Tíminn Sunnudagsblað - 14.01.1968, Blaðsíða 8

VETRARMORGUN I LIFI
GUÐMNDAR ÓSKARS
„Nó er frost á Frónl“, hefðu menn mátf
syngja sér til hita f kuldaköstunum um dag-
inn, þegar hitaveitan i höfuðborginni sagði
upp þjónustunni og vatnið i ofnunum hljóp
í gadd. Því að fæstir munu hafa haft hellu
til þess að snúa eins og Bjartur í Sumarhús-
um, þegar hann gisti í skútanum undir Strút
felli, eftir að hafa etið freðið nesti sitt fram-
an í tunglinu.
Eitthvað er þó eftir í okkur af seiglu
Bjarts, því að hvergi fraus blóð í æðum, svo
að vitnazt hafi, og ekki fraus heldur á kopp-
um í finu húsunum okkar, því að þeir eru
ekki lengur notaðir. Aftur á móti kann að
hafa skeljað í salernisskálum, og það vitum
við með sannindum, að sums staðar fraus á
glösum og kaffikönnum.
Eins og við vitum öll eru skólabörn meðal
þeirra, sem fyrstir rísa úr rekkju í höfuðborg
inni á vetrum — svona nokkrum klukkustund
um á undan forstjórum og öðrum ábyrgum
borgurum. En með því að hann Guðmundur
Óskar Hauksson er grandvar piltur, lét hann
ekki á sig bíta, þótt kalt væri að stíga fram
á góifið í frosthörkunum. Og hér er ofur.
lítil myndasaga, sem sýnir einn morguninn
hans, þegar kaldast var.
Mamma hans er bezta móðir, og hafði hellt
1 I » • N N - SUINNUUAtiSBI.AÐ