Tíminn Sunnudagsblað - 25.05.1969, Blaðsíða 17

Máttarvöldln ( möfuneytlnu á Olmli fyrir þriðjungi aldar: Jóninno
róSskona og aS neSan Magnús Björnsson og Guðjón F. Teifsson.
ek»s fyrsta sumiairið. Ég kunmi 3alk-
ar vóið aniig iþair, og svo var ég fair-
íin að þreytiast og vffltíi bireyta tifl.
Uim h'austiið 1946 fór ég morður á
B'iönduós og ke'irn'di ataiemma mat-
reiðsil'u, þvotta og ræstimgu 1
kveminasfcélaniuim þar eitnm vetur.
Én ég h efði efekli orði'ð amilkfflu lemg-
uir ráðskoma möbumieyitáisims, þótf ég
'hiefða ékkii fianið norður. Dagar þe«s
voru semin taildiir.
Mongumm ©iinin í mövember sagði
forstöðukoma ikiveninaskéliama mér
þær firéttiir, að stórbrumii hefði orð-
ið í Reykjavík uim móttima. Þ.rjú
hús Jiöfðu brummið ttl gionna og
ffléiri skaddazt. Þessi eldur kom
upp í húsi mötumeytiisims við Amt-
mamnsstíg, og líitlu mrábbi mnuma, a®
fólk, sem þar bjó, brymmí immi.
Nýja fonstöðulkomam bjargaði hólf
miræðrli konu, Steimumni Kristjámé-
dóttur, móðuir Kjriisbj'áms Ai'berts-
somar og þeiinna bræðna, út uim
glugga niður á Skúnþak með að-
stoð maminis, seim að bar, og Airl
Arna'ldis, þá orðimrn nær hiáfllfáttræð-
ur, memmidii isér tif jairðar á bruma-
kaðli. Venðmæbi öll brummu með
húsLnu, nemiia livað Herdís Jóhamm,-
esdóbbiir, sem hafði fylligt mér á
Ajmibmamnisstíigimm og orðið þar eflt
ár, þegair óg fór morður, gat hrifs-
að penáimgaikassa rniötumeytisims um
peáfð og húin Mijóp út. Þetta varð
voða'legt bál og alt í rúsit á stóru
svæði, þegar tó'kst að kæfa cidimm.
Þetta reáð 'mötumeybimu að fuiJIu.
Það tók aildreá ti starfa afbuir.
— Var mú náðsikomuferfli þímuom
iokáð?
— Nei, hmeimt ekki. Ég var Iaus-
beiziluð uim tím-a, því að miér fanmisifc
ég þamfmaist hvfldar. Svo fór ég á
Hvítaibamdið, em var þar aðeíms áir-
jð, því að ég igerðist ráðskoma á
KjristmieshiæiHi, þar sema ég hafði ver-
íð miatmóðir smíðammia og verka-
manmamnia á ynigri árum mímuim.
Ég var gagnlkummug í Eyjaíirðim-
um að formu og mýju og átti þar
mamgt slkyldfófllk, og ég var tiu ár
Tiáðskona í K'ristmesi. Þá vár beiikila
vei'feim mjög á umdiamihaldii sökum
tifl'komu nýnra lyftja og mammdauði
orðinm libil 1 mióts við það, sern var
fynr á árum, til dæmis þegar ég
var á Víffflsstöðum. Þegar ég haíði
verið áratug í Kristnesá, fammst
mrór móg komið fflf maitarvafstrj og
tflflisjón mieð öðrum. Ég fór suðuir áff
uir og fékk mér vámmu í saumia-
srtofu Gefjumiair í Kiiirkjusibræti. Em
uiú er þvi eimmig lokið. Ég er orð-
fim öfldruð koma og hiætit að vflmmia.
Til' dægrabrigða heiimisækd ég kumm
irtsjana og gömflu stiarfsstúflikuirmar
mlíiinar, því að við þær margair hef
eg hafldfo tiyggð. Og þær við mig.
Hér lýkuir firásögmuim stúDkuinm-
ar úr Nesjumuim, sem byrjaði fjór-
tán ára gömul að sjá sér farborða
og „vissi fljótt hvað húrn vildi“. Þá
þurftd umglingur, sem ekki stmdd-
ist við fjármumi eða firændfl'ið, tafls-
verða ein'beibni og viljastyrk tffl
þess að komast áfram i veröiddmmá.
Jóníimma Pétorisdóbtir hafði hvoal
bveggja. J.H.
1ÍI1NN - SUNNUDAGSBLAÐ
44?