Tíminn Sunnudagsblað - 04.05.1969, Blaðsíða 20

Tíminn Sunnudagsblað - 04.05.1969, Blaðsíða 20
Svarðarhlaði — í slíka hlaða sóttu Færeyingar eldsneyti að þörfum að vetrinum. að ger-a gys að sér. þvi að hamn spu't'ði: „Af hverju eruð þið að flenna?“ En konan sagði: ,.Æ, bróðir. þú í'erð nú eikki að angefa mig við Jesper fyrir svona sa'klausl kók- et'tirí“. Það er ekki ofsbgum sagt af ráðsni'Mi kvenna. Loks kom svo burtfairardagur- inn. Það va-r búið að fyla lestina á skútunni af möluðum ís og ká- etuna af kartöflum. En það tókst hálfóhöndugfega að taka skútuna út. Það vatr kominn mikill út- straumur, þegar slúsurnar vom opnaðar, svo að skútan smerist og fór aftur á bak með þeini afleið- inigum, að skúti skdpsins rakst á dokkarveggiinn og brotnuðu þrír bjátkar í honum niðri við þiHjur. Samt var haldið áfram, enda hefði ékki verið hægt að ná skipinu inn af-tur á því ftóði Kunnáttumenn, sem fciil voru kallaðir að meta skemmdirnar. töldu, að ékki mvndi leka með bjálkuinum. Okk- ur væri því óhæfct að halda heim — hara byrgja þetta. svo að menn féitu ekkd fyrir borð. Við fengum strax mótvind, þeg- ar við komum út. og vorum lengi að slaga. Loks komumst við þó að Ofkneyjuim og lögðuimst þar í var til að bíða af okkuir mótsfcraum. Sfcraumar eru þar harðir milli eyja. Þangað komu til okikar á báti tvelr memin, og var annar þeiiTa unigur, en hinn við aldur. Báðir VOtfU þeir íjóshærðir og bláeygiir, og hugsaði óg með mór, að þefcfca væru frændur 'mínir, því að ég var vel heirna í íslendinigiaisöguni og vissi, að fjöldi Norðmianina séfct- ist að á þes'sum eyjum. Mennirnir voru að krabbaveið- um þarna í straumleysunni undir eyjunum. Þeir höfðu að veiðarfæri nökkurs konar háf. senx þeir sefctu agn í og iétu síga í bofcn. Dróst krabbinn að ætiriiu. og þá var háf- uriinin dreginm upp. Þetta var sér- stök tegumú af krabba. nefmist hamin humar og gat orðið nokkuð st’órvaxinm. Memmirnir vil'du skipta við okkmr á humair og reykfcóbaki. En skipstjcri vildi engin slík skipti og ekki neitt hafa með humar að gera. Mér leizt vel á memnina, fór niður í 'kdstu míma, .sótti þangað bréf af reyktóbalki, semi nefmisf Moss Rose, og kastaði því niður í bátimm til þeix-ra. Urðu þeir glað- ” við, og æfcluðu nú að gefa mér ra krabbann. sem skipstjórinn vildi ékki. Sjálfsagt hafa þeir mis- skilið mig. En þegar þeir komust að hin'u rétta, þökkuðu þeir nxér með vifbtoim fy-rir sig og fóru svo. En nú brá svo einkennille'ga vlð, að skipstjóri fór að atyrða mig fyrir að viTja ekki þiggja humaH'- inn. „Þifct dúmma ásin,“ sagði hann — „þarna hefðum við getað ferng- ið «0 dægilega súpu, hefðurðu ekki verið svona dúmimur.“ „Jæja“ sagði ég. „Hvers vegna vildurðu h'amm þá ekki, þegar þér var boðimn hapn? Þú sagðist ekk- ert hafa með hanm að gera“ „E.r það svo sem ék'ki forskil að fá hanm gefins e'ða þurf'a að kaupa hamm?“ sagði slkipstjóri. En það gat ég elkiki skiliö. Það var komið nOkkuð fram i dese'mibemmánuð, þegar við komuim á Tromgisvág. Strax og búið var að koma ísnum og kartöflunum á land, vcrum við afstoráðir, og aMlt stóð heima, sem karlinn hafði lofað um kaupið. SkiiLdum við með miikiilli vimsemd. En emigim s'kipti átti óg við hanrn síðar. og aldrei gék'k hamn eftir j>ví. að ég útveg- aði honum íslenzka prestsdótfcur að konu. Hann hefur eflaust ekki te'kið það í alvöru. Þessi Eniglanidsfenð á kútter Marteinu dró þann di'Ik á eftir sér, að nú fékk ég hvergi skip- röm á úbróðrarbát'unuim, þvi að alflLiir von búnir að ráða. Ég var því jaf'ma'bvimmulaus og þegar ég fér. En konan á kaffihúsinu tók mér vei og bauðst til að selja mér mat og gistingu, þar til skip færu á vetrarvertíð seint í febrúar, og átti hvort fcveggja aðeins að kosta þrjátíu krómur á mánuði. En deila varð ég litdiu lierbergi með öðruim þrem IsliemdLnguim, sem þar voi-u. Fæðið var ákaiflega fábi’otið, kjöfc- meti sást vai-la nokkurn fcíma og aildrei annað viðbit ern smjörlíki. Útaifibi-eytni í mat á sunnudögum var sjaldam ammað em þá voru á borðum fiskbollur með mör i. Fisk u-rimm var ekfei saxaður eims og venja er, heldur riifinm niður, og hnoðaður í höndum. Þetfca kölluðu menm knebti og var ágæfcur mat- ur. Iíef ég hvergi fengið eimis gó'ð- ar f isfeboliiirr. T í M I' N N — SUNNUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.