Tíminn Sunnudagsblað - 12.01.1969, Blaðsíða 8

16
BJÖRK BENEDIKTSDÓTTIRi
T vö kvæbi Hungur Litli lækur
Þau fæðast í hungrið og harminn og hijóðlaust í myrkrinu gráta, munaðariaus og mögur máttvana lögð í ból. Haltó, Sækur iitíi, löng er ferðin þín og tangt úr fjailalindum, þú læðist beint til mín.
Öfund, hatur og illska ástina frá þeim taka, horuð andlit þau hyíja, hrædd og umkomulaus. , Og íéttur ertu á þér yfir fjöll og mó, en ferðalagið endar sDOtaf úti f köldum sjó.
Ó, Guð því gerðirðu þefta að gefa þeim enga móður. Þú veizt, að börnin þig biðja um birtu og stundarfrið. Það var mitt æskoyndi að eyða með þér sfund. Á hjaiið þitt hfusfaði i hfjóðum berjatund.
í Bíafra er sóiskinið biturt, og bfóðið litar þar jjörð. Nóttin er fuil af angist. finungis böl og sfrlð. ©§ söngvaglöð við sungum, um sólina og vor'eð. ö manstu lækur litli, hve mér létti þá um tporið.
Brostin barnaaugu blika f eymd og sorg. Þau fæddust f hung~ið og harminn, og hfttu dauðans dyr. Kff hrygg ég var f huga, — mér hafði veríS strftt, þá Oagðist ég hjá læknum. Það létti undurblftt.
TlHINN - 8UNNUDAGSBLAÐ