Tíminn Sunnudagsblað - 05.05.1968, Síða 20

JON JOHANNESSON
FRÁ SKALEYJUM:
T1 •• '\ ?t'
lvo smakvæoi
Á SÓLDÆGRI HVÍTU
Á sóldægri hvítu innan um mýflugur og stóðhross
vefur hún úr garnviðum álfkonunnar
klæðið sitt bláa.
Fínt er það sem híalín.
Traust er það sem fjöturinn Gleipnir.
— En skyttan er úr rafi vatnsins.
Þung er hún, og þunguð er hún.
Buran er grotti.
Ærskinnsskórnir skreyta fætur hennar
sem tippla fjallahnjúkana í lágnættinu.
— En skyttan er úr tunglsgeislum vatnsins.
Settu þig, sveinn, og hlustaðu á hví stóðsins
við vatnið.
Skál, sveinn.
Taktu handfylli þína áf mýflugum og éttu.
Skál fyrir elskhuga mínum I Kiðagili.
Steinbollinn sé bikar okkar.
Lækurinn okkar svala vin.
— Skál.
Þegar ég gekk mig heimanað í morgun,
voru þeir að halda kúnni undir tarfinn.
Og enn eru þeir að, og enn eru þeir að.
— En skyttan er úr náttbláma vatnsins.
ÞAR í BYGGÐ
Þar i byggð, sem allt af öngu
örlög skópu barnið mitt,
brosti ég fyrir langa löngu
Ijóðið inn í hjarta þitt.
Þar í byggð, sem þrestir sungu,
þuldi lind, bjó skuggi grár,
orti ég þér á tunglskinstungu
tárblik stjarna undir brár.
Þar í byggð, sem öldnum er þér
enn til reiðu leiðsögn min,
djúpt í morgunheiðan hug þér
hringdi ég óvart mistök þín.
Og í burt frá öllu röngu
eftir fárra stunda bið,
þar úr byggð, sem allt að öngu
örlög gera, fylgjumst við.
indóm með fleira guðsorði Rr vel
greindur, lipur og hlýðinn“
Þennan ágæta vitnisburð netnir
Bragi Sveinsson ekki í Sópdyngju
þætti sínum, enda varla von. þar
sem hann stingur ónotalega 1 stúf
við það, sem þar stendur og er
Pétri allt ríl lasts.
Næst er það af Pétrj að stgja,
að hann vann hjá Magnúsi fóstra
sínum, þar til hann var atján eða
nítján ára. Þá fór hann vinnuroað
ur að stórbýlinu Brú á fókuldal.
Þar var margt hjúa, svo sem al-
gengt var á stórbýlum, og þar á
meðal úrvals vinnumenn. Þar þótti
Pétur afbragð annarra manna.
Hann var karlmenni að burðum,
snarmenni mikið, ágætur vfirstððu
maður og hverjum manni ratvís-
ari í blindbyljum.
í Möðrudal á Fjöllum hafa lóng-
um búið fjármargir stórbændur.
Hafa þeir jafnan lagt mikið kapp
á að ráða til sín hörkuduglega
vinnumenn. Einkum þótti mikil-
vægt að þeir reyndust góðir yfir-
stöðumenn og snjallir að rata. á
hverju sem gekk.
Um þessar mundir bjó i Möðru-
dal Jón bóndi Jónsson, vel cfnað-
ur og fjármargur Talið er að
hann hafi búið þar frá 1810 til
1840 Nú fékk hann sannar spurn
ir aí því, að Pétur á Brú væri af-
burða góður yfirstöðumaður og
hino mesti garpur í hvivetna Eft-
ir það lagði hann fast að Pétri að
.fara til sin vinnumaður. En Pétur
var ekkert ákafur að verða við
þeim tilmælum, því að honum 'eið
vel á Brú, og húsbændunum þar
likaði afburða vel við hann vegna
dugnaðar hans og trúmennsku Þó
fór svo að lokum, að hann lét til-
leiðast að fara í Möðrudal vorið
1835 enda var þar ekki í kot vís-
að, þvi að jafnan þótti mikill heið-
ur að vera vinnumaður í Möðru-
dal
Það er svo skemmst af því að
segja, að Pétur var vinnumaður í
Möðrudal fimm ár, til vors 1840.
Það ár andaðist Jón bóndi, og þá
vildi Pétur ekki vera þar lengur.
Síðan fór hann vinnumaður að
Sandfellshaga í Öxarfirði og var
þar fjögur ár. Þetta sýnir, að hann
hefur verið afarvinsæll vinnumað-
ur, þar sem hann var svo lengi á
sama stað þrjú eða fjögur ár að
Brú fimm ár í Möðrudal og fjöig-
ur ár í Sandfellshaga. Á þessum
332
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ