Pressan - 28.02.1991, Blaðsíða 4

4
HMMTUDAGUR PRESSÁN 28. FEBRÚAR 1991
VUVRDORA
Púlsinum. Einnig nefndi Hall-
dór að hann ætti von á því að
fleiri erlendir blúsarar kæmu í
heimsókn fljótlega fyrir til-
stuðlan Chicago-mannsins.
Trúirðu á ást við fyrstu
sýn? „Já."
En líf eftir dauðann? „Já."
Ef ég gæfi þér fyrir
plastik-skurðaðgerð, hvað
myndir þú láta laga?
„Brjóstin."
Ertu með náttúrulegan
háralit? „Nei, ég lét lita það
í gær."
Horfir þú á veðurfréttir?
„Nei."
Ertu hrædd við einhver
dýr? „Kóngulær."
Hvaða bíl langar þig í?
„Jeppa."
Horfir þú mikið á sjónvarp?
„Nei."
Segir þú oft brandara?
„Nei."
Kanntu að elda? „Nei, en ég
lét mig hafa það að elda jap-
anskan mat fyrir mömmu
um daginn. Það var eigin-
lega fyrsta tilraun mín."
Hefur þú iesið biblíuna?
„Nei."
Ferðu oft í megrun? „Nei,
en ég held í við mig."
Ferðast þú í strætó? „Nei."
Hugsar þú mikið um í
hverju þú ert? „Nei, ég
klæðist bara því sem er
þægilegt en ég er ekki alltaf
í sömu fötunum."
Hvað gerir þú þegar þú
ætlar að hafa það huggu-
legt? „Fer út að borða og
laga mig til í rólegheitun-
um."
Ef þú ynnir 100.000 krónur
í happdrætti — hvað
myndir þú gera? „Helgar-
ferð til Parísar."
Hvaða orð lýsir þér best?
„Skapbráð."
af
leikurunum og söng Andreu
Gylfadóttur.
Að sögn Halldórs Bragason-
ar þá hafa menn verið að gera
sér grein fyrir því eftir á að
„Chicago Beau" er heljarinnar
Það fór dálítið illa fyrir
útvarpsmanninum ÞOR-
STEINI J. VILHJÁLMSSYNI
um daginn. Hann aug-
lýsti nefnilega eftir heil-
brigðri skynsemi í þætti
sínum og bað fólk að
hringja inn sem treysti
sér til að láta hana í té.
Síðan hefur Þorsteinn
veriö að drukkna í sím-
tölum því ef það er eitt-
hvað sem þessi þjóð á
nóg til af þá er það heil-
brigð skynsemi.
■sfiHÐINGUX
„Eg ákvað að bregða mér í
þetta til þess að brúa dauðan
tíma,“ sagði Bjarni en hann
tók fram að hann væri alls
ekki hættur að syngja. Aðdá-
endur hans geta því andað
léttar. Bjarni hefur undanfar-
ið tekið þátt í rokksýningu
sem farið hefur um landið en
þar í flokki eru meðal annars
islandsmeistararnir í dansi.
Hugmyndin er að fara fljót-
lega til Vestmannaeyja —
kannski fyrsti vísirinn að
heimsfrægð — hver veit?
Þá er Bjarni að velta fyrir
sér útgáfu á nýrri plötu og er
að safna efni á hana. „Það er
dálítið erfitt að safna efni á
hana af því að ég sem ekki
mikið sjálfur,” sagði Bjarni en
hann segist helst vilja hafa
plötuna sem mest í anda
sjötta áratugarins: „Það er
sem fyrr mín uppáhaldstón-
list, ekkert annað kemst í
hálfkvisti við þá tónlist,"
sagði Bjarni.
og ævintýri hans
í Reykjavík
Morguninn eftir að Eiki
Strandamaður nappaði
svartadauðaflöskunni fékk
hann árshýru greidda í bein-
hörðum peningum hjá út-
gerðarmanninum. Við
Reimar vorum snemma á
fótum. Til stóð að halda nið-
ur á höfn með handfæri. Á
Klapparstígnum mættum
við strák sem var að selja
Mánudagsblaðið. — Er Tarz-
an í því? spurði Reimar. —
Nei, hann er í Vísi, svaraði
guttinn. — Drullaðu þér þá
vinur, sagði ég.
Klukkan var á slaginu tiu
þegar við gengum framhjá
Ríkinu við Skúlagötu. Þar
sáum við Eika í dyrunum.
Hann hélt á mörgum brún-
um pokum. — Sæll elsku
pabbi minn, sagði Reimar
mjúkur á manninn. Hann
var enn ekki búinn aö gefa
upp alla von um gítarinn
sem hann ætlaði að láta
Meira
karlinn traktera sig á.
— Labbaðu með mér upp á
hój Reimar og þú Nasi, sagði
Eiki Strandamaður.
Á þessum árum var
sænska frystihúsið girt af frá
Arnarhóli með bárujárns-
girðingu. Undir henni var
eitt helsta yndi róna að sitja
hvernig svo sem viðraði.
Hvorki fyrr né síðar hef ég
orðið vitni að annarri eins
veislu. Eftir korter voru
fimm rónar víndauðir.
Strandamaðurinn sat undir
bárujárninu eins og Genghis
Khan. Hann kleip mig í lær-
ið og tilkynnti: Eg er
Strandamaður. Kútur minn,
sagði hann við Reimar. — Ég
held þú ættir að fara í dag og
kaupa þér járnknúnu eim-
reiðina sem ég lofaði þér
þegar þú varst lítill drengur.
— Gemmér frekar raf-
magnsgítar, sagði Reimar.
— Við Nasi ætlum að stofna
hljómsveit.
— Fyrst skulum við fara á
bæi, sagði faðir hans. Við
skildum við rónana sofandi í
grasinu. Strandamaðurinn
var ekki einu sinni byrjaður
að kippa eftir setuna á Arn-
arhóli enda hafði hann látið
það duga aö dúlla í sig einni
Silver Fox. Við fórum að hús-
vitja. í fyrsta húsinu var
Nú hefur fækkað um
einn veitingastað í
Reykjavík. Það er veit-
ingastaðurinn Bandidos
á Hverfisgötunni sem er
nú hættur en hann bauð
upp á mat að mexí-
könskum hætti. Það er
EINAR ÓSKARSSON og
kona hans PEGGÝ sem
eiga staðinn en hann
hefur verið í útleigu. Þau
hjónin reka veitinga-
staðina Ítalíu og Taj Ma-
hal núna. Heyrst hefur að
Taj Mahal verði fluttur
niðurá Hverfisgötuna en
Einar sagðist hvorki geta
neitað því né játað.
Bjamiá
SQrdibflnum
Frœgasti mjólkurbílstjóri
sögunnar er án efa Bjössi á
mjólkurbílnum. Ekki skal
fullyrt ad PRESSAN hafi nú
fundið nœstfrœgasta sendi-
bílstjóra sögunnaren hann er
án efa sá lagvissasti. Það er
enginn annar en Bjarni Ara-
son látánsbarki með meiru
en hann keyrir nú um sinn á
sendibílastöðinni 3x67.
IDMSnUEGBn
Strandamanninum
Hver veit nema heimsfrægð
bíði helstu blusara landsins
eftir heimsókn Chicago-
mannsins „Chicago Beau".
Hann kom sem kunnugt er til
landsins fyrir skömmu og
hreifst mjög af íslensku undir-
númer í Chicago. Er hann nán-
ast allt í öllu í blúsnum þar og
hefur hann boðist til að að-
stoða íslensku blúsarana við
að koma þeim á framfæri. Þá
ætlar hann að kynna upptöku
sem gerð var á tónleikum á
Júlíana Jónsdóttir er módel hjá íslenskum fyrirsætum.
Hún hefur undanfarið sýnt í Japan og er reyndar á leið
þangað aftur í mars. Þess á milli starfar hún í
tökunni á Hótel Örk.
Syngur þú í baði? „Það kemur fyrir."
Sefurðu í náttfötum?„Nei."
Hvaða ilmvatn notar þú? „Ég nota
yfirleitt ekki ilmvatn."
Ertu morgun- eða kvöld-
manneskja? „Kvöldmanneskja.''
Ertu daðrari? „Það kemur fyrir."
Hvað viltu verða miklu ríkari
en þú ert í dag? „Miklu,
miklu ríkari."
Ferðu ein í bíó? „Já,
stundum en yfirleitt
ekki."
Ertu
góður
dansari?
„Nei."
Á hvaða skemmtistaði
ferðu? „Ég fer lítið á
skemmtistaði."
hann hrifnæmur. I öðru hús-
inu víðsýnn. í því þriðja var
hann væminn og vildi látá
leika gömul lög af plötum
svo hann gæti grátið. I fjórða
húsinu var hann svartsýnn
og vissj sannleikann um alla
hluti. í fimmta húsinu var
hann orðinn dauðadrukkinn
og leit á Reimar ýsuaugum
og sagði: Þú ert maðurinn
frá barnaverndarnefnd sem
vilt taka af mér son minn.
— Nei, þetta er ég, elsku
pabbi minn, sagði Reimar.
— Þetta er hann Kútur.
Hann Kútur þinn.
— Já, en elsku Reimar
minn fyrirgefðu, elsku
drengurinn minn, en hver er
þessi ljóti sem er með þér?
— Það er hann Nasi, pabbi
minn. Hann Nasi systurson-
ur.
— Ég er Strandamaður,
sagði Eiki og kleip mig í lær-
ið. — Og ég er jafnaðarmað-
ur. Mín ógæfa var að giftast
stúlku frá ísafirði.
— Pabbi minn, heldurðu
kannski að þú lánir mér fyrir
rafmagnsgítar? spurði Reim-
ar. Hann var búinn að gefa
upp á bátinn að fá hann að
gjöf. Honum þótti karlinn
halda fullfast um pyngjuna.
— Farðu og gáðu hvað
hann kostar.
— Nei, við komum saman
pabbi minn. Fólkið er orðið
lúið. Og bráðum loka búðir.
Þú ert að verða vínlaus.
Reimar fór úr leigubílnum
við hljóðfæraverslun Paul
Bernburg. Hann lofaði að
hitta okkur á Arnarhóli und-
ir styttunni af Ingólfi. Eiki
hélt i Ríkið að byrgja sig upp.
Nokkur strekkingur var að
austan. Strandamaðurinn
rorraði á göngunni með nýj-
an brúnan poka. Mikið rauð-
birkið fjall að skemmta sér í
Reykjavík. — Nasi minn,
sagði hann. — Safnaðu nú
saman öllum krökkum í
hverfinu. Ég ætla að sýna
kellingunni minni að ég er
frjáls. Ég er Strandamaður,
sagði hann svo við sjálfan
sig.
Nokkra stund tók það mig
að ná í tíu, fimmtán krakka.
Og þegar ég mætti með þá
var Reimar ókominn enn.
— Ég hef aldrei gert neitt
sem mig hefur langað til,
alla mína hunds og kattartið,
sagði Eiki. — Ég hef þrælað
fyrir konu og börnum. Feð-
urnir eru öskutunnur fjöl-
skyldnanna, munið það nú
börnin mín. Hver er fljótast-
ur að hlaupa? spurði hann
svo. Og án þess að viðhafa
frekari orð lét hann banka-
seðla í vindinn. Þið getið trú-
að því að við tókum til fót-
anna. Ég hef aldrei séð millj-
ón fljótari að fara. — Sérðu
hvað ég er að gera Ella, gól-
aði Strandamaðurinn svo
hátt að heyra mátti alla leið
til ísafjarðar.
Þegar Reimar bar að með
þau tíðindi að Fender með
magnara kostaði hundrað
tuttugu og þrjú þúsund var
faðir hans orðinn auralaus. í
sárabætur bauð ég upp á
eina með öllu á Bæjarins
bestu.
Ólafur Gunnarsson