Tíminn Sunnudagsblað - 14.01.1968, Blaðsíða 6

V
Stýrimaður var a® rifja það
upp í huga sér, hvernig Víga-
Hrappur slapp frá Guðbrandi
og mönnum hans í skóginn, þeg
ar alda reið undir hátinn, svo
að hrikti í öllu. Sjó var tekið
að stæra, og vindur jókst, og
það mátti þegar sjá, að siglutré
nýja var allt of veikt. Þeir fé-
lagar sáu sér þann kost vænst-
an að lækka seglin og setja
hjálparvélina í gang. En þegar
til kom, reyndist hún engu betri
Okkur féll öllum ketill í eld.
Einn stakk meira að segja upp á
þvi, að við snerum við.
„Það er lýðræði hér á skipinu“„
eagði ég: „Lýðræði, sem lýtur leið-
gögn, og ég er leiðsögumaðurinn.
Við ihöfum ekki farið alla þessa
leið til þess að snúa aftur, þegar
evona skammt er í Grænlandshaf.
Við höldum áfram norður á bóg-
inn“.
En það varð að styrkja sigluna
betur. Við siglum fyrir Langanes,
norðausturodda íslands, förum síð
an vestur með landi og leitum hafn
ar á Raufarhöfn, sagði ég. Merton
gat ekki verið með okkur nema
tvo daga til viðbótar, og hann gat
farið frá Raufarhöfn til Reykjavík-
Wr og síðan áfram til Lundúna.
f»etta átti að slarka, ef vindur yrði
hagstæður. Þegar að landi var
fcomið; gátum við styrkt sigluna
með nýjum stögum, sem fest
væru í hana miðja. Þá gátum við
að vísu ekki dregið stórsegiið upp
nema til hálfs, en það varð að rifa
jþað, hvort eð var, og framseglið
var svo stórt, að þetta átti að
nægja. Bátinn gátum við létt-með
iþvií að rífa úr honum vélina og
skilja björgunarbátinn eftir, og
treyst á gúmbátinn, ef í nauðir
xak. Vélina var hægðarleikur að
senda til Englands með næsta tog-
ara, sem þeir hremmdu. . .
Morguninn eftir sá ég, að skríf-
að hafði verið í skipsbókina: „Ut af
Seyðisfirði, stefnum eitthvað í
norðvestur“. Um tíuleytið .'orum
við þó í raun og veru út af Langa-
nesi í sæmilegum byr.. .
Klukkan ellefu dundi reiðarslag
ið yfir. Veðurstofan sendi okkur
sérstaka veðurspá með aðstoð Man-
chester Guardians. John Fairhall
var ósköp^ dapurróma, þegar hann
las hana:
viðskiptis en Víga-Hrappur:
Hún fór annað veifið í gang, en
síöðvaðist þess á milli. Hákarl
synti hjá með sporð og bakugga
upp úr sjónum og henti gaman
að þessum útlendingum, sem
ekki kunnu að láta sér fátt um
örðugleikana finnast. Loks
bræddi gangsetjarinn iir sér,
svo að vélin varð ónothæf, og
skömmu síðar tóku stög að
losna.
„Norðanstormur með kvöldinu,
snýst til norðvesturs upp úr mið-
nœtti“.
Við stundum þungan. Við árædd
um ekki að sigla vestur fyrir
Langanes, því að án vélar og við-
unandi seglabúnaðar var viðbúið,
að otokur hrekti inn á flóann í
norðanstormi. Þá áttum við okkur
ekki undankomu von.
Við gátum auðvitað siglt eins
langt norður í haf og auðið kunni
að verða og slegið svo undan, þeg-
ar norðanveðrið dyndi yfir. Þeirri
uppástungu að leita afdreps við
Langanes hafnaði ég undir eins,
því að ég bjóst þar við miklu
sjóróti um fallaskiptin, og gengi
vindur til austurs í stað vesturs,
hlaut báturinn að molast við svart
standbergið. Ég bað Merton að
taka saman föggur sínar, svo að
ég gæti sett hann í fiskibát. sem
væri á leið til hafnar, en hann yrði
á vegi okkar, áður én veður versn-
aði til muna, því að mér sýndist
tvísýnt, að við næðum landi innan
tveggja daga...
Veðurspáin varð sér etoki til
skammar. . . Það var um fátt að
velja: Seyðisfjörður var eina höfn-
in, sem við gátum náð, en þangað
voru níutíu sjómílUr ...
★
Þegar við nálguðumst fjarðar-
botninn, sáum við, að kaupstaður-
inn hafði tekið stakkaskiptum. Pen
ingamökkurinn frá sfldarverk-
smiðjunum hvíldi yfir honum eins
og drungalegt ský. Við töldum
meira en hundrað stór skip, sem
ýmist lágu við akkeri eða við
bryggjur — íslenzk, norsk, fær-
evsk, þýzk og finnsk. Enski togar-
in var farinn, og nú var þarna
ekkert skip frá Englandi. Það var
þó skrítið: Sumarið 1413 sigldu
frá Englandi til Austfjarða „þrjá-
tíu fiskiduggur eða fleiri“.. .
Jafnskjótt og við höfðum bund-
ið bát okkar utan á fimmfaldri röð
skipa — það var klukkan sjö um
morgun — slangruðu tveir drukkn-
ir sjómenn um borð. Ég eftirlét
félögum mínum að bjástra við þá,
en hljóp sjálfur á land til þess að
síma til Péturs Blöndals.
„Já, auðvitað, Davíð. Ég get feng-
ið einhvern úr verksmiðju bróður
míns til þess að hjálpa ykkur að
gera við vélina. Hvenær? Nú —
Rehu Moana heldur út SeySisfirSi í annaS sinn. Vegna aukastaganna var ekki
unnt aS draga seglin aS húni.
38
TÍMiNN - SUNNUDAGSBLAÐ