Pressan - 13.09.1990, Side 26

Fimmtudagur 13. sept. 1990
I%nn hefur alid all-
í sinn aldur ú Ha-
%ii og í Kaliforníu.
\mt talar hann og
kilur íslensku og í
Vestmannaeyjum
tas hann hœkur
Johns Steinbeck um
þœr slóðir sem
hann hýr á nú.
lan Watts starfar með slökkviliðinu í Carmel í Kaliforníu. Hann segist kunna vei við sig í því starfi og eftir reynslu sína af kvikmynda-
leik hyggst hann ekki snúa sér að þeirri grein.
IAN WATTS,
Pessi maður var greinilega ekki
íslenskur. Hann var dökkur á hör-
und með tinnusvart hár. Pað sem
fékk mig til að halda að hann væri
jafnvel íslenskur var eitt einasta
orð. Erla. Ekki „Ördla“ eða „Eðrla“
eins og aðrir í Bandaríkjunum bera
fram nafnið heldur sagt með hörðu
erri á íslenskan máta.
TEXTI OG MYNDIR:
ANNA KRISTINE MAGNÚSDÓTTIR
„Ekki ertu íslenskur?" spurði ég varfærnis-
lega. „Nei, nei! Ég er fæddur í San Franc-
isco og ólst upp á Hawaii," var svarið. Ian
Watts starfar sem slökkviliðsmaður í Car-
mel og skýringuna á hve góða íslensku hann
talar má rekja til þess að hann bjó og starfaði
í Vestmannaeyjum í eitt ár.
Ævintýragjarn
„Ég á ættir að rekja til Hawaii, en bæði for-
eldrar mínir og amma og afi eru fædd þar,“
segir hann þegar við setjumst niður nokkr-
um dögum síðar til að ræða saman. „Ég bjó
á Hawaii til ársins 1978 en þá fór ég í háskóla
í Reno í Nevada-fylki. Þar fór ég til náms í
vélaverkfræði en líkaði ekki vel í þeim skóla.
Ég var hreinlega ekki tilbúinn til að setjast í
„helgan stein". Ég var alltof ævintýragjarn til
þess, enda ekki nema 18 ára þegar þetta var.
Mér leist ekkert á að framtíðin fæli ekkert í
sér nema skóla, skóla, skóla og síðan vinnu,
vinnu, vinnu — við það sama. Ég sneri aftur
til Hawaii í stuttan tíma og í ágúst 1979 flutti
ég hingað til Carrnel."
Hann fékk strax vinnu, enda alvanur á
veitingastöðum: „Pabbi minn er matreiðslu-
meistari og ég hafði því verið með annan fót-
inn á veitingastöðum alla tíð og unnið á
mörgum slíkum stöðum. Ég fór hingað því ég
vissi að hér yrði auðvelt að fá starf á ein-
hverju veitingahúsi, því þau eru mörg í Car-
mel. Á því fyrsta, Lodge á Pebble Beach,
kynntist ég fyrsta íslendingnum, Einari Sig-
urðssyni, sem þar starfaði sem þjónn eins og
ég“
Síðar starfaði Ian á öðrum veitingastað en
hélt vináttunni við Einar: „Árið 1983 fórum
við Einar í Evrópuferð," segir Ian. „Við flug-
um með Flugleiðum frá New York og ákváð-
um að verða eftir á íslandi í heimferðinni.
Við fórum til Lúxemborgar og ókum þaðan
til Genfar í Sviss þar sem við bjuggum hjá ís-
lenskri stúlku sem var starfsmaður sendi-
ráðsins. Þaðan lá leiðin til Suður-Frakklands
þar sem við bjuggum einnig hjá íslenskri
stúlku, vinkonu Einars. Eftir þá dvöl héldum
við til íslands."
ísland minnti á Hawaii
Svolítið ólíkt því umhverfi sem Ian hafði
séð, hvort sem litið er á Carmel, Genf eða
Suður-Frakkland. „Ég sá ísland í fyrsta skipti
um vor. Það var örlítið farið að grænka en
ennþá snjór í Esjunni," segir hann eins og
það sé eðlilegasti hlutur í heimi að hann
nefni nöfn á fjöllum hér á landi.
Hann segir að Hawaii og ísland eigi hins
vegar margt sameiginlegt: „Fyrst og fremst
tekur maður eftir náttúrunni á báðum þess-
um eyjurn," segir hann. „Þegar ég stóð í fjör-