Tíminn Sunnudagsblað - 24.11.1968, Blaðsíða 13

Tíminn Sunnudagsblað - 24.11.1968, Blaðsíða 13
HaKberg Hallmundsson: Sæmundar-Edda við sjöttu breiðgötu Það va,r eirm dag sumarið 1963, að síminn í storifstofunni hringdi. Harry Zam, prófarkalesari, sem um þær mundir dei'ldi með mér stofunni, tók upp tólið. „Það er til þín, Hallberg," sagði hann. Ég ýtti frá mér yfirlitskorti yfir efnahagslíf Síberíu, sem ég hafði verið að grandskoða, og tók við svörtum tölungnum. „Hal:tó!“ „Mr. Halimundsson?“ heyrði ég þægilega karlmannsrödd í eyra mór. „Já, þetta er hann,“ sagði ég. „Ég hringdi fyrst í Amerísk- skandinavísku stofnunina, og þeir vísuðu mér á yður,“ sagði röddin. „Mér var sagt, að þér væruð einn af örfáum hér í New York, sem mundi geta kenn-t mér íslenzku." „Ja-á,“ sagði ég og dró ofurlítið við mig svarið, því að ég var að velta því fyrir mór, hvers konar fábjáni þetta væri nú. Reynsla mín var sú, að þeir, sem fengu þá flugu í höfuðið að vilja læra næst- um útdautt geirfuglamál, væru ann að hvort séní eða idjótar, en töl- fræðilegar Mkur þess að hitta á einhvern úr fyrrí hópnum nálguð- ust núll. „Ja-á,“ hélt ég áfram í tólið, „ég veit ekki almennilega. Ég vin-n full- an vinnudag hér á skrifsto-funni, og svo hef ég eins og stendur ein-n nemanda við íslenzkunám. En é-g býst við ég ge-ti samt bætt yður við ef yður er það kappsm-ál.“ ,‘Já, mér er það,“ svaraði rödd- in. „Ég hef ver-ið að lesa dálítið upp -á síðkastið í Sæmundar-Eddu í enskri þýðingu, auðvitað, og ég er — — En leyfið mér an-nars að ky-nna mig. Ég er skáld —“ „Já, komið þér sælir, Mr. Skáld,“ siagði ég glottandi og gaf Harry um leið bendin-gu um, að það y-æri vit- laus maður í simanum. Ég h-afði í skyndingu lagt sarnan tvo og tvo. Fyrst viildi miaðurinn læra íslenzku — og það út af fyri-r sig var nokk- ur vísbending um andlega heilsu hans — og svo kynnti hann sig sem skáld, áður en hann hafði fyr- ir því að segja til n-afns. Útkoman var sú, að mannauminginn væri áreiðanlega geðbilaður. „ — og ég e.r afa-r hrifinn af Sæmundar-Eddu,“ hélt röddin -á fram og lézt ekki hafa heyrt dóna- lega kaldhæðnina í kveðju minni. „Hún hefur tekið hu-g minn allan. Ég l^eiti Louis Hardin.“ „Já, komið þér sælir aftur, Mr. Hardin.“ „Komið þér sælir. Ég skal segja yður, að það er svo ma-rgt, sem ég skil ekki rétt vel í þessari þýð- ingu, sem ég hef undir höndum — svo margt, sem ég þyrfti að spyrja um. Og mig langar til að læra málið, svo að ég geti lesið Eddu á frummálinu. Kannski gæti ég þýtt eitthvað ú-r henni seinna meir.“ „Það er ekki n-ema sjálfsa-gt, Mr. Hardin, að ég taki yður í tíma,“ sagði ég, því að ég hugsaði sem svo, að þótt maðurinn væri geggj- áður, þá væri hann varla hættu- legur umhverfi sínu. Skáld eru það sjaldnast, jafnvel stórskálld eru yfi-r leitt meiinleysisiskepnur. Þar að Hallberg Hallmundsson, sem búsettur hefur veri3 í New York allmörg ár, sendi SunnudagsblaSinu þennan skemmtilega þátt á dögunum. Moondog sá, sem þar segir frá, er hreint ekki öl-lum ókunnur hérlendis — nær sanni mun, a3 furSumargir kannist eifthvaS viS hann. au-ki voru alltaf not fyrir ofurlitl- ar aukatekjur. „Ég verð að visu að vara yður við, að íslenzka er afairstrembið mál að læra, og það getur liðið á löngu áður en þér verði-r fullfær um að lesa Eddukvæðin — hvað þá að þýða þau En ég ætti að geta komið yður eitthvað áleiðis“ „Mé-r þættj ifarvænt um það“ sagði skáldið. „Ég hef alltaf haft gama-n af goðafræði, og skanínav- isku goðasagnirnar eru bl-átt áfram hrífandi. Ég er búinn að skrifa nið- ur talsvert af spurningum, sem þér getið ef til vill gefið mér svör við. Ég hef líka hripað niður ósköpin öll af goða- og persónunöfnum, sem ég þarf að læra framburð á. Ég vona, að það sé allt í lagi“ „Mikil ósköp, já“, sagði ég. „Það - er að vísu margt i norrænni goða- fræði, sem ég veit takmörkuð skil á, en það lítið það er, skal ég fús- léga deila með yður“. „Hvað takið þér um tímann?“ spurði Hardi-n. „Sex dollara", sagði ég. „Ég vona, að yður þyki það ekki ósann- gjarnt. Hvar búið þór?“ flýtti ég mér svo að bæta við. Hvort sem' hann var hættulegur eða ekki, kærði ég mig ekki um að fá geð- bilaðan ókunnugan, mann inn a mitt eigið heimili. Það eru alls kona-r f-uglar í New York eins og annars staðar, sem betra er að halda í hæfilegri fjarlægð. „Á fertugasta og fjórða stræti rétt við hornið á Sjöttu breiðgötu vestan megin. Það er lítið hótel, sem heitir. . .“ Hann nefndi eitt- hvert nafn, sem ég man ekki leng- ur. „Og sex doliarar er mjög sann- gjarnt1,. T í M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ 949

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.