Tíminn Sunnudagsblað - 12.01.1969, Blaðsíða 11

Harry Schein, skólastjóri
kvikniyndaskólans:
Hefði ekki grætt milljón
Tilhugsunin ein er næstun hroll
vekjandi, að ég vær' kona, með
mitt útlit, en síðhærður og skegg
laus. Ef ég undanskil aðstæður
þær, sem hafa mótað líf mitt og
hugsa mér, að ég hefði orðið að
byggja á persónuleikanum einum,
þá býst ég við, að mér hefði geng-
ið svipað, og lík'ega heldur betur,
sem konu. Ég hefði ekki orðið
jafn umdeildur skólastjóri Kvik-
myndaskólans. Þó að ég hefði gert
jafn umdeilda hluti, hefði fólk
ekki tekið mér þá eins illa upp.
Auðvitað verður að reikna með
þeim sætu freistingum, sem þjóð-
félagið leggur fyrir ungar stúlkur.
Ég er ekki fæddur í Svíþjóð, kom
þangað einmana, ungur og ástvina
laus og hafði þar af leiðandi ó-
venju ríka þörf fyrir þjóðfélags-
legt öryggi. Sem sfelpa hefði ég
líklega aflað mér pe.-s öryggis á
einfaldasta hátt rneð því að gifta
mig sem allra fyrst. En hefði ég
valið að vinna mig áfram í starfi,
hefði það sjálfsagt gengið fljótar,
hefði ég verið sfúlka. Ég hefði
kannski ekki grætt milljón, en
sem kvenmaður hefði mig heldur
ekkert langað til þess
Á ævibraut konannar er eins
'konar þröskuldur. Þegar hún er
ung er þessi þröskuldur hindrun,
þannig að skilja, að bún er leidd
í sterka freistni að velja léttustu
leiðina gegnurn lífið. Og velji hún
þá leið, þroskast hún ekki til jafns
Per Holmberg, ritari láglauna-
nefndarinnar:
Ekki eins metorðagjarn
Spurningin er, hvað maður áiít-
ur mest um vert, og þar eru á-
hrif foreldranna þung á metunum.
Ég átti skynsama foreldra, sem
hefðu verndað mig fyrir þeim
snörum, sem vikublöð, auglýsing
ar og sölutækni leggja fyrir stúlk-
ur með þvi að innræta þeim að
æðsta markið í lífinu sé að vera
í fyrsta lagi fögur, í öðru lagi dug-
leg að fara í búðir. Að stúlkum
er haldið meiri blekkingum varð-
andi ást, hjónaband og allt tilfinn-
ingalíf. Vegna uppeldis míns hefði
ég samt sem kona valið svipað
starf, en sennilega sparað mér tölu
verða eftirsókn er'tir sýndarverð
mætum og valdadrauma. Konur
standa heillavæniega utan við
valda og metorðaslreitu karl-
mannasamfélagsins og skoða það
af raunsæi og glettinni samúð.
Það hefur mér að minnsta kosti
skilizt, þegar ég hef hlerað á tal
kvenna. Heimur kaHmanna virðist
mér oft snauður. Ég hefði í grund-
vallaratriðum ekkert á móti því að
vera kona. Þó ekki í lágum launa-
flokki.
við flesta Karimenn. En þær kon
ur, sem megna að yfirstíga þrösk-
uld freistinganna, eiga seinna hæg
ara um vik en karlmenn, því að
þær verða í útvöldum minnihluta.
\ -
Gunnar Frcdriksson, að'alritstjórf
Aftonbladets:
Gáfnahaus — en girnileg
Eins og mín viðhorf eru, held ég
að sem konu fyndíst mér nauðsyn
legt að taka þátt í því sem við
köllum rokræður um stöðu
karls og konu. Hver vakandi kona
verður að blanda sér í þær, því
að annars verður hún ekki talin
róttæk. Þarna er um þjóðfélags-
legt óréttlæti að ræða, og það væri
raunar alveg óhjákvæmilegt, því
svo margt af því sem maður vildi
gera, ef maður væri kona, er sí-
fellt stöðvað við fullt af heimsku-
legum hindrunum, sem eru fólgn
ar í samfélaginu og afstöðu þess.
Kona verður alltaf að leggja
harðar að sér vilji hún ná sömu
viðurkenningu og karlmaður. f
ökkar þjóðfélagi er ekki um ann
að að ræða, nema þá uppgjöf.
Margar konur gefast upp, því að
þær eru ekki nógu sterkar, og ég
hef samúð með þeim En ég vildi
vera ein af peim, sem reyndu.
Væri ég kona viidi ég vera girni-
leg, vera ein af þeirri nýju teg-
und ungra kvenna, sem geta sam
einað líkamlegan og vitrænan
þokka. Þetta samblar.d verður æ
Framhald á 30. síðu.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
19