Tíminn Sunnudagsblað - 06.10.1968, Síða 9

KIÐAGIL
Ljósmyndir: Páll Jónssan.
Sigurður Eíríksson
á Sandhaugum:
/ JOKULDAL
OG EYVINDARVERI
Að áliðnum degi síðla í ágúst í
sumar ók jeppi með Á-númeri
niður eyrarnar í Jökuldálnum út
með Fjórðumgskvísl. Við stýrið sat
vasklegur piltur, stúdemt úr
menntaskólan'um á Akureyri, við
'hlið hans faðir hans, roskinn
bóndi, stórleitur og svipmikill, en
úti vi'ð hurðina bóndintn á Sand-
haugum og undrast ekki, þótt
kvölin í vinstra hnénu sé horfin
og göngustafurinn að mestu óþarf
ur, þegar farið er út úr bílnuim.
í baksætinu er bróðir bílstjórans,
járnsmiður á Akureyri — ungur
maður, friður og drengilegur og
við hlið hans unglingspiltur þrek-
vaxinn, ljóshærður. Hantn er hér
á ferð í fyrsta Skipti sem flestir
hinna, þótt hann beri ættarheiti
langa-langafa, er bjó á Rauðá og
kom hér fyrstur manna fyrir
hundrað tuttugu og eiinu ári.
Það er hljótt í bílnum. Hin reg-
inmáttuga öræfaþögn hefur náð
huga þessara fimmmenninga —
og þó, stúdentiiun ungi bendir ýf-
ir í gróna hlíðina:
„Hér vil ég byggja mér sumar
bústað,“ segir hann.
Og svarið kom utan frá hurð-
inni:
„Þegar þú ert orðinin prestur,
þá ferð þú suður í Jökúldal á út-
Mðandi sólmánuði og syngur þar
hámessu í helgri kyrrð fjallanna.
Þangað mun ég korna ym langan
veg. Þér^treysti ég til messugerð-
ar hér.“
í öndverðum september kemb-
ir þokubólstra um hágnípu Arn-
arfells, en Kerlingarfjöll draga yf-
ir sig ósæjan hjúp. Síðla á degi
aka tveir bílar, þingeyskur og ár-
neskur, austan meiana niður að Ey
vindarveri. Fyrstur á vettvang er
bóndinn á Sandhaugum. Hann ætl
ar að vera leiðsögumaður suður
hingað. Hitt fólkið hafði eigi fyrr
um Sprengisand farið, Hér hafði
hann ekki komið um langan tíma,
ekki síðan síðast hresstar voru við
vörðurnar á Sandinum árið 1940.
Þótt farkosturinn væri hlýr og
sætið mjúkt. þá saknaði ég gömlu,
spordrjúgu, trölltryggu ferðafélag
anna, er oftsinuis báru mig um
sandinm — þeirra bræðra Sóta og
Lýsings.
Mýrlendið við Eyvindarkofa hef
ur blotnað á síðari árum, og 'kof'a-
veggirnir eru að sökkva í jörð.
Um 1930 voru veggirnir þaktir
burnirót. Nú ferst hún öll, eirnkum
af traðki ferðamiamnia. Það væri
verðugt starf Ferðafélags íslands
að forða bæjarrústum útlagans frá
algenri eyðingu.
Við erum hér fjögur að norðan.
Hjónin á Fljótsbakka í Reykdæla-
hreppi, Karl og Sigrún, bæði á
sjötugsaildri, o$ Hara'ldur, sonur
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
777