Tíminn Sunnudagsblað - 08.06.1969, Side 4

Frá Berufirði. Á þessum slóðum lét Skáia-Brandur mest að sér kveða meðan hann var og hét.
SIGSTEINN SIGURBERGSSON:
ÚTFARARRÆÐA
SKÁLA-BRANDS
I.
„Römcm er sá tauig, er rekíka
dnegur tPööuiritúna ti.“ Ég Heita á
vit forfe'ö'ia og mæöra, austur á
liamd, og læt hugiann reika í spor
löngu genigiininia kynsHióð'a, þótt
hallda mætti, að annað væri girni-
togna en róta í lönigu horfinini og
sandorpinni sporaslóð gamaMa
kairiöa og kerilinga úr fámjemmuim og
aSrikieklkltum sveitum, og ekkd í
grösiuigain reit að fara.
Þó miun það svo, að hver sveit,
hver bær otg hver persóna á sína
sögiu. Kynslóðir koma, og kynsló'ö-
ix fara, og efbir slendur fyrst í
sitað mimningin etei, sem síðan týn-
ist og hverfuir með þedrri næstu.
Smiáiviðburðirndr týnaslt með.. öðŒu,
en þeiir, sem steriiú eru í sniðum,
haJ'da velli, diara munn frá mumni
kymisfóð eftir kynslÓ'ö og emda með
sögnnm, siem kí)3d0iði?r eru þjóð-
sögur, oifit svo ýkltum og kygleg-
FYRRI HLUTI
um, að emginm vill trúa þedm. En
ekkert býr sig til sjállft eða verð-
ur til, án athiafna né gerða, og þarf
enginin að vera svo grunnhy'giginn
að haida, að ekkd lilgigi eitthvað á
bak við þessair söigur, þó að þæir
séu oftasit svoMtið frá sanmleikam-
um. Samit seim áðiun' finnst mér, að
fræðimienn mættu gieía þeim meiri
gauim en gert hefur verið.
Frá því að ég var litilil drengur
hafa 'þesisar sögur aiiitaf hellað
mig, oig er það ef tdl vil þess
veignia, að ég set þefita á Mað.
Ektoi hieif ég huigsað mér að ráð-
ast á garðinn, þar sem hann er
lægstuir og verða að.athlægi í aug-
um aílþj'óðar Pyrir ekkii nledtt, enda
höfiuðpaurinn ekkert smáviðfangs-
efni og þótti aldrei neitt góður
viðureigma'r. Er óvíst, hvernig þeirr
gilímu ilfýk'Uir, þvd að engiinn Gre+tir
Ásmundsson er ég, og sitemd þar
að auiki var að víigi en þegar hann
girndi vdð Glám fo-rðum, að myrk-
fælden er ég fyrir. — Lesandi
góiður, ge'iðu svo vel: Viðfangsefn-
ið er Skála-Brandur.
Þeissi hugmyndapensónia var svo
þekfct ura alllit land, minniSita kosti
um aila Austfirði, að hana þarf .
eklkii að kynna. Þó mun hlýða með
hianin, eiins og aðra, sem skrifað er
uim, að igera nokikra greina fyrir
honuim, þótt hvorki getd ég nú
beinllínds fært hann til föðuir eða
móður. En svo einkeendleiga vi'll nú
samt tdl, að bilessaðir prest'arnir
okkar hafa svo goht sem fært
hanin iinn í kdrkju'bækur, óafiviitandi,
mieð mannifóUkdnu, þót't hvorki sé
getið um fæðiinigardaig eða ár, enda
fæðiiniga'rhr'íði'mar Tanigar og mikl-
alr.
Fæðingarstaðinn ætla ég að
islkýra. Þj’óðsögumiar. segja hann.
vera S'kála á Berufjarðarströmd, og
af þeim bæ fékk hamn nafn sitt.
En upphafsst'öðvar hans finn ég í
kirkjubófcum og ýmsum öðrum
hedmldum og .munu vera þessar;
Ho'lt og móar m'lli Keiduskó'ga oig
Sk'álla, brekfcurnar upp af Gialutavik,
Naphoun upp af Streitd, hö'ggsbo'kk-
uniinin á Mjóeyri við Eskifjörð og ef
td'l vffl kirkjan á Kolfreyjustað í
Fás'kirúðsf'irði. Forefdra að þessu
aifkvæmd tei óg þjóðina sj'áifa, og
mieðigangið nú þræiliinin. Það er ekki
seimna vænna, annars ei'gi þið á
hæ'ttu að verða siernd á Kvíabn’yggju
af tryigginigaryfirvö'lduim landsd'ms.
Emglinn mlá taka það svo, að ég
ætli hér að fa;a að leysa gátuna
mdklu um dularf'uli fyrirbrigði Til
þess hef ég emga þekkingu. En það
er veaikefni, seim allt mainnkynið
má sfcammast sín fyrir að eiga ó-
leyst, með alt siftt miiikla mammvit
og vísindi. Það hefuir seim sé hugs-
að meira um að beita þekkingu
sinni að því að koma sáliiunum inn
TjMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
484