Pressan - 04.11.1993, Síða 15

U R OG 1
PORTUGALINN PAULO
MANCHICA. Strippar fyrir
íslenskar konur.
... heimsókn geimvera á Snæ-
fellsnes
Því þær hafa tilhneigingu til að
nema á brott með sér alla nær-
stadda. Gætum þá losnað við
lungann af nýaldargenginu á
einu bretti. Og hvetjum litlu
grænu kallana til að koma við í
Stjórnarráðinu í leiðinni.
... furðufuglunum á 22
Eftir beina útsendingu Ríkis-
sjónvarpsins um daginn kom í
ljós að heimsókn á barinn á 22
jafnast á við innlit í hvaða dýra-
garð sem er. Setjum þá alla á
menningarstyrk svo gerninga-
mennirnir geti drukkið og rugl-
að áfram okkur hinum til
ómældrar skemmtunar.
... flauelsbuxum
Af því að allir hinir ganga í
gallabuxum og svo er miklu
skemmtilegra að stijúka flauels-
klædd læri.
Portúgalinn Paulo Manchica hefur um
nokkurt skeið unnið sem fatafella á
skemmtistöðum borgarinnar en nú
hyggst hann söðla um og fækka fötum í
heimahúsum. „Það er greinilegt að ís-
lenskar konur eru hrifnar af strippi, að
minnsta kosti hef ég fengið mjög góðar
móttökur hjá þeim,“ segir Paulo, sem
hefur verið húsettur á íslandi í sjö ár
og vinnur nú sem þjónn á inni-staðnum
Sólon íslandus.
„Bæði hef ég mjög gaman af að strippa
og eins hef ég ekkert á móti því að vinna
mér inn smáaukapening. Þess vegna
ákvað ég að athuga hvort ekki væri
grundvöllur fyrir karlkynsfatafellu i
einkasamkvæmum; afmælum, gæsapart-
íum og öðru slíku.“ Paulo segist forvitinn
að sjá hvernig móttökur hann fær, en er
þó vongóður um að viðskiptin eigi eftir
að ganga vel. „Það eru helst karlmenn-
irnir sem hneykslast á því sem ég geri,
þejr taka margir hverjir strippið allt
of alvarlega. Konurnar eru hins
vegar fullar áhuga og ég vona Jt
að þær verði dulegar að setja .. .JpP
sig í samband við mig.“
Diskóið
Eins og slæm martröð sem end-
urtekur sig með reglulegu milli-
bili. Nú er hippagaulið orðið
þreytt og kominn tími til fyrir
alla sýrurokkara landsins að
brenna leðurbuxurnar, sneiða
lubbann af og hætta að láta eins
og þeir séu á einhverjum efnum
sem við hin vitum ekki af. Stuð-
ið er í diskóinu og við viljum fá
Saturday Night Fever á skjáinn í
staðinn fyrir Hárið, hvít jakka-
föt á línuna í staðinn fyrir
mussurnar og nýjustu plötu
Páls Óskars Hjálmtýssonar á
fóninn í staðinn fyrir Jet Black
Joe. En sleppum útvíðu buxun-
um og Bjögga Halldórs í þetta
skiptið.
Nýbóhemar eru þeir kallaðir
sem líta út fyrir að þeir
séu að verða hungur-
morða og á barmi
taugaáfalls. Við frek-
ari eftirgrennslan
mætti einnig ætla
að þeir hefðu
ekki komist í
tæri við dags-
f s Ijós svo árum
skiptir. Þeir
W líta út eins og
sauðsvartur al-
núginn í lok átj-
u aldar; á síðustu
| dögunum fyrir frönsku
byltinguna.
Þeir eru skítugir (eða líta út
fyrir að vera það), hárið er
ógreitt og áberandi baugar undir
augunum. Þeir eru alla jafna A
litlausir, nema þeim hafi ef
til vill tekist að hnupla eins
og einni rós úr garði ein-
hvers af ríka fólkinu.
Þetta er einhver einkenni-
legasta tíska sem sést hef-
ur lengi — ýkt útgáfa af um- ^B
komuleysingjatískunni. Kol
koma loks að góðum notum aÆ
á íslandi, því nýbóhemarnir tH
nota þau til að sverta andlitið
svo það líti út fyrir að vera skít-
ugt, að undanskildum vörunum. Á
þær er notaður gloss, svona upp á
gamla móðinn, svo þær eru eins
og vin í eyðimörk. M
Ef tískan er skoðuð vel má ÆL
greina í henni sterk skilaboð, JB
líkt og í pönkinu í upphafi; M
Upprætið spillinguna!
Grínþættir útvarpsstöðvanna
Fyrst kom Radíus á Aðalstöð-
inni, svo Ekkifréttamaðurinn
Haukur Hauksson á Rás 2 og
nú síðast Beyglan á Bylgjunni.
nú síðast Beyglan á Bylgj
Hver hleypti þessu inn á öldur
ljósvakans og laug því að þessu
fólki að það væri fyndið? Og af
hverju þurfa mannvitsbrekk-
urnar hjá dagskrárdeildum
þessara útvarpsstöðva að apa
allar hugmyndir hver upp eftir
annarri? Við erum þreytt á
hommabröndurum Radíus-
manna, hneyksluð á því að
virðulegir stjórnmálamenn
landsins skuli ekkert geta sagt
án þess að það sé slitið úr sam-
hengi í Ekkifréttum og eigum
HELENA CRISTIANSEN. Nýbóhemar líta
ekki ríkmannlega út. Það er eins og þeir
hafi stolist í rósagarðinn hjá aðlinum.
KATE MOSS. Eins og hungraður
almúginn ífrönsku byltingunni
í lok átjándu aldar.
bjömsson, Kristín Á. Ólafs-
dóttir og Óskar Guðmunds-
son, Steinunn Jóhannesdótt-
ir og Einar Karl
Haraldsson,
Rásar 2-
JN|| \ Kristin Ól-
jH 1 afsdóttir
l>? t‘estur
jj munds-
■t Jjr son, Jó-
hann An-
tonsson og
Svanfríður Jónasdóttir, Gísli
Gunnarsson, M&M- mógúl-
•arnir Halldór
\ Guðmunds-
m son og Ámi
A Einarsson,
■ Páll Bald-
H vin Bald-
m vinsson,
W Erlingur
r Gíslason,
Þröstur Har-
Við opnun
Blómasalar-
/ P '’%'ns á Hótel
fj&ý _ m um mátti
m *tr* . pHHsjámeð-
m a'ann_
rjjj|\ ■'..'aff arra
HÉúr ' ' •'T Ij SvÖVU
Æj Johansen
"tV og Bolla
Kristinssoní
Sautján, Gísla
Gíslason lögfræðing og
hjónakornin Ester og Karl
Steingrímsson í Pelsinum,
;em náðu einhvern veginn að
—s. skrapa sainan
Æli N. fyrirdinn-
............ \ ernum.
ritsgerðarverðlaunin sín
ásamt Gísla Snæ Erlingssyni,
fastagesti á Sólon
mátti sjá Hildi Helgu Sigurð-
ardóttur nýgifta ásamt eigin-
manninum,-
/QmjíU^S. Ásdisi
M Thorodd-
MW sen kvik-
/ ■ mynda-
Y'iánW gerðar-
mann og
\J| i-4' 1 Húbert
WfSm Nóa
myndlistar-
mann.
Bleikasta
partíið í bæn-
um var vafa-
^^fl?ý ^ laust fer-
iSfafc ^ | tugsafmæli
í Marðar
Ipl . / Árnasonar
VBkw"'*'*' " / a bíóbarn-
í J um, þar sem
^^BBiP^ saman voru
komnir flestir ný-
og hálffrelsaðir kommúnistar
bæjarins innan um Máls og
menningarmafíuna. Harm-
ónikkuleik annaðist við góðar
undirtektir Baldur Óskars-
son, en í komma-
aldsson,
Össur
\ Skarphéð-
I *&. insson og
H aðstoðar-
fcw maðurinn
vj| WWS.j Birgir Her-
J mannsson,
Hrafn og Elísa-
^et Jökuls-
^HBRB börn, Elsa
M aft Þorkelsdótt-
BPjj^ m ir hjá Jafn-
réttisráði og
1 Már Guð-
/ mundsson,
xtt,:. hagfræðingur
og sérstakur stað-
gengill Ólafs Ragnars, sem var
í New York.
„Ég hef alttaf verið meira fyrir
að makka með drykkjufélög-
unum en að eltast við pils. a
Ekki misskilja mig, pils er M
pils og það altt. En það W
er soddan vesen í
kringum konukindina T
og ég held satt best að
segja að þær skilji ekki ▼
áfengið — ja, ekki á sama 1
hátt og við. Enda sagði Lax- \
ness einhvers staðan „Kven- ’
kynið er nú einusinni aumara
en mannkynið.“ Ég lenti í því
um daginn að standa við bar á
mínu venjulega tempói. Við
hlið mér stóð kona sem var
að dreypa á litlum bjór og A
altt í lagi með það. En svo
segir hún: „Hva, bara þriðji ví-
skíinn?“ Sjáiði hvað ég meina?
Ekki var ég að telja þennan eina
bjór ofan í hana!“
M Laugavegi
I I 22 hélt
W Friðrik
f Erlingsson
upp á hand-
Fimmtudagurinn 4. nóvember 1993
PRESSAN 75