Tíminn Sunnudagsblað - 04.11.1962, Blaðsíða 7

Gamla húsið og kirkjan í Bjarnarhöfn.
ag hurðinni og margkrossaði hana
með bænalestri og á.kalli til guðs og
frelsarans. Við þetta hvarf henni
skyndilega ótti sá, sem hafði þrúgað
hana, og sagði hún sjálf svo frá, að
yfir sig hefði flætt himneskur friður.
Lagðist hún hin rólegasta niður í
fullvissu þess, að ófreskjan fengi
ekki rofið innsigli krossins fyrir dyr
um hennar. Hvarf nú og forynjan
af þekjunni. En ekki snautaði hún
brott, því að á ný heyrðist afskap-
legur fyrirgangur úr eldhúsi og búri.
Á þennan há.tt leið nóttin við högg,
dynki og brothljóð, og komst ekki
kyrrð á, fyrr en byrjað var að birta
af degi. Þá datt allt í dúnalogn. Hafði
mók sigið á konuna, en jafnan heyrði
hún þó gegnum það hamfarir hins
óknna gests.
Kristín fór á íæbur, þegar um
kyrrðist og dagaði, og var þá svo
mikið rof fyrir baðstofuhurðinni, að
hún gat með naumindum ýtt henni
lítið eitt frá stöfum og smeygt sér
út. Ekki var fagurt umhorfs. Allur
bærinn var brotinn niður, nema bað-
stofan, þekjurnar sundurtættar og
stoðir og sperrur kurlaðar. Kofa þá,
sem skepnumar voru í, hafði ekki
sakað.
Konunni varð það fyrst fyrir, að
hún hyglaði skepnunum. Að því búnu
dúðaði hún sig og bjó til þess að
flýja kotið. Kaus hún að leita suður
af, því að hún var ættuð úr Mikla-
holtshreppi, og þar voru kunningjar
og vandamenn þeirra hjóna. Sumir
segja, að hún hafi mætt bónda sínum
á Dufgusdal, en aðrir telja, að hún
hafi komið að Hrísdal með Kristjönu
í fanginu, og er þá að skilja, að hún
hafi ekki verið orðin léttari það ár-
ið. Herma þeir, sem svo segja, að
menn úr sveitinni hafi verið komn-
ir upp að Baulárvöllum og staðið 11
þar á rústunum, þegar bónda bar að.
Svo er sagt, ag Jón hafi þrátt fyrir
þetta ekki viljað hverfa brott frá
Baulárvöllum, og hafi verið dyttað að
bæjarhúsunum, svo að unnt væri að
haldast þar við. En Kristínu, konu
hans, fýsti ekki ag eiga langdvalir í
kotinu eftir þetta.
En enginn kann enn ag segja, hvað
það var, sem gerði Kristí'nu heimsókn
ina þessa eftirminnilegu haustnótt.
Sumir hafa þó getið sér þess til, að
hihi hafi þarna verið sjálf að verki
— aðrir, að menn, sem vildu enga
byggg við vatnið. hafi verið að þessu
valdir. En fjöldi fólks mun, bæði
þegar atburðirnir gerðust og síðar,
hafa verið sannfærður um, að óvætt-
ur úr vatninu hafi verið þarna á
ferli.
★
Við fylgjum einfaranum úr Olafs-
vík norður með Baulárvallavatni í
átt til Helgafellssveitar. Á vinstri
hönd er hátt móbergsfjall, sem heit-
ir Horn, og er Hraunsfjarðarvatn
sunnan undir því. Norðan þessa
fjalls en enn eitt vatn, Selvallavatn,
Nýr Iegsteinn í Bjarnarhafnarkirkju-
garSi til minningar um Sigmund GuS-
brandsson, útvegsbónda í Akureyjum,
og konur hans, Margréti Jónsdó'ttur
frá Akureyjum og Salbjörgu Einars-
dóttur frá KýrunnarstöSum.

☆
Þannig hefur verið bú-
ið um kirkjugarðinn í
Bjarnarhöfn fyrir at.
beina Laufeyjar og
Bjarna frá Asparvík, er
þar búa nú. Snyrti-
mennskan leynist ekki.
T í M 1 N N
SUNNUDAGSBLAÐ
823