Tíminn Sunnudagsblað - 04.11.1962, Blaðsíða 20

rætt um þetta nakkra stund, sagði
ein, sem fram að þessu hafði ekki
lagt til málanna:
— Mér þykir nú alltaf verst, þeg-
ar gigtin hleypur í geðsmunina.
★
EFTIR Jónsbókarlestur ræddi fólkið
um vélabrögð djöfulsins og þær tál-
snörur, sem hann legði fyrir menn-
ina. Þrúða gamla hlustaði á þegjandi,
þar til hún sagði:
— Mér þarf ekkert að vera illa
við skrattagreyið, hann hefur ekkert
gert mér illt.
★
HALLA GAMLA var að segja frá
móðurætt sinni og sagði þá meðal
annars:
— Móðir mín átti engan bróður
nema einn, sem hét Jakob og fæddist
andvana.
★
KRINGUM síðustu aldamót voru
nokkrir menn við dauglaunavinnu í
Reykjavík, og var kaupið 20 aurar um
tímann. Eitt kvöld sagði verkstjórinn
þeim, að nú yrði að vinna alla nótt-
ina. Gengust þeir undir það, en kröfð-
ust að fá 30 aura um tímann \ nætur-
vinnunni.
Þar var í flokknum maður, sem
þótti heldur litilþægur, og hafði hann
ekki heyrt orðaskipti þeirra. En þeg-
ar hann kom til félaga sinna, sögðu
þeir honum, að nú ætti að vinna alla
nóttina. Hann tók því vel, en spurði:
— Ætli við fáum nokkuð fyrir
það?
Þeir sögðu, að ráðgert væri að
borga tiu aura fyrir tímann. Þá svar-
aði maðurinn:
— Já, ég held það sé gott fyrir
þann tíma, sem maður gerir ekki ann-
að við en sofa.
★
MÓÐIR manns eins hafði lengi verið
sveitarómagi og sjúklingur og framdi
að lokum sjálfsmorð í örvæntingu
sinni. Þegar sonurinn heyrði lát henn
ar, varð honum a?j orði: .
— Það var gott, að hún dó, hvern-
ig sem hún dó.
★
JÓHANNESI gamla ofbauð lausung
unga fólksins í ástamálum og sagði
um það meðal annars:
— Þag var ekki. þetta skotelsi á
mínum dögum.
★
SIGURJÓN flutti austan úr Gríms-
nesi í sjávarþorp. Hann saknaði mjög
átthaga sinna og góðra nágranna og
undi lítt hag sínum. Eitt sinn er
kunningi haas spurði hann, hvernig
honu:n félli við þorpsbúa, svaraði
hann:
— Það er svipag að tala við þá eins
og kýrnar í Grímsnesinu.
★
HELGA VINNUMANNI þótti vistin
slæm hjá prestinum, húsbónda sín-
um. Heyrði prestur það eftir honum
og spurði Helga, hvort hann væri
valdur að þessum orðasveim. Helgi
játti því og bætti svo við:
— Eg hef þó ekki sagt, að kvöld-
maturinn væri eins aumur og hann
er, því a?j það er bara grautur út
á graut.
Prestur gekk þá frá honum þegjandi.
En næsla sunnudag hugðist hann
launa honum ummælin. Hann gekk
þá til Helga og spurði:
— Manst þú nokkuð úr guðspjallinu
í dag, Helgi minn?
— Ó, já, svaraði Helgi. — Frels-
arinn var að metta fólkið á brauði
og fiski, þar vorti nú ekki grautarn-
ir, séra Guðmundur.. En ætli hann
hefði ekki haft það graut, hefði hann
haldið, að það væri betra fyrir fólkið?
★
STEFÁN var nýkominn í vistina til
prestsins og hafði verið borinn fyrir
hann mikill og góður matur. Borðaði
hann af beztu lyst. Prestur, sem þótti
fremur knappur, gekk um þar, sem
Stefán sat að mat sínum. Þótti honum
Stefán neyta smjörsins í frekara lagi
og sagði:
— Það er dýrt smjörið, Stcfán.
Stefán svaraði með aðdáun í rómn-
um:
— Já, en það er líka gott.
★
ÓLAFUR LAPP átti dóttur, sem
flutzt hafði til Ameríku. Eitt sinn
var hann spurður um líðan hennar,
því að hann fékk oft bréf frá henni.
Því svaraði Ólafur á þessa leið:
— Henni líður ekki vel, Lapp, hún
er ógift enn þá.
T í M I N N —
836
SUNNUDAGSBLAÐ