Tíminn Sunnudagsblað - 01.06.1969, Blaðsíða 9

j.Migi þeirra, sem eftir kunina að
Mifia‘“.
Þegar ég iagði af stað að sækja
þeinmian Indíán.adreng, fór ég
fy-rsta áfanganin í flugvél. Síðan
tðk við langferðabifreið og þar
mæst jieppi. Þetgiair ailflJa vegi þraut
og við tótou Indíániastigar, fékk ég
asna till rei'ðar. Mér varð etoki um
sel, þeigair fyíigdarmaður minm byrj
aði aiit í einu að tala um miðja
niótit, út í bláinin að því er virtist.
Þá vorum við reyndar að toomast
að þoirpinu. Indíánairniir sváfu í
hiemigiirúmum, oig eiinin þeirra bauðst
til þess að fyigja mér tit höfðingj-
ans, sem beið mín. Ég farnn Mará
aleinan, sitjandi í sandinum. Hann
braiuzt um, þagar ég ætiaði að taka
hanu upp. Ég hef ékki séð fallegri
tennur í nokkru barni. Því að al-
tenntur var hann orðimm tíu mán-
aða gamall. Fóllk sagði, að það
væri aif því, að hiamm hefðj ekki
mærzt á öðru em toakbusum.
Höfðinginm sló upp kveðjuveizlu
og ég sat nneð direngimm sofamdi
í famiginu, á nieðan geitaskrokkam
ir voru matreiddiir. Hamm var nak-
inm, neima hvað hanm var með
mút'tisskýilu, og hanm rumskaði
ekki, 'þó að veizlam hæfist og.Imdíán
armir dönsuðu östoramdi í kring
um bálið. Þegar ég reið af stað,
var Mairá fyirir aftam mig á asm-
anum.
SteMíma var seinmii telþan, sem
ég tók — og seinasba fósturbarn-
ið Hún er ítöisk, og hún á stóru
systur sáraná, Maríam frá Alisír, það
að þatoka, segir Jósefína Baker.
Maríarn fór sem sé að taia um það,
að sig lamgaði til þess að eiga syst-
ur. Ég talaði um þetta við liim
börndm, og sum þeirra sögðu: „Við
erurn orðim nógu mörg, mamma
— þú átt líka svo annríkt" Em
Maríam var ekki ánægð. Hún suð-
aði oig rellaði, og loks fórum við
öli tl Ítalíu. í nunmutolaustri í
Róm sá Marían litla bætolaða
stúltou, sem henmi þótti strax svo
umdiurvænt um. Telpam var etoki
memia fárra miámiaða gömuil, fædd
með vainstoapaða fætur og engar
lítour tl þeas, að hún fengi bót
mieimia sinmia. Marían stóð nieð
ba'.mið í famigiimu, er dyrmar opm-
uðust og inm kom urnig kona há-
grátamidii og tóík það af hemmi.
Þetta var móðir lliltfliu stúlkummiar.
Hún hiafði útskúfað bannii sínu, em
móðurtifflfinniinigar hemmar vökm-
uðu, þeigar hiún koim í Miaiustrlið
f heimisókm og sá, að við höfðum
MARÁ
— af deyjandi ættbálki Indíána i
Su<5ur.Ameriko.
vaifflið bæklúðu tðlpuna hemmar út
bairnahópmumi. Mairíiam var óhugg-
andi, er við fórum hiekn — án
telpuinniair.
í sex ár beið hún eftLr Stellínu.
Hún tafflaði sí og æ uim hamia. í
fyrstu StoeJJLti ég skolaeyrum við
þessu taffli. Ég reyndi að segja
henni, að Stéfflína væri of lítiil til
þess að fara níeð hama til Frakk-
lamds. _ Em Marían gleymdi henni
ekki. Ég hélt til haga gömlum föt-
umi af börnmmum og semdi þau á
barnaheimiili. En ég máttii aidrei
tatoa það, sem Marían hafði átt.
Hún geymdi þær flítour, sem hún
var sjáflif hætt að nota, hamda Steill-
ínu. Emgimin gat fengið hamia ofan
af þessu, og ég vissi eklki mitt
rjútoamdi ráð. Þetta varð árátta hjá
heinni, oig loks vanð hún þumglvnd
af þessarj vomlliau'sm bið.
Þá kafflaði ég börmin samiam og
sagði: Nú er þetta orðið alvarle'gt.
Ég legg af stað tl Ítalíu á morg-
nn. — Þetta Mjómair eimk'emmilega,
þegar óg segi það nú, em svona
var það. Hjútormmark'Ona eim á
baimahieilmttffli í Róm stagðd mér, að
það hefðti nýfflega vemið toornið með
ffibla, bækilaða teipu tiil hemnar. Fæt
STELLÍNA
— ítalska stúlkan með bækluðu fæt-
urna.
urnfflr voru vamstoapaðir eins bg á
hiimni.
Þrrjár skurð'aðgerðir voru gerð-
ar á Stel'ínu, og þegar hún komst
loks á nýja befflmlið, var jiárngjörð
spemmt á milIM öklanma á henni,
og hún var í járnskóm og með
spelfeuir. Járngjörðin var tekin
burt, en í jámskónum varð hún
að vera dag 'og nótt í tvö ár. Að-
eins efflna sturnd á degi hverjum
mátti hún vera Taus við skóna, og
þá sat Maríam hjá henmi og nudd-
aði á henni fætuirna. Nú getur
Stefflína gemigið eims og ömnur böin.
Em hún eir frábrugðim öðrum börn-
um að því, að hún á tvær mæður
— mig og Maríam ffltlu.
Ég tafflað'i um það fyrfflr stoömmu
við Maríain, hvernig komið væri
fyrír okltour. „Við verðurn að halda
Les Mlandes efflns lemigi og við get-
um“, sagði hún. „Hér mum ijeirmli
oktoar affiltaf verða“.
Em batoist ototour ektoi að halda
þessu 'heiimttli ofekar, þá er ðtoki um
ainnað að gera em búa umi föggur
srmar bg hverf'a brott. Em emgimm
miuin geta aðstoilið otolkmr — emg-
iinm. Vilð verðurn aiitaf samnan.
TlMINN - SUNNUDAGSBLAfi
465