Tíminn Sunnudagsblað - 19.01.1969, Blaðsíða 8
I'
I
I
(
Hjaustið 1012 fór ég í Hvanneyr-
arskólann og lauk- þar námi 1914.
Sumarið 1913 dó séra Arnór Þor-
lákáson á Hesti. Eftirmaður hans
var$i Tryggvi Þórhallsson, biskups,
Bjaftiarsonair í Laufási í Reykjavík.
H^lidór Vilhjiálmsson, skólastjóri
á Hóanneyr’i, var kvæntur Svövu,
eldrí systui; Tryggva Þórhallsson
ar. Séra Trýggvi Þórhallsson sett-
ist jþví fyrst að á Hvanneyri og
var .þar vetrarlangt, hjá mági sín-
um íog systur, en fluttist að Hesti
voríð eftir.
S'éra Tryiggvi , var mikið ljúf
meijni, og urðu nokkur kynni milli
okk’ar skólasveina og hans þennan
vetur, bæði í ungmennafélaginú
íslendingi í Andí.liil, þar sem séra
Tryggvi var mikill og góður for-
ystumaður í ungmennafélagshreyf-
ingunni sem kuhnugt er. -Einnig
flutti hann nokkur erindf á~bænda •
mámskeiði á Hvanneyri þájam vetur ý
in-n, og voru tvö- þeirra’nm sögu-
efni í Sturlungu,: en þá þókj hafði >Z
ég þá ekki séð. -Mé-r finfistl enn í'V
/ BISKUPSGARÐI
)
dag, eftir 54 ár, að ég sjói þennan
háa, vörpulega og yfirlitsibjarta
m-ann Ijóslifandi fyrir mér, þar
sem ha-nn; rekur Sví-nfellingasögu
og segir fró heimkomu Þórðar
kakala Sighvatssonar, sem þá var
f-rændfár 'og vinasnauður, og elt-
ingaleik Kollbeins unga og manna
hans við hann. Þó beir Þórð undan,
og átti visisulega margt ógert, áður
en hans skömm-u ævi lauk. Síð-
an hef-ur Sturiuniga verið mér hug-
stæð, og í mörg ór á náttborði
míin-u, og Þórður kakaili meir dáður
af mér en aðriir höfðingjar og af
reksmenn Sturlungaatda-r.
S’vava Þórhallisdóttir var í ung-
Kirkjuhöfðinginn og jarðyrkjumaðurinn í Laufási: Þórhallur Bjarna-
son, biskup.
Þórhallsson var ljúfmenni eins og
systkin-i hans, elskulegur maður og
lau-s við yfirstéttarhiroka, sem þá
bar meiira á 'en nú á dögum. Við
urðum því málkunnugir þarna á
Hvanneyri. Þessi ky-n-ni urðu til
þess, að ég gerðist fjósamaður á
Lauflási haustið 1914, er ég hafði
lokið kaupavinnu á Ánabrekku á
Mýru-m hjá Páli Jónssyni frá Reyk-
húsum, en hann hóf búskap þar
það voir í féttagi við Guðlaug Jóns-
son bónda og eiganda jarðarinnar.
PáU Jóns'son var einn af mínum
ógleymanlegu og ágætu kennurum
é Hvanneyri.
mennaf-élaginu íslendingi og tók
þátt í félagsstarfinu. Þess vegna
kynntumst við námssveinarnir
henn-i meira en ella. Hún var flug-
gáfuð, fögur, ljúf o-g lítillát, ógleym
anleg eins og maður hennar. Hún
eir enn á lí'fi í Reykjavík.
Björn Þórhaiisson, annar bisk-
upssonurinn í Laufási, kom að
Bvanneyri og dvaldist þar tíma og
tíma þennan vetur. Hann var þá
ritari hjá föður sánium og ráðsmað-
ur á búi hans, því að Þórhallur
biskup átti bú í Laufási og var
mjög hlymntiuir bændum og forystu
maður í málum 'þeirra eins og síð-
ar verður ná-nar að vikið. Björn
í öndverðum október, þegar hey
ska-p átti að heita lokið þetta
slæma surnar og göngur og réttir
voru afstaðnar, fór ég með Suður
landin-u firá Borgarnesi til Reykja-
vikur til vetrarvistar í Laufási.
Reykjavík var þá allt önnur en
nú eæ hún, nónast fiskilþorp og
skóila- og embættismannabær, og
mikEl la'n-d'bú-naður var þar iika,
e-nda samgöngum þanni-g háttað,
að bærinn varð að vera sjálfum
40
T I IM I N K — SUNNHDAGSBLAÐ