Tíminn Sunnudagsblað - 30.03.1969, Blaðsíða 19

Fridda, því eftir því sem áriin
li'ðu, varð þessi unglingur meiira
og meira áhyggjueM hinum um-
hyggju'sama föður.
Brezkir aðaismenu iíta ynigri
syni ávallt óhýru auga .Að þessu
ieyti eru þeir ólíkir þorskinum,
sem er reiðubúinn að elska öll af-
kvæmi, sem hann eignast, þó að
honum fæðist í eiinu minmst þrjár
millj'óniir og fimm hundruð þús-
und litlir þorskar. Friddi Threep
wood var einm þessara yngri soina,
og það olli því, að hann var lit-
in:n hornauga. Höfuð fjölskyldunn-
air leit svo á, að ógeirlegt væri að
ráða við drenginn .Ef hann fékk
að búa í London, þá hrúgaði hann
upp skuldum og kom sér í alls
'konar vandræði, og þegar jarlinn
tók hann heim í kaistaiann í
hreinna og betra umhverfi, þá reik
aði pilturinn um, stúrinn og þegj-
andia.leigur. Féiagsskapur Hamlets,
þegar hann dvaldi í Elsinore, mun
hiafa hiaft svipuð áhrif á stjúpföð-
ur hans og nærvera Fridda Threep
woods hafði á jarlinn.
Það eir v.ennile'gt, að jarliinn hafi
leiðst til að hafa son .sinn undir
smásjánni vegna þess, að fram-
koma hans var svo undarlega frjáls
miannleg og göngulag hans svo
hressilegt. Þessa stundina var pilt-
urinn algerlega iaus við að vera
niðurdireginn og mæðulegur .Ein-
hver inmni rödd hvíslaði því að
jairlinum, að þessi spjátrungsleigi
uniglingur hefði ekkert gott í
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
hyggju, og því væri eins hyggilegt
að fylgjast með honum. Þessi innri
rödd hafði líka rétt fyrir sér, þvi
innan þrjátíu sekúndna fékkst stað
fiesting á því. Hans náð hafði varla
haft tíma tO að óska sér, að þetita
afkvæmi hans væri allt öðru vísi
en það var að útliti, framkomu og
siðgæði, en jarlinn sá son sinn
aldrei svo, að hann bæri ekki fram
þá hljóðu og frómu ósk, ásaimt
því að hanm væri sonur einhvers
annars og byggi víðs fj'arri. Sem
sagt: Næstum samstundis þaut
stúlkia út úr kjarrinu, og Friddi
leit varfærnislega um öxl. Síðan
faðmaði hann stúlkuna innilega.
Emsworth var búinn að sjá nóg.
Hamm slagaði frá kíkinum, eyðilagð-
ur miaður. Uppáh'aldsdagdraumur
jiarlsins var sá, að einhver góð
stúlka, vel ættuð, sem ætti dálitiiá
peninga, birtist einn góðan veður-
dag og losaði hann við Fridda.
En röddim sagði honum, að þessi
stúlka væri ekki sú kvengerð.
Friddi myndi ekki- laumast svona
til að hitta slíka stúlku. Jarlinn
gat ekki heldur ímyndað sér, að
nokkuir frambærileg stúlka með
i-éttu ráði þyti svona áfjáð og um-
svifalaust í fangið á Fridda. Nei,
á þessu var aðeins ein skýring:
Friddi var búinn að koma sér í
klandur, þanna í einangruninni í
Blandings, fjarri heimsþorginni,
þar sem allt var svo þægilegt í
svona málum. Reiðin og gremjan
sauð niðri 1 jarMnum. Hann hrað-
X
Jarlinn hafði lesið grein i stjörnu-
fræðitímariti, og þá rauk hann til
og pantaði kiki.

aði sér niður stigann og út á gras-
hjallann. Þar reikaði hann um eins
og gamall hlébarði, sem bíður eft-
ir bráð. þangað til hann sá glitta
í eitthvað hvitt inn á milli trjánma
og hann neyrði afbrotamanninn
blístra glaðlega
JairMnn var íúll og fjandsamleg-
ur á svipinn, ar hann horfði á son
sinn nálgast. Jarlinn festi betur á
sig nefklemmurnar, og þá sá hann,
að heimiskulegt ánægjubros lék um
varir unga mannsins, svo hann
minnti helzt á glaðhiakkalega rollu.
Ungi maðurinn var með vönd af
emgjaiblómum í hnappagatinu, og
þeini strauk hainn ástúðlega við og
við.
— Friðrik, öskraði jai’linn.
Þorparinn í sögunmi nam snögg-
lega staðar. Hann hafði verið svo
niðursokkinn i dagdraumaina. að
hann hafði ekki séð föður sinn.
En hanm var í þvi sólskinsskapi,
að jafnvel þessi fundur gat ekki
skyggt á gleði hans. Hann stökk
glaðlega til föður síns og sagði
fagnandi:
— Sæll, pabbi — Friddi reyndi
að láta sór detta í hug eitthvert
skemmtilegt umræðuefná, en það
var nú altaf vandinn við svonia
tækifæri, hann bætti þó við: —
FaMegt veður í dag.
En hans náð var ekki á þvi að
ræða veðrið. Hann gekk nær syni
sínium og líktis’t eáinna helzt mann-
in'um, sem kyrkti Mtlu prinsana í
Tower.
— Friðrik. Hver er þessi stúlka?
spurði jarlinm fastmæltur.
Hinn góði Friddi hirökk iiMlega
við. Það var engu líkara, en hann
væri að gleypa eitthvað, bæði hart
283