Pressan - 31.05.1990, Blaðsíða 8

8
Fimmtudagur 31. maí 1990
iMiyillMWlBllliMÍiliiÍliillililÍliiiiiilÍIÍiiiiiiiillliililiiililliiiiliiiiiiiiililiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíiiiiii'
PRESSAH
VIKUBLAÐ Á FIMMTUDÖGUM
ÚtKefandi: lilaö hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjórar: .lónína I.eósdóttir Omar Kriðriksson
Rlaðamenn: Anna Kristine Ma^núsdóttir Björ^ Kva Krlendsdóttir Kriðrik Þór (iuðmundsson
l.jósmyndari: Kinar Olason
Útlit: Anna Th. Rö^nvaldsdóttir
Prófarkalestur: Sii»ríður H. (iunnarsdóttir
Auglýsin^astjóri: Hinrik (íunnar Hilmarsson
Ritstjórn og skrifstofur: Ármúla 36. sími: 68 18 66. Auglýsingasimi: 68 18 66.
Áskrift og dreifing: Ármúla 36, simi 68 18 66. Setning og umbrot: Leturval sf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Áskriftargjald 500 kr. á mánuði. Áskriftargjald: Pressan og Alþýðublaðið:
1000 kr. á mánuöi. Verð i lausasolu: 150 kr. eintakið.
EIGUM VIÐ
AÐ PASSA SKÓGINN?
,,Ki> er ekki ráðinn til að passa eitthvert ósonlai>!" sai>ði kok-
hraustur íslenskur slðkkviliðsmaður fyrir nokkrum árum, þei>-
ar hann var spurður um það hvort efnið í slökkvitækjunum
lians eyddi ekki ósonlaginu. A þeim tima var líka algengt að
fólk hér á landi hváði og segði „óson-hvað?" þegar eyðing
ósonlagsins barst í tal. Otrúlega fáir höfðu heyrt getið um þessa
vörn okkar úti í geimnum.
Kn nú eru sem betur fer breyttir tímar. Nánast hver einasti
maöur veit hve mikilvægt ósonlagið er fyrir lífið á jörðinni og
íslensk börn þurfa ekki að vera há í loftinu til að hafa áhyggjur
af þessu „öryggisneti" okkar mannanna. Hér er lika farið að
selja úöabrúsa, sem ekki hafa skaðleg áhrif á ósonlagiö, þó
neytendur hér á Islandi hafi vissulega veriö lengur að taka við
sér en meöal margra annarra vestrænna þjóða.
I’að eru hins vegar fleiri aðsteðjandi hættur í umhverfismál-
um en eyðing ósonlagsins — t.d. eyðing skóga. Kn áhyggjur af
þeim efnum hafa líklega ekki valdiö mörgum Islendingum
andvökunóttum hingaö til, því við erum langt frá því jafnmeð-
vituð um skógaeyöingu og margar nágrannaþjóðir okkar.
Kannski vegna þess hve skógar eru okkur fjarlægir og óraun-
verulegir í þessu uppblásna landi á hjara veraldar. . .
Víða erlendis eru menn hins vegar mjög áhyggjufullir vegna
eyöingar skóglendis og almenningur er vel upplýstur um al-
varlegar afleiðingar þessarar þróunar. bess vegna vilja neyt-
endur í auknum mæli kaupa endurunnar pappírsvörur, sem sí-
fellt fást í meira úrvali meðal vestrænna þjóða. I>ar að auki er
mengunarhætta samfara bleiktum pappír vel þekkt, svo með-
vitað fólk velur fremur óbleiktar pappírsvörur ef þær standa til
boöa. Kn þessi vitundarvakning á langt í land á Islandi. Við er-
um ekki einu sinni farin að flokka sor|) eftir tegundum, eins og
svo víða þykir sjálfsagður hlutur nú til dags.
Vonandi verður þess ekki langt að bíða að íslendingar taki
við sér og gefi því méiri gaum hvað þeir eru að kaupa. Kyðing
skóga er nefnilega ekkert einkamál þeirra landa þar sem skóg-
urinn vex. Málið snýst um lífsmöguleika komandi kynslóða.
þankabro*
Þunkubrot skrifu: Bolli Héðinsson, efnu-
bugsrúögjafi forsœtisrúdherra, Einar Karl
Haraldsson, ritstjóri Nordisk Kontakt, Jón
Ormur Halldórsson stjórnniúlafrœdingur
og Lára V. Júlíusdóttir, frumkuœmdastjóri
Alþýdusambunds Islunds.
Hreinlífiö á enda?
Kvennalistinn á krossgötum
„Spurningin sem ráðamenn Kvennalist*
ans hljóta að verða að spyrja sig snýst um
grundvallaratriði í pólitík yfirleitt, sumsé
það; til hvers að vera með ef aldrei mó
axla neina ábyrgð?"
Urslit kosninganna á laug-
ardag gefa tilefni til ótal
vangaveltna. Þe.irra á meðal,
að stöðugum uppgangi
Kvennalista, sem staðið hefur
óslitið frá því þær komu fyrst
fram 1982, er nú lokiö og að
þær máttu þakka fyrir að
merja mann inn í borgar-
stjórn. 1 mínum huga er lær-
dómurinn sem þær kvenna-
listakonur ættu að draga sá,
að kjósendum þeirra þyki
oröiö nóg komið af fögrum
fyrirheitum og að flokknum
hafi borið að nýta sér ta*ki-
færi til samfylkingar í stjórn
(t.d. ríkisstjórn lí)87) eða
stjórnarandstööu (t.d. við
borgarstjórnarkosningarnar
1990) til að freista þess að ná
einhverjum stefnumálum
fram. Káðamenn Kvennalist-
ans kusu hinsvegar skírlífið
og þar með algjört áhrifaleysi
um brýn hagsmunamál
kvenna, bæði á vettvangi
borgarinnar sem og
landsmálanna.
Spurningin sem ráðamenn
Kvennalistans hljóta að verða
að spyrja sig snýst um
grundvallaratriði í pólitík
yfirleitt, sumsé það; til hvers
að vera með eí aidrei má axla
neina ábyrgð?
-o-o-o-
Urtölumenn allra flokka,
sem hamast gegn sameigin-
legum listum, sem settir eru
fram til að fella meirihluta
Sjálfstæðisflokksins, telja sig
fá byr undir báða vængi með
þeim úrslitum sem urðu í ná-
grannabyggöum Reykjavíkur
og mun lakari útkomu Nýs
vettvangs en vænst hafði ver-
ið. Nýjum vettvangi til máls-
bóta veröur hinsvegar að
segja að hann var ekki sam-
eiginlegur listi neinna flokka,
heldur aðeins Alþýöuflokks-
ins og óháðra, hinir buöu allir
fram eftir sem áður. I’ví ork-
aði tvimælis að fara yfirleitt
fram með slíkan lista, eftir þá
umræðu sem á undan var
gengin og algjört afsvar
Kvennalistans við óskum um
sameiginlegt framboð. I>á var
Ijóst að hvorki Framsókar-
flokkurinn né Alþýðubanda-
lag voru reiöubúin til þátt-
töku í sameiginlegu framboði
og kann því að hafa verið bet-
ur heima setið en af stað far-
ið.
Niöurstaöan færir okkur þö
trúlegast heim sanninn um
það, af afgerandi áhrif Sjálf-
stæðisflokksins í höfuðborg-
inni ná langt út fyrir endi-
mörk borgarinnar og gefa
tóninn í nágrannabyggðun-
um. Að óreyndu heföi ég átt
bágt meö að trúa aö óbein
áhrif stjórnmálaástandsins í
Reykjavík smituðu svo út frá
sér. Fyrir talsmenn sameigin-
legra framboða gegn Sjálf-
stæðisflokki hlýtur lærdóm-
uririn að vera sá að sam-
hljómur þarf að vera með
framboðunum á höfuöborg-
arsvæðinu öllu og reykvísku
stjórnarandstöðuflokkarnir
mega alls ekki skerast úr
þeim leik. Hvað sem mönn-
um kann að þykja um óbein
pólitísk áhrif Reykjavíkur þá
verður ekki framhjá þeim lit-
ið og því verður að haga bar-
áttunni eftir því.
Kkki er ólíklegt að aukin
samvinna og samhæfing
framboðanna í kosningabar-
áttunni á höfuöborgarsvæö-
inu öllu, þar sem ekki færi
framhjá neinum að um væri
að ræða sameiginlegt átak
gegn ofurvaldi Sjálfstæðis-
flokksins, væri leiö sem gæti
skilað árangri í þessari bar-
áttu.
-0-0-0-
Allt frá því ég man eftir mér
og fór aö fylgjast meö pólitík
(sem hvorttveggja bar upp á
sama tíma) þá hafa menn
reynt að yfirfæra kosningaúr-
slit í sveitarstjórnum yfir á
vettvang landsmálanna, ým-
ist sem stuöning eða kröfu
um afsögn ríkisstjórnar, eða
þá kúnstuga útreikninga á
þingmannafjölda miðað við
úrslitin í bæjunum! Nær und-
antekningarlaust hafa slíkar
umræður orðið holur nöldur-
hljómur þeirra sem þá voru í
stjórnarandstöðu og gleymst
á fáeinum vikum eftir kosn-
ingar. Kkki er ástæða til að
ætla að öðruvísi fari nú.
hin pressan
„Eg held nú sarnt ad
inntak þessa sigurs
sé hiö góda samstarf
og samkomulag sem %
ueriö hefur í horgur■
stjórnarflokki sjálf-
stæöismanna."
— Davíð Oddsson i DV.
Eítir kosningar.
,,Ég heff trú að við ffóum 25%
fylgi og 4 menn kjörna.##
— Ámundi Ámundason, kosningastjóri Nýs vettvangs, i DV. Fyrir kosn'
ingar.
„Við verðum með eftirlits-
menn á öllum kjörstöðum
sem okkur finnst sjálfsögð
virðing við kjósendur."
— Guðmundur Magnússon, kosn-
ingastjóri Sjálfstæðisflokksins, áður
marx-leninisti, i DV. Fyrir kosningar.
„Ég vonast eftir því að við
höldum okkar fulltrua. . ."
— Unnur Stefánsdóttir, kosninga-
stjóri Framsóknarflokksins í Reykja-
vík, í DV. Fyrir kosningar.
„Það var hins vegar greinilegt
að mönnum létti mjög þegar
fyrstu tölur í borginni lágu fyr-
— DV lýsir andanum á kosninga-
vöku Framsóknarflokksins.
„Það er þungt aö komast í
gang."
— Steinar Haröarson, kosninga-
//stjóri Alþýðubandalagsins í Reykja-
i DV. Fyrir kosningar.
„Tveir fulltruar er þaö sem bú-
ast mátti við og sýnir að þetta
var tilraunarinnar virði."
— Ólina Þorvarðardóttir, oddviti
Nýs vettvangs, i Morgunblaðinu.
Eftir kosningar.
„Mér finnst samt að við höf-*
um fengiö betri viðbrögð núna
en þá."
— Áshildur Jónsdóttir i Flokki
mannsins, sem fékk 1.670 atkvæði á
12 stöðum 1986 en 594 atkvæði á
einum stað 1990.
„Það athyglisverða við þessar
^Jtölur er að okkur heffur tekist að
verjast þeirri atlögu sem að okk-
ur var gerð.#/
— Svavar Gestsson um útkomu Alþýöubandalagsins i Reykjavík, eftir aö
2 af 3 fulltrúum voru fallnír.
„Við viljum koma þessari nýju
politik inn í borgarstjórn. Fólk
verður að muna að atkvæðin
eru nauðsynleg til þess að svo
megi verða."
— Helga Gísladóttir, kosningastjóri
Flokks mannsins, i DV. Fyrir kosn-
ingar.