Tíminn Sunnudagsblað - 05.05.1968, Síða 9

„Hornbjarg úr djúpinu rís“
TORFI ÞORSTEINSSON:
MINNI VESTFJARÐA
Sumarið 1963 fór ég mína
fyrstu fero kringum landið. Við
lögðum af stað frá Reykjavík síðla
dags. Le’ðm lá inn fyrir Hvalfjörð
og norður yfir Holtavörðu'heiði. Er
við komum á norðurbrún Holta-
vörðuheiðar, var nótt að yfir-
skyggja allt ísland. Við yztu hafs-
brúr. Húnaflóa greiddi miðnætur-
sólin hár sitt úr bárulaugum bylgj-
andi hafs Á vinstri hönd .hillti
undir heiðar og hálendi Vest-
fjarða. Þarna var sá hluti fsiands,
sem óg hef aldrei augurn litið,
en gjarnan vil sjá En við áttuin
langa leið fyrir höndum, þó að við
hefðum ekki von um að ná hátt-
um heima í Hornafirði þetta
kvöld, og því urðum við nauðugir
að fara fram hjá Vestfjörðum án
'þesb að ge*a komið þar við.
Sumarið 1964 fór ég aftiir um-
hverfis landið sömu leið og hið
fyrra sumar. Sá var aðeins mun-
urinn, að nú var ég á leíð til
Reykjavíkur og harði Vestfirðina á
hægri hönd. Nú voru heiðar og há-
lendi Vestfjarða ekki sve paðar
skini hnígandi sólar, heldur hrím-
grárri þoku, sem ferðafélagi minn
sagöi mér, að væri mettuð ísnál-
um frá hafís. Samt vissi ég, að
inni í þokuhjúpnum var nokkur
hluti af íslandi, og þennan hluta
Landsins hef ég ekki enn séð
nem'a í hil’ingum.
En ef ég dreg fram landabréfið,
þá er ég enga stund að fara um-
hverfis Vestfirðinga, og ef ég fletti
blöðum í þjóðsöguni okkar þá veit
ég að eit> sinn ætluðu tröh að
grafa sundur bilið milli Bitrufjarð-
ar og Gilsfjarðar. En til allrar
hamingju Ijómaði dagur, er níu
kílómetra eiði var ógrafið. Tröll-
in, sem þá ætluðu að leggja Vest-
firði undL- yíirráð síh, urðu að
steingervingum. Alltaf hafa þó
tröll og bergrisar haft tilhneig-
ingu til búsetu á Vestfjörðum, og
enn kváðu þau hafa nokkra til-
burðj til að grafa sundur eiðið,
sem þau forðum hurfu fiá.
Ef ég fer eftir íslandskortinu
og fyígi strandlengjunni frá Gils-
firðí og vestur Barðaströnd fyrir
Bjargtanga, þá verða fyrir mér
Pat reksf j örður, TáLknafjórð u r,
Aroairfjörður, Dýrafjörður, Önund
arfjörður, Súgandafjörður, Bol-
I 1 1 nr'—
Vorið 1965 fóru Vestfirðingar
bændaför mikla, og komust þá
alla leið til Hornafjarðar. í fagn-
aðarhófi, sem haldið var í Mána
garði, mælti Torfi í Haga þessi
orð tii gestanna. Þótt mikið
vatn hafi runnið til sjávar síðan
þessu gestaboði lauk, er erindi
Torfa enn í sinu gildi.
ungarvík, ísafjörður og Jöku'Lrð-
ir. Og ef ég fer svo inn með
strandlengiunni Húnafloameg-
in, þá verða fyrir mér .Steingiims-
fjörður og Bitrufjörður.
Bregði ég mér upp frá strand-
lengjunni þá morar allt af stöð-
um, sem tengdir eru fornsögum
okkar. Minnisstæðastir verða mér
þeir atburðir, sem frá er sagt l
Sogum þeirra Auðar Vésteinsdóti-
ur og Gísla Súrssonar. Þa’-na eru
líka staðir tengdir sögu Hávarðs
ísfirðingis og persóriá. úr Fdst-
bræðrasögu og á Reykhólu.n hef-
ur Grettir dvalizt. Þarna hafa
þættir úr Sturlungasögu gerzt, og
hér hafa Vatnsfirðingar komið við
annála. í Hagia hefur Gestur spaki
ráðið draumia Guðrúnar Ósvifurs-
dóttur. Þarna hefur sægarpurinn
Hrafna-FLóki haft vetursetu og séð
hér fyrstur manma firði fulla af
ísi. Og hér hefur Þórólfur fundið
smjör drjúpa af hverju strái. Hér
hefur staðið vagga góðskálda að
Skógum i Þorskafirði, Miðhúsum,
Reykhólum og Selárdal. Og að
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
321