa
heimili sitt á íslandi.
Fleiri túlkar
en ferðamenn!
Fyrsta verkefnið sem Jesus fékk á
vegum Útsýnar var að taka á móti
fótboltaliði Keflavíkur, sem kom til
að keppa á móti Real Madrid. Þá
reynslu segir hann hafa verið sögu-
lega:
,,Ég þekkti auðvitað heimaborg
mína Madrid út og inn, en vanda-
málið var bara það að geta sagt frá
því sem fyrir augu bar! Það bjargað-
ist þó alveg því Kiddi Dan, sem starf-
ar nú hjá Samvinnuferðum-Land-
sýn, hjálpaði mér. Á endanum voru
orðnir fleiri túlkar en farþegar, því
allir vildu hjálpa til! Þetta var sögu-
leg ferð því þegar rétta orðið loksins
fannst vorum við löngu komin fram-
hjá þeim stöðum sem verið var að
ræða um. Svo var ég ekki alltaf sam-
mála þeirra túlkun á hlutunum!!!"
Það var spænskukunnátta Maríu
Önnu sem leiddi hana á fund Soffíu
drottningar og Juan Carlos kon-
ungs. Hún var á leið í sumarfríið, var
að fara á sína síðustu næturvakt áð-
ur en það hæfist, þegar síminn
hringdi. í símanum var Árni Sigur-
jónsson, yfirmaður Útlendingaeftir-
litsins, sem spurði eftir Jesus. Þegar
hann heyrði að Jesus væri staddur á
Spáni spurði hann Maríu Önnu
hvort hún gæti tekið að sér smá-
verkefni þá daga sem konungshjón-
in væru hér.
í glæsivagni
i konunglegri
bílalest
„Ég vissi auðvitað ekkert hvað ég
var að taka að mér fyrr en ég mætti
niðri á lögreglustöð daginn sem þau
komu. Þar var heil bílalest til staðar,
þeirra á meðal glæsivagninn —
Volvoinn — sem páfi hafði ekið í.
Hlutverk mitt var að vera túlkur
milli Víkingasveitarinnar og
spænsku öryggissveitarinnar. Ég
var því sett í þennan glæsivagn með
Jóni Bjartmarz, yfirmanni Vikinga-
sveitarinnar, Luis Ferreiro, sem er
æðsti maður öryggissveitar kon-
ungshjónanna, herra Vargas, sem er
næsti maður við hann, og svo Hauki
frá Víkingasveitinni, sem ók bifreið-
inni. Ef eitthvaö hefði gerst, sem
enginn vissi jú fyrirfram, hefði öll-
um öryggisaðgerðum verið stjórn-
að frá þessari bifreið og því nauð-
synlegt að hafa túlk. Ég lét Árna Sig-
urjónsson vita að ég væri sjálf á leið
til Spánar á föstudagsmorgninum
og gæti því aðeins verið með þeim
fyrstu tvo dagana."
í glæsivagninum ók María Anna
ásamt Víkingasveitarmönnum út á
flugvöll til að taka á móti konungs-
hjónunum: „Ég lét eins lítið á mér
bera og ég gat, stóð til hliðar við ör-
yggisverðina, enda aldrei ætlunin
að ég væri í fremstu línu! Frá flug-
vellinum var komið fyrst við á Hótel
Sögu ...“
— Þú hefur ekki reynt að fá þá
til að beygja niður á Hótel Loft-
leiðir, verið trú vinnustaðnum?!
„Jú, ég neita nú ekki að ég benti
þeim á Loftleiðahótelið og sagðist
vinna þar!“ svarar hún hlæjandi.
„Það var mjög auðvelt að tala við
spænsku öryggisverðina, og á leið-
inni frá Keflavík kom fararstjórinn
auðvitað upp í mér og ég sagði þeim
frá því sem fyrir augu bar . . .!“
„Þetta er óviðráðanlegt!" skýtur
Jesus inn í. „You can’t beat the feel-
ing" ...
Þú ættir að
koma með okkur
til Spónar . . .
Það var á Bessastöðum sem hug-
myndin fæddist um að María Anna
færi til Spánar í konunglegri fylgd:
„Við sátum í holinu, ég og öryggis-
verðirnir, og spjölluðum saman.
Meðal annars spurðu þeir hvort ég
færi oft til Spánar og ég sagði svo
vera; væri reyndar að fara sama dag
og þeir. „Heyrðu, þú kemur bara
með okkur!" sagði einn þeirra. Síð-
an var ekkert meira um það rætt
nema hvað þeir sögðust ætla að tala
við yfirmenn sína um það. Ég hugs-
aði svo ekkert meira um það, enda
var ég með farseðil til London og
átti að fara í loftið klukkan átta á
föstudagsmorgun."
En áður en að endalokunum kom
hafði María Anna kynnst drottning-
unni betur: „Þegar við ókum að
Hótel Sögu eftir hádegisverðinn hjá
forseta íslands sagði Vargas við mig
að þegar drottningin ætti einhvern
tíma aflögu vildi hún gjarnan fara
eitthvað og spurði hvort ég væri til
í að verða eftir og fylgja henni í
verslunarferð ef hún vildi. Eftir hálf-
tíma bið fyrir utan Hótel Sögu komu
drottningin og fylgdarlið hennar og
við ákváðum að fara í Kringluna.
Öryggisverðirnir höfðu ákveðið
hversu margir bílar færu og það var
því lítil bílalest sem ók þangað."
í kaffi I Kringlunni
Þegar í Kringluna var komið byrj-
uðu þær á að fara í Rammagerðina,
þar sem Soffía drottning heillaðist af
íslenskri silfursmíði. María Anna
segir hana hafa keypt þó nokkuð af
skartgripum þar, nælur, hringi og
hálsmen með „galdrastöfum” frá
heiðinni trú. „Hún skoðaði líka ull-
arvörurnar og var sérstaklega hrifin
af sjölunum,” segir hún. Síðan lá
leiðin í Pennann, þar sem drottning-
in keypti kort af íslandi og nokkur
póstkort með landslagsmyndum.
„Drottningin hafði orð á því þegar
við gengum um Kringluna hversu
líkar vörur væru á boðstólum um
allan heim, að Rammagerðinni und-
anskilinni," segir María Anna. „Við
fórum loks inn í Tékk-Kristal, þar
sem Unnur Steinsson, fyrrverandi
Ungfrú ísland, sýndi drottningunni
vörur. Hún átti auðvitað ekki von á
þessari heimsókn fremur en aðrir
verslunarmenn í Kringlunni, en
þegar við vorum að fara úr verslun-
inni færði hún drottningunni að gjöf
lyklakippu með kristalskúlu á. Sú
gjöf gladdi drottninguna rnjög."
Eftir verslunarferðirnar langaði
drottninguna í kaffi, og þær lögðu
leið sína á kaffihús Myllunnar,
ásamt þremur öryggisvörðum. Aðr-
ir öryggisverðir stilltu sér upp við
vegg kaffihússins. „Þá vildi svo
skemmtilega til að stúlkan sem af-
greiddi okkur var spænsk og bauð
okkur upp á kaffi og stærðar súkku-
laðitertu," segir María Anna. „Við
sátum þarna í klukkustund og spjöll-
uðum saman. Drottningin er bráð-
skemmtileg og hress og sagði okkur
frá ýmsum ferðum sem hún hefur
farið í. Ennfremur rifjaði hún upp
spennandi mynd sem hún hafði séð
í finnska sjónvarpinu tveimur dög-
um áður og sagðist hafa orðið fyrir
vonbrigðum þegar hún uppgötvaði
að þetta var framhaldsmynd. „Og
ég fæ ekki að vita hvernig hún end-
ar!“ bætti hún við. „I miðjum sam-
ræðum okkar skellti Soffía allt í einu
upp úr og sagði: „Ef blaðamennirnir
bara vissu hvað ég væri að gera
núna!" Hún kunni vel að meta
hversu mikinn frið hún fékk þarna
til að vera hún sjálf."
María Anna segir marga greini-
lega hafa borið kennsl á drottning-
una, en_ enginn hafi gengið að
henni. Á göngu sinni um húsið
höfðu þær hitt spænska konu með
tvær dætur sínar og þegar þær voru
á leið út komu þær til drottningar-
innar og færðu henni stóran blóm-
vönd: „Og svo klöppuðu allir þegar
drottningin fór út. Henni þótti vænt
um þessar hlýlegu móttökur og
sagði að ferðir af þessu tagi væru
ein besta leiðin til að kynnast landi
og þjóð."
„Já oa ég er
Napóíeón
Bonaparte!"
Jesus segir að konungshjónin
þyki bæði sérlega alþýðleg og segir
sögur sem birst hafa um konunginn
í spænskum dagblöðum:
„Juan Carlos er mikill mótor-
hjóladýrkandi og fer oft eldsnemma
á morgnana í vélhjólaferð í stórum
skemmtigarði í Madrid. Einhverju
sinni hjólaði hann fram á konu sem
þar stóð með reiðhjót sem sprungið
var á. Konungurinn lagaði hjólið og
þegar konan var að þakka honum
fyrir sagði hún: „Það er einkenni-
legt, en þú ert nákvæmlega eins og
konungurinn!" Juan Carlos var auð-
vitað með hjálm á höfði og því
kannski ekki alveg auðþekkjanleg-
ur en hann svaraði að bragði: „Já,
veistu hvers vegna? Ég er Juan Carl-
os, en ekki hafa það eftir mér!" Kon-
an uppveðraðist auðvitað og lét
blöðin vita!
í annað skipti tók hann upp ferða-