Tíminn Sunnudagsblað - 05.05.1968, Qupperneq 16

degi, sem er að líða, hef ég ekkert
bréf fengið frá GuðmundL, svo ég
hef öngva visisu fyrir því, að þér
hafið svarað mínu áðurnefnda
bréfi.
Peninga fyrir þetta býli treysti
ég mér til að geta fengið hjá
dxengjunum mínum og máske
fleiri. Verður því í þetta sinn
helzta efni bréfs þessa að nefna
við yður að gera svo vel að losa
býlið mitt úr ábúð þeirra manna,
sem á því búa í þetta sinn, svo
ég geti fengið býlið til eignar og
byggingarumráða á næsta vori.
Hljótið þér þvi að byggja þeim
burtu á löglegan máta, sem í þetta
sinn búa á býlinu, fyrir næstu jól.
Ég vona og treysti yður til alls
góðs í þessu efni, að ég geti feng-
ið býli mitv aftur, svo ég eigi þá
vissan verustað og þurfi ei að
sækja það til annarra að fá að
vinna þær stundir, sem ég hef
heiisu til að vinna, svo ég þurfi
þá ei að verða hreppsþurfi leng-
ur, sem mér virðist vera bæð: ó-
þarfa og óþolanlegur kostnaður
fyrir hreppinn að gera mig að nið-
ursetu
Svar á þetta mitt bréf vildi ég
þér gætuð gert svo vel og skrifað
mér með ræstu póstferð hingað á
póststofuna í Reykjavík, svo þá
megið þér vera viss um, að ég fæ
bréfið yðar með góðum skilum. En
fái ég eigi svar á þetta mitt bréf
með næsti' póstferð, þá verð ég því
fráhuga, að þér viljið gera svo vel
að svara biéfum mínum .
En þá flýtur það af því að það
verður eigi sagt í þetta sinn, hver
kostnaður það verður hreppnum,
ef eigi verður gert eftir minum
orðum og ég fái svar á brépin
mín.“
Kveðjuorð voru engin, og und-
irSkriftin einungis Jóhann, iíkt og
þegar konungar sinntu bréfagerð-
um
En Jóhann var enginn gæfumað-
ur, og enn komu undarleg atvik
í veg fyrir það, að svar bærist hon-
um í hendur. Smámunasemi emb-
ættismanns og þrákelkni hans
sjálís lÖgðust á eitt að hrinda hon-
um á ný út á stafkarlsstigu
Þegar Jóhann hafði verið rúma
tvo mánuð’ í Melkoti, barst Hall-
dóri bæjarfógeta Daníelssyni til
eyrna, að hann væri orðinn býsna
hress og bragðlegur. Minntist þá
þess að sjötíu og fimm aurar voru
borgaðir með honum dag hvern,
og virtist honum það óþarflega
mikið, er maðurinn var ósjúkur.
Skarst hann því í málið og fór þess
á leit við Magnús, að meðgjöfin
lækkaði í f:mmtíu aura, því að nóg
mundi samt, er Kirkjuhvam
hreppur þvrfti að borga. En Magn-
ús var þéttur fyrir og vildi til
vægja norðanmönnum. Halldóri
þótt: sér aftur á móti misboðið, er
kotkarl þessi neitaði málaleitan
hams Gat hann með engu móti
sætti sig við að koma því ekki
frarn er banm hafði fitjað upp á,
og leitaði uppi annan mann, er
félis+ á að taka Jóha-nn á heimili
sitt fvrir fimmtíu aura. *
Jóhann tók þessari ráðstöfun
þunglega, en fór þó með Ólund i
nýju vtótina, er honum var skíp-
að það. En nú brá svo við, að
hamn nieytti hvorki svefns né mat-
ar, og ekki dróst heldur úr hon-
um nokkuH orð. Þegar þessu hafði
farið fra mí tvo eða þrjá daga,
hvarf hann snögglega, og spurðist
litlu síðar til hans í Árbæ ,þar sem
hann taldi sig eiga vinum að mæta,
Bæjarfógetanum fannst auð-
vitað mikið stærilæti flakkarans,
en með því að dregizt hafði fyrir
sýslumanni Húnvetninga að óska
þess, að hann yrði fluttur nauð-
ungarflutningi norður, en Jóhann
i'llur viðfargs, var ekki gerð gang-
Ko mhann ekki aftur til Reykja-
víknr, þa^ sem hann mun Vart
hafa talið sig óhultan fyrir bæjar-
fógetanum ,heldur hóf bráðlega
för austur á bógin. Urðu þessi at-
vik til þess, að honum barst aldrei
svarbréf Ingimundar í Kirkju-
hvammi, er kom á póststofuna í
Reykjavík ekki löngu seinna.
XXVII
Norður : Húnavatnssýslu gerð-
ust einnig tíðindi. Sveinn Guð-
mundsson hafði endanlega heitið
því í viðurvist votta haustið 1894,
bæði munnlega og skriflega, að
selja Ingimundi og félagsbræðrum
hans hálflendu Vigdísarstaða með
þeim kjörum, er um hafði verið
talað. Endanlega hafði þó ekki ver-
ið gcngið frá kaupunum, þar eð
enn höfðu ekki borizt lokasvör Jó-
hanns.
Þannig var umhorfs vestan við Reykjavíkurtjörn, er Jóhann sat ■ Melkoti hjá Magnúsi og Guðrúnu.
328
T f M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ