Tíminn Sunnudagsblað - 12.01.1969, Blaðsíða 19

Stórólfshvoll, þar sem Filippus sá, er gerSi RauShyrnu tilræðið, átti heima á
vist með séra Sigurði Thoroddsen. \ ■ Ljósmynd: Páll Jónsson.
í dómarasess. Á'öur en fóveti hafði
farið utan, var hann misjafnlega
þokkaður og lögðu menn þó mis-
jafnt til um það, sem annað. Eimdi
eftir af þessu, þá hann aftur var
innkominn, en þó ætluðu það sum-
ir, að hann heldur myndi vilja
bæta úr málum manna, en lítt
koma fram vilja sínum um það
eða annað, því að við stórlyndan
og þveran var að eiga, þar sem
Bonnason var.
6. kapítuli
Nú víkur þangáð sögunni, sem
Sæmundur reið frá Stórólfshvoli
og fyrr segir. Fór hann þá í stað
að Velli og samdi þar klögunar-
málaskrá, og fékk sýslumanni og
vildi leggja málið til laga. Þó
dróst það um sinn, og mun fóveti
heldur hafa ráðið til sætta. Og
þar kemur, að hann leitar að semja
milli málspartanna og segir, að Sæ
mundur hefir gefið honum mynd-
ugleika til að sættast sín vegna á
málin og að Sæmundur, auk skaða-
bóta fyrir áverkann á kúnni vill
hafa borgun fyrir ferð sína út- í
sýslu og umstang fyrir málinu.
Hefur nú fóveti þessi mál við Sig-
urð prest og biður hann fyrir hvað-
vetna að taka sáttum af Sæmundi,
en prestur færist jafnan undan að
veita bónda nokkurn sóma af þessu
máli. Fóveti vill koma sínum ásetn
ingi fram, en prestur vill eigi láta
til leiðast. Og líða svo stundir að
nú gerist ekkert til,tíðinda^Þó hef-
ir prestur ritað fóveta, hver boð
hann hafi gert og enn geri fyrir
hönd húskarls síns, á sömu leið
sem upphaflega er á vikið, að hann
bauð Filpusi bónda í Garðsvika.
Þetta bréf kom fýrir sjónir höfuðs-
manni, sem seinna mun sagt verða,
og mælt, að hann þóttist þar Sjá, að
sæmileg sætt var boðin. Líka hitt
að fóveti hefði blandað sér í mál-
in, en þó seinna verið dómari. Má
vera, að honum hafi eigi geðjazt
að þessu.
7. kapítuli.
Þegar liðnir eru nokkurir tímar,
bar svo til einn dag, að einhver
að Stórólfshvoli verður var við
mannareið, og þókti eigi tíðindum
gegna, og hugðu menn eigi frem-
ur að. Koma .þar svo tveir menn
heim að. Binda þeir hesta sína og
spyrja, hvort heima sé Sigurður
prestur og Filpus húskarl. Er þeim
sagt, að svo er. Fór þá einhver inn
1 bæinn og segir að tveir menn
séu komnir og vilji hafa þeirra
fund. En það voru reyndar stefnu-
vottarnir. Og sem hinir koma út
úr bænum, Játa aðkomumenn
dynja yfir þeim stefnu í
heyrenda liljóði fyrir dyr-
um. Er þeim þá báðum,
presti og húskarli, stefnt að mæta
að Velli fyrir pólitírétti, til þess að
þar verði leitað um sættir, eða ella
til þess að líða dóm, út af því máli,
er Filpus rataði í, þá vann hann
það vondskuverk að særa Rauð-
hyrnu á hryggnum. Ekki er þess
getið áð Sigurði presti yrði bilt
við lestur þenna. Glotti hann að
eins við og gekk inn í bæ, en mælti
ekki, það menn heyrðu. En hús-
karli brá nokkuð, og fannst það á,
að hann mælti lítið um daginn, það
eftir var; Þóktist hann nú í vanda
staddur, er hann skyldi standa fyr
ir rnáli sínu og koma fyrir sýslu-
mann sjálfan. Gekk hann þá á
fund við húsbónda sinn og beiddi
hann nú duga sér, þar hann mætti
eigi fyrir sjá um þinghald þetta,
en sér segði svo hugur að nokkurt
fylgismál myndi verða, þar sýslu-
maður væri nú vin Sæmundar og
hefði fylgt honum í því, sem kom-
ið var, og virtist sér allt með þeirri
skipan og viðurbúningi, að litilla
happa myndi sér auðið verða af
þinghaldi þessu að Velii, enda væri
hann eigi maður til að hrinda af
sér ólögum, og mætti svo vefja lög
fyrir honum, að hann fengi hvergi
við séð. Myndi hann því hljóta
mikla sneypu af þessu, nema prest-
ur sæi því betur ráð'fyrir. En prest
ur svarar ,Það vil pg. Filpus. að
þú sættist á málin og spornist ekki
á móti. Mun eg styrkja þig, þó að
þú verðir'fyrir útlátum nokkurum,
að eigi bresti þig fé til a'ð bæta
fyrir þig. Er það betra en leggja
þetta tillaga, og mún þá eigi held-
Völlur — heimill Bonnesens sýslumanns, dæmafás manns innan ærið mislitrar
stéttar. Ljósmynd: Páll Jónsson.
T I M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
27