Pressan - 15.04.1993, Blaðsíða 4

Pressan - 15.04.1993, Blaðsíða 4
HRAKFARIR PRESSAN Fimmtudagurinn 15. apríl 1993 ^BcztifCáíiar Vildi ekki litasjón- varp „Páls Péturssonar, fortnanns þingflokksframsóknarmanna, er ekki oftgetið í sambandi við breytingar eðaframfarir í sjón- varpsrekstri. Þó vakti Eiður Guðnason, umhverfisráðherra ogjyrrverandi sjónvarpsfrétta- maður, máls á því í umrœðum á Alþingifyrir nokkru, að hann hefði fyrst séð Pál, þegar þingmaðurinn vará leið ísjón- varpsþátt til að andmœla lita- sjónvarpi á íslandi.“ Björn Bjamason íMorgun- blaðinu. Páll Pétursson, þingmaður Framsóknarflokksins: „Þetta er algjör útúrsnúningur hjá Eiði, sem Björn étur upp eftir honum. í umræddum þætti lýsti ég aðeins yfir þeirri ósk minni, að áhersla yrði lögð á að ljúka við að sjónvarp- svæða landið þannig að allir Hliðhollir Kínverjum „Ríki, samtök ogeinstaklingar hafa um nokkurra ára skeið lýst vanþóknun sinni á Kina- stjórn með því að einangra hana... FUJ íReykjavíkfor- dœmirferð sagnfræðinemanna í sendiráðið og lœtur í Ijós þá ósk að íslenskur œskulýður sýni meðbrœðrum sínum ogsystr- um í Kína meiri samúð og samstöðu íframtíðinni." Ályktun Félags ungrajafnað- armanna í Reykjavík. Ragnhildur Helgadóttir, stjórn Félags sagnfræðinema við HÍ: „Atburðirnir á Torgi hins him- neska friðar eru hörmulegir. Heimsóknir sagnfræðinema í kínverska sendiráðið voru þá famar í menningarlegum til- landsmenn næðu útsending- um sjónvarpsins, áður en menn færu að einbeita sér að öðru. Ég hef aldrei verið mót- mæltur litasjónvarpi á íslandi. Hins vegar þótti mér brýnna að hægt væri að sjónvarpa um allt land en að þeir útvöldu gætu notið sjónvarpsins í lit. Því fannst mér eðlilegt að bíða ári lengur með litavæðinguna. Þess má reyndar geta, að enn þann dag í dag eru nokkur heimili á landinu sem ekki ná útsendingum sjónvarpsins og það er auðvitað afleitt.“ ** stjórnandi Litrófs, fyr- ir að ná Kristjáni Jó- hannssyni söngvara á flug i Sjónvarpinu. gangi, ekki pólitískum. Flestar stórþjóðir liggja undir ámæli fyrir pólitísk grimmdarverk. Það er rík tilhneiging hér að taka pólitíska afstöðu til allra mála, og í þá gryfju hafa ungir jafnaðarmenn fallið. Góðvinur Reagans „Hannes Holmsteinn leggur nú allt sitt traust á stefnu Ron- alds Reagans — ísama mund og bandaríska þjóðin hefur hafnaðþeirri stefnu með kjöri Clintons iforsetastól. Er Hannes tekinn til við að skrifa langhund íMorgunblaðið um Reagan, eins konarframhald bókarinnar um Jón Þorláks- son... Ekkifer vel á því að maður, sem velst til kennslu- starfa, reki einhliða áróður í fjölmiðlum. Fersenn að skiljast hvers vegna prófessorar við Háskóla íslands að rektor meðtöldum vildu ekki taka við Hannesi. Þar er ekki einasta að hann sé utangátta í heimi stjórnmálanna, heldur líka öfgafullur í afstöðu.“ Ríkisstarfsmaður i Tímanum. Hannes H. Gissurarson, dó- sent við HÍ: „Höfundur þessa lesendabréfs er auðvitað Halldór Kristjáns- son frá Kirkjubóli, og er það von, að hann vilji ekki kannast við afkvæmi sitt. Það er að vísu rangt hjá honum, að ég hafi ekki verið velkominn í Háskól- ann: Sigmundur Guðbjarna- son, þáverandi rektor, sagði einmitt í blaðaviðtölum, þegar deilur voru sem háværastar vegna ráðning- ar minnar sum- arið 1988, að ég væri velkom- inn, en hann vildi hins vegar hafa annan hátt á ráðningunni en mennta- málaráðherra. Ég held satt að segja, að há- skólakennarar geri aðallega gagn úti í þjóðlífinu með því að upplýsa fólk um staðreynd- ir og hrekja þjóðsögur. Það hef ég verið að gera í greinum mínum í Morgunblaðinu um stjórnartíð Reagans: Ég hef blátt áff am bent á tölur og staðreyndir, sem nægja til að hrekja nokkrar goðsagnir vinstrimanna um stjómartíð hans, t.d. að hinir fátæku hafi þá orðið fátækari, erfiðara hafi verið að koma yfir sig þaki og skeytingarleysi um lítilmagn- annhafiaukist." JEAN-PHILIPPE Labadie Hér má sjá hvar keyrt er á hanrt í bíómyndinni um stuttan frakka. Sagan endurtók sig fyrir framan 22 á Laugaveginum og þá íraunveruleikanum. Þvílíkur minjagripur sem ég hafði með mér heim! Þegar franski leikarinn Jean Philippe Labadie var staddur hérlendis í tilefni af frumsýn- ingu á kvikmyndinni Stuttum frakka lenti hann í alvarlegu óhappi og brotnaði illa á fæti. Hann var fluttur með fyrstu vél til Parísar í hjólastól og gekkst undir uppskurð á mánudag. Je- an Philippe er óvinnufær með öllu en verður orðinn rólfær eft- ir um þrjá mánuði. Þangað til er honum fyrirskipað að hafa hægt um sig. I kvikmyndinni lendir hann einnig í ákeyrslu en grun- aði aldrei að hann þyrfti að taka hlutverk sitt svona alvarlega. Hvað gerðistþarna um kvöldið? „Ég var í dásamlegu skapi því kvikmyndin hafði fengið góðar viðtökur og ég var í skemmti- legum félagsskap. Ég var að tala við stúlku fyrir utan skemmti- staðinn 22 eftir lokun hans en þar voru um tuttugu manns saman komnir. Allt í einu kem- ur bíll aðvífandi og ekur inn í miðjan hópinn en ég sá hann aldrei og vissi ekki fyrri til en hann lenti á mér svo ég kastað- ist í götuna. Annað framhjól bílsins fór yfir fótinn á mér og olli því að sköflungurinn brotn- aði hreinlega í tvo hluta. Öku- maðurinn hafði sig á brott hið snarasta en mörg vitni voru að atburðinum og fólki tókst að ná bæði niður númeri bílsins og tegund. Með ökufantinum voru þrír eða fjórir farþegar og ég vona svo sannarlega að þeir finnist." Hver kom þér til hjálpar? „Ég vissi eiginlega hvorki í þennan heim né annan og man því ekki gjörla hvað gerðist, en einhver hafði vit á að taka mig upp af götunni, koma mér fyrir inni í bíl og færa mig á slysa- deild. Ég var hræddur um að fleiri hefðu slasast alvarlega en sá ótti reyndist ástæðulaus. Á spítalanum var tekið vel á móti mér en ég fann fyrir miklum sársauka og óttaðist mest af öllu að fóturinn væri brotinn og endurtók því í sífellu: „Ekki segja mér að fóturinn hafi brotnað! Ekki segja mér að fót- urinn hafi brotnað!“ Það kom hins vegar í ljós að martröð mín varð að veruleika og ég verð að viðurkenna að ég varð nokkuð reiður.“ Þú hefur drifið þig úrlandi? „Það þurfti að gera aðgerð á fætinum og vegna þess hversu skelkaður ég var treysti ég lækn- unum á íslandi ekki til að koma mikið við mig (seinna sögðu franskir starfsbræður þeirra mér að engin ástæða hefði verið fyrir mig að efast um getu þeirra). Ég tók því fyrstu vél til Frakklands, var fluttur í gifsi og í hjólastól af landi brott og mér komið fyrir á spítala hér í París. Nú er ég í þeirri aðstöðu að ég má ekki hreyfa fótinn í margar vikur og þarf að halda kyrru fyr- ir að öllu leyti.“ Hvaða áhrifhefurþetta á vinnu þína? „Þetta kemur sér afar illa. Sex vikna leikför til Bandaríkjanna, sem átti að leggja upp í næsta laugardag, var ffestað með öllu þar sem ekki var hægt að kalla til nýjan leikara í tæka tíð. Að henni lokinni átti ég að leika hlutverk þar sem jafnframt er lögð áhersla á dans en það er nú út úr myndinni því dansað get ég alls ekki í þessu ásigkomu- lagi. Eftir það hefði tekið við enn eitt verkefni, en því hlut- verki held ég að öllum líkindum þar sem beðið verður ögn með verkið þar til ég hef jafnað mig að mestu, en gert er ráð fyrir að ég verði vinnufær að nýju eftir þrjá mánuði eða svo. Það er ekki oft sem leikari hefur svo mikið að gera hér í Frakklandi og því kaldhæðnisleg örlög að lenda í þessu einmitt þegar svona bjart var ffamundan.“ Hvað hyggstu fyrir í hreyfingar- leysinu? „Satt að segja hef ég ekki hug- mynd um það, því ég er vanur að vera á stöðugum þönum. Ástandið er þó aldrei svo svart að ekki finnist einhver jákvæður punktur í því og ég geri ráð fyrir að ég muni lesa mikið, horfa á mikið af kvikmyndum... og reyna að auka enskukunnáttu mína.“ Enfýrir utan alltþetta, hvernig varísland? „ísland var dásamlegt og allir sem ég kynntist voru yndislegir — í rauninni of gott til að vera satt. Ég hugsaði því með mér að dvöl mín hlyti að enda með skelfingu, eins og kom á daginn, en svona er tilveran víst. Ég var mjög ánægður með útkomu myndarinnar, en ætlaðist þó ekki til þess að ákeyrsluatriðið í henni rættist. Þvílíkur minja- gripur sem ég hafði með mér heim!“ d 6 b 6 ft „Ámi er fr ekar skapgóður maður og fylg- inn sér í þeim málum sem hann tekur að sér,“ segir Margrét Frímannsdóttir, þing- maður Alþýðubandalags. „Mér finnst óskaplega gaman að Áma, því hann er líflegur og skemmtilegur. Það er aldrei lognmolla í kringum hann. Hann hefur reynst mér ómiss- andi á neyðarstundum, traustur félagi og fórn- ar sér algerlega fyrir mann ef því er að skipta. Árni hefur bjargað lífi m(nu,“ segir Ragnar Axelsson, stórvinur hans og ferðafélagi til margra ára. „Ég held að það sé ekki neitt já- kvætt við þennan mann, ekki neitt sem hann hefur gert gott sem ég veit um,“ segir Karl 01- sen yngri, sem átti samskipti við Árna vegna öryggisútbúnaðar sjómanna fyrir nokkrum árum og fékk af þeim sökum einn á lúðurinn eins og frægt varð. „Þetta er dugnaðarforkur og drengur góður. Hann er afkastamikijl í þeim málum sem hann tekur að sér og úr- ræðafi'nn. Góður félagi, vinur vina sinna og sérlega mikill Eyjamaður," segir Þórarinn Sigurðsson, félagi hans úr Vestmannaeyj- um og formaður Hrekkjalómafélagsins. ÁRNITOHNSEN Ltflegur og ómissandi — eða óþolinmóður og uppstrílaður svindlari? Þegar Árni Johnsen tók til máls á Alþingi vegna Heimis- og Hrafnsmálsins á dögunum lyftist brúnin á flestum þingmönnum og þegar Árni hafði röng um- mæli eftir Svavari Gestssyni hló þingheimur. kredit „Mér finnst hann ekki alltaf sjást fyrir í ákafanum og svo held ég að hann sé betri blaðamaður en þingmað- ur. Þá er hann ekki heldur besti ræðumaður sem ég veit um,“ segir Margrét Frímannsdóttir, þingmaður Al- þýðubandalagsins. „Honinn hættir til að svindla á mér í borðtennis. Þá mætti hann einnig henda þessum þingmannajakkafötum sínum og klæða sig öðruvfsi, þar sem það á ekki við hann að vera svona uppstrflað- ur,“ segir Ragnar Axelsson, vinur hans og félagi af Morg- unblaðinu. „Hann er auðvitað alveg afskaplega bráður og segja má að hann framkvæmi fyrst og hugsi svo, eða eins og maðurinn sagði; skjóti fyrst og spyrji svo,“ segir Karl Olsen yngri, sem Árni gaf á kjaftinn að sjó- mannasið fyrir nokkrum árum. „Það sem helst er hægt að finna honum til foráttu er að hann er oft óþolinmóður og svo að ég noti hans eigin orð; „hann vill spúla dekkið og setja hrygg í málið“, þannig að málin voru kláruð „í gær“ eins og sagt er. Hann hefur ekkert tímaskyn og þegar hann er í vinnuham á hann það til að hringja í mann klukkan þijú og fjögur á nóttunni og þá til að athuga hvort „ekki sé allt mjaklegt að ffétta“. Kannski er hans helsti ókostur að hann er Bjamareyingur," segir Þórarinn Sigurðsson, vinur hans úr Eyjum og lundaveiðimaður í Elliðaey.

x

Pressan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Pressan
https://timarit.is/publication/298

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.