Tíminn Sunnudagsblað - 24.11.1968, Qupperneq 22

safcramentis. Stofnanda reglunnar
tófcst að sannfæra Rodin um, að
hann væri betra efni í myndhðggv-
ara en munk. Hann var þó lengi
vel innilega trúaður.
Á efri ári’m, þegar hin glaða
heimsborg Purís hyllti hann, lét
hann krosjsfestingar holdsins lönd
og leið. Ástarævintýri hans urðu
þá legíó. Allar konur vildu sitja
fyrir hjá honum og helzt eiga vin-
gott við hann smátíma. Að minnsta
kosti gefa í skyn, að hann hefði
farið sliks á leit. Isadora Duncan
dansaði í vedzlu í garði hans árið
1902 og íðraðist þess æ síðan, að
hún skyldi ekki nota tækifærið til
að láta hann draga sig á tálar.
En það var ekki skemmtun tóm
að vera fyrirsæta hjá Rodin.
Gerorg Bernard Shaw gaf langa
lýsingu á þessari reynslu: „Þegar
Rodin var í vafa mældi hann fyrst
mig, síðan leirmyndina, með göml
um járnsirkli. Væri nef leirmynd-
arinnar of langt, tók hann framan
af þvi og jafnaði sárið eins kæru-
leysislega og hann væri glerskeri
að snikka til rúðu. Væri eyrað á
skökkum stað, skar hann það um-
svifalaust af og setti það þar sem
hann vildi hafa það. Þessar lim-
iestingar framdi hann með köldu
blóði í viðurvist konu minnar (sem
bjóst hálft í hvoru við, að senn
færi að blæða úr leirnum, því svo
lífi þrungin var myndin) og sagði
- um leið, að fljótlegra væri að gera
þetta svona en móta nýtt eyrá“.
Auk höggmynda gerði Rodin
fjölda teikninga, þar á meðal
nokkrar af nöktum konum, „þeg-
ar ég teikna konur“ skrifaði hann,
þá uppgötva ég fegurð griskra leir
vasa“.
En af öllum þeim konum, sem
eiga form sín geymd í verkum
meistarans varð hann aðeins ör-
lagavaldur tveggja. Sögur beggja
urðu undarlegar og átakanlegar,
eins og nú skal frá skýrt.
Hann kynntist Camille Claudel
árið 1883, skömmu eftir að hann
steig umvafinn frægð og frama
inn í samkvæmissali Parisar, úr
þröngum vinnukytrum sínum.
Camille var sjálf myndhöggvari,
sem bjó yfir miklum hæfileikum.
Hún varð nemandi Rodins, fyrir-
sæta, aðstoðarmaður og ástmey. í
fimmtán ár hélzt þeirra ástríðu-
fuEa samband. En Rodin vildi ekiki
skilja við aðra konu, sem hafði
fylgt honum í erfiðleikum fátækt-
aráranna. Sagan segþ, að þær hafi
barizt heiftúðlega, Rodin til mikill-
ar undrunar, því hann skildi ekki,
hví þær voru svo æstar og þráði
öllu framar næði til að vinna.
Camille sleit þá kynnum þeirra,
en varð aldrei söm og áður. Hún
varð mjög einræn, lokaði sig inni
og forðaðist allt, sem áður veitti
henni yndi. Seinast eyðilagði hún
allar myndir sínar, sem hún náði
til. Hún fór á geðveikrahæli og var
þar þau þrjátíu ár, sem hún átti
ólifað.
Konan, sem Rodin vildi ekki yf-
irgefa, hét Rose Beuret ,og var ung
saumastúlka, þegar Rodin kynntist
henni, árið 1864. Hún ól honum
Hófadynur og jóreykir —
Framhald af bls. 947. síðu.
mar og Benedikt i dómnefnd með
ráðunautinum, sem var oddamað-
ur. Mun sýslunefnd hafa ætlazt til,
að ágreiningur þeirra mildaðist, er
þeir voru kvaddir til ábyrgð-
arfullra dómarastarfa. Að lokinni
skoðun á hrossunum kvaddi odda-
maður dómnefndarmenn með sér
á afvikinm stað. Var þar tappi tek-
inn úr flösku og sáttabikar drukk
inn að frumkvæði Gunmars. Undu
báðir sínum hlut vel að lokinni
sýningu.
Á næsta degi voru háðar kapp-
reiðar á Stapasandi í glampandi
sólskini og kom þar saman margt
manna og hesta og einnig þeir
%
Tvær leiSréttingar
í Sunnudagsblaðinu 17. nóv-
ember var birt mynd af silfur-
skeið, sem ekkja séra Brands
Tómassonar átti. Þar segir, að
Einar Jónsson á Tapnstaða-
bakka hafi smíðað skeiðina.
Einar, gullsmiður á Tann-
staðabakka, var Skúlason, en
ekki Jónsson.
Sk.G.
í Sumnudagsblaðinu 10. nóv-
ember hefur í skýringu með
mynd á forsíðu misprentazt
Grafarkirkja í Öræfum, en þar
hefði átt að standa Grafarkirkja
á Höfðaströnd.
Lausn
39. krossgátu
son, sat fyrir í ískaldri vinnu-
kompu hans, matreiddi handa hon
um og drýgði þeirra litlu tekjur
með saumaskap. Og eftir áð hann
var orðinn eftirsóttur samkvæmis-
maður og kvennagull, hélt hún á-
fram að sjá um heimili hans. Þótt
hann hyrfi að heiman í nokkra
daga með mestiskörfu handa tveim-
ur, þá vissi hún, að hann kæmi æ-
tíð aftur. í mótlæti gat hann jafn-
an treyst á hana, og hálfum mán-
uði áður en hún dó, giftist hann
henni. Hún var þá sjötíu og eins
árs að aldri.
Sjálfur lézt Rodin áður en árið
var 'liðið, sjötíu og sjö ára.
Benedikt og Valdimar. Gengur þá
Valdimar til Benedikts og segir
um leið og hann réttir honum
hömdina:
„Komdu sæll Benedikt.“
Benedikt réttir þá höndina á
móti og segir:
„Komdu sæll, Valdimar. Og nú á
maður víst að segja blessaður.
Vorið 1939 hafði Hrossaræktar-
félag Hornfirðinga skipti við Ár-
nesinga á hestunum. Bráinn fór í
Árnesþing, en Blakkur kom aftur
austur í Hornafjörð og var not
aður þar í tvö sumur. Þau urðu
örlög Blakks, að hann fótbrotnaði
í stóðhestagirðingu og varð ekki
græddur. Þegar Benedikt frétti
um örlög Blakks, varð honum að
orði:
„Það fór sem mig grumaði, að
beinin í honum Blakk voru fúin“.
Nú era þeir Benedikt í Dilks-
nesi og Valdimar í Árnesi horfnir
af hornfirzkum 'vegum og hófa
dynur frá hestum þeirra hljóðnað-
ur að fullu. ,
N! J9 ■\ E> \ V
6 L J N fl
\ K p S M i R \k
*L £ 6 T \ s\o
J 0 ? \ uIl T U
■T'xPÍXl * ^ s o R G U PíS ft M fl ,
\ 'l' \ \ M C n Ð i \ P p P P
\ V fí L £ C 'iu \ M Æ -1/ p' \ fl u
\ E T I N ^ SM 6 \ V i R \ R p
\ T U N N!f \ V E n*i\ P T p
\ u N \ {/ jt' ÍE 'r N \F R VE
\ E K i!Sii N N \J 6 L V M
\ * 1 L \|N fl \ F Pí S fí rf I
M U N I S-iTi\ R 0 L L R \ V 'f
\ P I M N f !K K ó L \ SíN
\ P \ K J t J R R R \ J3_ 0 £ "rt\ R
\ I H \ n I 1\ 0 R S jí I !N
\ 6 K \ v T l\ s N fí GlfiH
F J l fí •B E I N \ ft G F fl
É G. r d 6 X . L U M \ U T \ TiFT
6 N -*■ 3 J S U K D S S 1 o N
958
TtUINN - SUNNUDAGSBLAÐ