Tíminn Sunnudagsblað - 08.06.1969, Síða 3

I
’0®m Mkft.
; +<■.<
Laxinn leitar í strauminn og fer 1 loftköstum upp
flúSir og strengi. Sums staðar er það þjóðtrú, að
hann stökkvi upp úr vatninu t'rl þess að gleypa loft.
[ rauninni stekkur hann til að sigrast á straumnum.
Allir vita, að fiskar anda með tálknum. Tálknin fanga
loft, sem er f vatninu, og þau gefa líka frá sér úrgangs-
efni, er hreinsast úr blóðinu. Fiskarnir þurfa súrefnl
rétt eins og við. Jurtirnar gefa það frá sér.
Munnur fisksins er dæla. Þegar
fiskurinn sogar upp í sig vatn
og lokar munninum, þrýstist það
út í gegn um tálknin. Þau eru
btóðrik og þanlrnar fingerðar.
Þær drekka í sig súrefnið.
Eigendur fiskabúra verða stund
um fyrlr því, að allfiskarnir
þeirra deyja. Sé engin loftdæla
í búrinu, er langsennilegast, að
þeir hafl kafnað. Súrefnið hefur
genði til þurrðar í vatninu.
Engum getur dulizt, að fiskar
dafna miklu betur í búrum, ef
einnig er í þeim grænn gróður.
Þá þjónar hvað öðru. Vöxtuleg-
ur gróður er merki um hell-
brigði og þrótt og tryggir fisk-
unum góða iíðan.
í vatni eru ýms kvikindl, sem
ekkl anda með tálknum. Sum
þeirra leita upp i vatnsborðið tii
þess að ná lofti, og við hreyfing
ar þeirra streymir það um lík-
amann.
í sólskini má oft sjá, að iitlar
loftbólur srtja á blöðum jurt-
anna. Jurtin er að birgja sig að
sykurefnum, og súrefni streym
Ir úr öndunarfaerum hennar.
Hafi vatn lengi verið á haldi,
getur súrefni þrotið í því. Vatna-
gróðurinn gefur ekki frá sér
súrefni á vetuma, og fiskunum
heldur við köfnun.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
483