Tíminn Sunnudagsblað - 27.05.1962, Blaðsíða 6

Frá Kristjánssandi í Noregi. Bátar í röðum við bryggjur, einmitt á þeim sióðum, þar sem farið var með Bjarna frá Sjöundá
tii höggs yfir Otru. Einhvers staðar frammi á nesinu, handan árinnar, var aftökustaðurinn. (Ljósmynd: Lars Björk)
Andersen Kordt, voru gerðir þeir hag-
kvæmu samningar, að hann tæki sjálf-
ur ábyrgð á fanganum gegn tiu ríkis
dala þóknun og sjö mörkum á dag til
fæðis þeim manni, sem hann setti t.il
þess að' gæta hans.
4 þurrabúðarmönnum í Rvík, Guð-
mundi Bergssyni í Svartaskóla, Gunn-
ari Einarssyni í Nýjabæ, Ölafi Jóns-
syni í Suðurbæ og Eiríki Hjartarsyni
í Landakoti, var skipað að flytja
Bjarna til skips í Hafnarfirði, og var
þeim fyrirfram hótað hegningu og
sektum, ef þeir hlýðnuðust ekki þeim
fyrirmælum eða gerðust sekir um ein-
hverja vanrækslu. Virðast þeir meira
hafa verið valdir eftir afli og áræði
en metorðum og mannvirðingum.
Höfðu sumir þeirra jafnvel komizt í
kunningsskap við gapastokk kaupstað-
arins sökum lítt fágaðra hátta og
róstufengins lífernis.
Klukkan átta að morgni hins 12.
dags septembermánaðar stóðu þessir
fjórmenningar ferðbúnir á stétt hegn-
ingarhússins. Þar voru þeim látnar í
té reglur, er þeir áttu að fylgja við
fangaflutninginn. Síðan var Bjarni frá
Sjöundá leiddur út og seldur þeim 1
hendur.
Ekki fer neinum sögum af ferða-
laginu til Hafnarfjarðar. Það hefur
trúlega gengið greitt. Var Bjarni þeg-
ar fluttur fram í skipið og falinn um-
sjá Kordts skipstjóra, er skuldbatt sig
til þess að skila honum í hendur
Budeson, stiftamtmanni á Kristjáns-
sandi á Ögðum, nema því aðeins að
veður hömluðu, að hann næði þar
höfn. Bæri hann af þeim sökum að
landi fjarri Kristjánssandi, hét hann
því að koma Bjarna í hendur þess
yfirvalds, er næst væri.
Skipið lét í haf samdægurs. .'ar-
þegar voru þrír, auk þeirra fangans
og prestsins, er honum fylgdi — Frið-
rik Abraham Kolvig, sem hér hafði
verið amtskrifari, og þeir kaupmenn
tveir, er eljusamastir drykkjumenn
þóttu í Reykjavík á fyrstu árum nítj-
ándu aldar, Hans Brynning og Erland
Boye. Það er varla fjarri lagi að i-
mynda sér, að kaupmennirnir hafi
blótað Bakkus dyggilega á sjónum,
svo sem vandi þeirra var á þurru
landi, enda fátt til afþreyingrv á
langri sjóferð. Og hver veit, nema
þeir hafi eitthvað hýrgað Bjarna, þeg-
ar þeir voru sjálfir vel reifir.
Á nítjánda degi sigldi skipið fyrir
Lista og Líðandisnes og hélt til hafn-
ar á Kristjánssandi, þar sem fanginn
var jafnskjótt fæ'rður á land að ráð-
stöfun þarlendra yfirvalda, Budesons
stiftamtmanns og Lahns bæjarfógeta,
og settur í fangelsi bæjarins.
XXIX
Bjarni átti fjórar nætur ólifað, er
hann steig á land á Kristjánssandi.
Tveir menn voru settir til þess að
vaka yfir honum, og verður ekki bet-
ur séð en þeir hafi setið við spila-
mennsku og púnsdrykkju í fangelsinu
þsssar nætur, því að meðal kostnaðar-
ins við vökuna voru keiti, fjórar flösk-
ur af víni og sykur. Bjarni hefur aft-
ur á móti verið neyzlugrannur, þvi að
svo taldist til að lyktum, að matur
sá, er hann fékk, hefði ekki verið
nema þrjátíu og tveggja skildinga
virði, og var það tæpur sjöttungur
þess, sem tukthúsráðsmaðurinn norski
reiknaði vökumönnunum vínið og syk-
urinn. Er sennilegast, að Bjarni hafi
verið sjúkur maður og lítt neytt
matar.
Séra Hjörtur hefur vafalaust vitjað
Bjarna iðulega í fangaklefa hans þessa
daga, enda var það bein skylda presta,
sem gegndu því embætti, að telja um
fyrir dauðadæmdum mönnum og hug-
hreysta þá. Nákvæm fyrirmæli voru
til um það, hversu þeir skyldu haga
ræðu sinni, þegar svo stóð á, og beita
til skiptis ögun og umvöndun, fyrir-
294
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ