Tíminn Sunnudagsblað - 14.01.1968, Blaðsíða 4

Loks var komið að því að reisa fjöllum með síldarstelpur.
nýja siglutréð og langt komið Axel Petersen hafði meirá að
að gera við allt það, sem gengið segja ort kvæði, sárfættur á
hafði úr skorðum á siglingunni fjallstindi, þar sem hann óskaði
til fslands. Þeir höfðu meira að sér þess að mega ævilangt dvelj-
segja farið í fjallgöngur með út- ast þarna við fjöll, kletta og haf.
lendu stúlkunum tveim, og einn En nú var ekki til setunnar
skipverjinn á enska togaranum boðið. Burtfararstundin nálgað-
símaði þau tíðindi til Eng- ist.
lands, að sægarparnir væru á
Enn var ekki mikill tími til
hvíldar, því að það þurfti að birgja
bátinn að vatni og fylla olíugeym-
ana. Um miðnætti fannst mér þó,
að ég hefði nóg unnið, svo að ég
fór í gönguferð. Dalbotninn hvíldi
1 skugga fjallanna, en rísandi sól
hafði þegar varpað gullnum
bjarma á skýin. Léttan þokuslæð-
ing frá sjónum lagði inn á milli
hlíðanna, og ég heyrði bjölluóm
frá skipunum, sem lágu við akkeri
á firðinum. Upp úr þokuhafinu,
sem huldi fjörðinn, skagaði siglu-
tré selveiðiskips, er mjakaðist inn
á leguna og lét akkeri falla þar
með skrölti og glamri, sem marg-
faldaðist í næturkyrrðinni. Svo
hreyfðist það ekki meira. Ekkert
hljóð heyrðist nema bjölluómur-
inn utan firðinum, en upp úr þok-
unni gnœfði útsýnistunnan í siglu-
tré selfangarans. Fjær og mikiu
hærra flæddi sólskinið um fjalla-
virkin, flekkótt af snjó.
Ég haifði snúið við niður að bátn-
um, þegar bifreið ók hjá og nam
staðar hjúpuð rykmekki. Mér var
eikki neinn fögnuður að því, þó að
mér væri boðið að setjast upp í.
Þó gat ég ekki annað en þegið
boðið, sér í lagi þar eð ökumað-
urinn átti heima rétt við bryggj-
una okkar.
„Komdu inn og fáðu kaffisopa",
sagði hann þegar við vorum komn-
ir að húsi hans.
„Klukkan er orðin tvö“, and-
mælti ég efablandinn.
„Konunni minni þætti gaman að
því“, sagði hann. „Það er sumar,
og við getum sofið nægju okkar í
vetur“.
Húsfreyjan virtist hreint ekkert
furða sig á því, þótt gestur gengi
í stofu á svo undarlegum tíma sól-
aihringsins, og senn vorum við
farnir að drekka kaffi og háma í
okkur íslenzkar pönnuköikur með
þeyttum rjóma. Ég spurði hjó
hverjum ég væri gestur.
„Ég heiti Róbert, og faðir minn
hét Einar, svo að fullt nafn mitt
er Róbert Einarsson. Við eigum
son, sem heitir Einar eftir afa sín-
um, og þess vegna hitir hann Ein-
ar Róbertsson", sagði húsbóndinn.
„Nafnasiðir okkar hljóta að
koma yður kynlega fyrir sjónir“,
sagði nú húsfreyja. „Ég var skírð
Kristbjörg, og ég er dóttir Sigurð-
ar — ég heiti með öðrum orðum
Kristbjörg Sigurðardóttir. Já —
við glötum ekki nafni okkar, þótt
við giftumst, og það er líka ágætt:
Þá veit enginn, að við erum gift-
ar“.
„Nei, takk“, sagði ég og hafnaði
með tr#gðu meiri pönnukökum á
• í kaffiboði klukkan
tvö um nóft.
• í lánsbuxum á
leiksýningu.
• Sterkur og hjálpfús
maöur fær sióbað.
• Hjá skipherranum
á fallbyssubátnum
Þór.
• Dansgestir með
hníf í erminni.
• Um ályktanir kven-
fólksins á SeySis-
firði.
þeirri fátæklegu íslenzku, sem ég
hafði tileinkað mér.
„Hvernig lízt yður á húsakynn-
in?“ spurði Kristbjörg. „Rákuð
þér ekki upp stór augu, þegar þér
sáuð, að við bjuggum ekki i snjó-
húsum?“
Ég ætlaði að malda i móinn.
„Nei. En enski herinn, sem var
hér á íslandj í styrjöldinni, gekk
með ísbjörn á treyjuöxlinni. Það
enginn tiltakanlegur kuldi hér, og
við erum Norðurálfumenn, komn-
ir af norsku fólki og írum. sem
voru í Vestmannaeyjum".
Ég lét ekki á mér standa að lýsa
andúð minni á hugmyndabrengli
manna á styrjaldarárunum.
★
Næsta morgun lukum við að
vefja sigluna trefjaplasti. . . Áhöfn
in á hertekna togaranum hjálpaði
að þætta strengi, reyra hnúta og
strengja kaðla. . . Liðveizla henn-
ar hefur sjáifsagt sparað okkur
tveggja daga vinnu. En þegar við
undum upp segl, voru þessir menn
ekki lengur með á nótunum, því
að þeirra kynslóð þekkir aðeins
vélknúin skip.
Landhelgissektin var enn ó-
greidd, og þeir voru orðnir pen-
ingalausir og matarlitlir. Við gát-
um Mtið hjálpað þeim, en létum
þeim þó í té gulrætur og þurrk-
aða sveppi og dálítið af niðursoðn-
um matvælum.
ÍR FERÐABÓKIIM ÚTLENDINGA V
36
IlB.NN - SUNNUDAGSBLAÐ