Tíminn Sunnudagsblað - 29.06.1969, Blaðsíða 21

nidklkinair spýtur. Þamsn 20. apría var
alluir sng’ár horfinn. Þetta hiaiM
veirið ávanalega langur vetur. Við
félialgamnir sögSum okkar á imiínnii,
a'ð hér mumdi veira versta harð-
ÍTL'dabæii, aldrei ætl'aöí a® sjiást
vor.
Þegar sMpfci um, bafcnaði m[jög
vei. Sfcrtax og jör'ð þiðnaði, fórum
við að reyna að plægja, en það
var'ð árangurslítið. Uxairmiir voru
þrófctliaaisir aif hor og ilri með-
fierð. Arnniar gamli uxinn minn var
sá eimi, sam var í noklknu sfcandi,
en himrn veiktist í nýnum seinni-
part vefcmrins og var þjáður í adt
sumar, en þó að nokbru gagni eft-
ir að grös grenu, samt vai'ð ég að
felila hann í sepfcember.
Ég braut á handi mímu 18 ekirur
og balkplægði helminginm af því
í hiaust. Eftir að ég kom á land
miltt, bjó ég í húsimu, sem ég flutti
með mér, þar til seimt í júií, að
ég var búinn að toma upp kofa,
sem ég nú bý í, Hann er 12 fet á
breidd, 14 fet á lenigd, Maðinn upp
úr md'óum bjálkum afbiúktum.
Mæmiislhúis og raftar afbarkaðir,
þétfc felMir saman, síðan heyþak
ofan á, lagt á e-ins og hieyþök eru
útbúin hérlendis Ekkert loft, en
góður kjal!Lari undir gólfi. Einin
tóifrúða glugigi á stofu, dyr á hlið.
í baust hlóð ég torfd alt í krimg
upp með veggjum. Líka byggði ég
fjós, 34 fieta llangt, 20 fefca breitt.
Ég hiefi stöðugt í því 25 gripi og
stunduim fleiri. Gripiirmir standa
fyrdr báðum hiiðum og snúa sairn-
an rössum. Dyr eru á stöfnum. Ég
læt uxa draga sleða eftir fllómum,
rnioba mykiunni á s’eðanin og læt
uxanin diraga út. Fjósið er hiaðið
upp úr bjálkuim. Uppskera mín
var mijög lífcl í haust. Ég sáði
litiu og fékk lítið upp. Ég varð
of seinin að piægja af þvi að ux-
arnir voru ekki í standi. Svo vant-
aði peninga fyrix útsæði og niá-
leiga aiit, sem tl þess þurfti að
geta nokkuð grjört, nema plöginn,
og vair ég þó búinn að hrjótia
hiann á stofnumum við Winndpeg-
vatn. Fóður gripanna i fyrravetur
oig ferðafcostnaður varð mifcii út-
gjöld. Hey þurfti stundum að
kaupa á leiðinni. Ég hafði aðeins
þrj'á dolara í pendingum, þegar ég
tom hiimg3ð og lítinn forða til bús
oig sfculidaði Sigríðá fyrir hey gans.
Þrjiár kýr álfcti ég sem báru eft-
ir að ég kom hinigað. Þær gáfcu
vairília reiist ság fyjrr hor. Samt gátu
fcáölfaunár 'Hfað á þeim. Ég fæirði
þedrn fmá um júlfflok. Siðam hefi
ég seölfc smjiör fyrir 18 ddlana,
aulk þeiss sem brúkað hefdr verið
tffl heáimfflis. Kvígan, sem ég skildi
etffcir í Winnipeg, liifði af, en kálf-
urinn drapst. Sysfcir mín sendi mér
hamia í júlí og 20 doliara, sem hún
var búin að dragia sanian fyrir
mjófflk úir henni, sem hún seldi í
hæirnn.
í suniar keypti óg sffláttu- og
rafcsfcrarvélar, sem kostuðu 125
doffliara. Guðný sysfcir mín lánaði
mér að mestu fyrir þeim. Vélarn-
ar ffflýtfciu feykilega fyrir heyákiapn-
um. Við byrjuðum seint, en öfl-
uðuim þó afar mík'ila heyja. Við
voruim þrir ~ eða öiiiu hieldur fjór-
ir — um brúkun véiia minna. Sig-
urður Kristófersson (!hanm hefir á
fóðrunu 40 gripi og nökbrar kind-
ur) og feðgar úr Öxarfirði, Jósef
og Bjöm (þeiir hafia aðeins 13
gripi). Ég heyja'ði handia nálega
40 gripuim. Hér er hverjum grip
æfcluð tvö tonn — 4000 pumd. —
Heyið er víst nóg, þó við sefcfcum
befcur á en það.
Tveir uxar (þegar bestar eru
ekki tl) .ganga fyriir siláttuvélinni,
en hryssa mín var brúkuð fyrir
raksifcríarvólinni. Drenigur á 14. ári,
sem hjá mér er, rakaði mitt hey
með vólnni í garða, en á effcir dró
óg garðama endiianlga samarn með
henni í sfcórt diríli, en hressa þurfti
upp á drfflið á eftir meið heykvdisi-
um. Drílð er svo tekið upp á
vagna eða kennur og ffflutt í hey.
Það er erfiðasta og mesta vinrnan
við heyökapinm. Ég flutti beim hey
það, siem ég þarf tfflffl heómiabrúk-
uinar, féklk vagn lámaðam, en átti
sjáílfiuir berru.
Maðuir getur sdleigið á einum degi
mieð uxum um 20 tonm, etf ekki
er heitt, og meira með hesitum.
Daigsöœgjuna er hægt að ralka á
háiifum dlegi.
Éig á nú tvo uxa fudorðna, tvo
þrevetra, tvo tvævetra, þrjár kýr
mjóffltoanidi og kvígu að fyrsta káifi
og þrjá báifa. Ég sel'di í sunnar kú,
káfflffflauisa, á 40 dodara og keypti
uxa þiwefcram fyi'ir það verð. Líka
seldi óg í vor tovigu — vetrumg, tl
að gefca toeypt útsiæði o.fl. í sium-
ar ag það, sem aff er vetrimum,
hafa miér borizt í hendur nokkuð
yfir 100 doliarar fyrix vedk mín
og fffleira, en þó á ég ekfci nema
noklkna diofflfflara fyiririliiggjandi og
ekki nierna háfflfnaður með að borga
úfcsæði tl næsta vors. Em ég hetfl
matvæfli tl vetrarinis.
Það er miki'ð. sem kaupa þarf,
þegar fátt er tl alfurðar, éims og
hljiá nýbýlinigunum. Það kosfcar
nokfcuð að baupii alöt tl húss. —
Ekki eyði ég pemimgum í tóbak eða
Vímföng og Itið fyrir kaiffi. Sjáif-
ur dreklk ég eklki katffi. Samfc kaupi
ég eklki svo líitið af því, sem mumdi
vera kallað óþarft á íslandi. Svo
geld ég dremgnum, sem hjá mér
er, 4—5 dolara um mánuðinn.
Hamn er sonur Björns Jónssonar
frá Ási í Kelduhverfi Haron verð-
ur hjá mér þangað til fiaðir hans
kemur í vor. Bjöm á land hér í
■grenmdironi.
Guðný sysitir mín hefir tekið
hór larod, næsfcu Ióð við mig. Als
hafa telkiö hér Tand um 30 íslerod-
inigar. Land mitt er nál. 8 mffl-
um sunnan við Assiinmiboire-fljót,
um 120 mílur suðvestur frá Winni
peig, um 36 milur norður við
lamdamæri Canada. Oainada-Kyrra-
hafsjámbrautin er rúmar 30 mffl-
ur norðan við et'rir vegi, skemmira
beinlínds. Tvær iámibrautir eru á
leiöironi frá Winnipeg, önnur á að
Heggjast sunroan vfflð — þó norðan
við laindamæriin — hin ef til vill
um byggðarlaig okkar.
Sunmam við bvggð okkar eru
hæðir með tafflsverðum skógi. Þar
er Slitrótt og lélegt akuryrkju-
larod. Mikið af smávötnum er inn
á mlli hæðanna Norðan við er
flói 12 mílna laugur, breidd um
4 mlur. í honum er fjarsika mito-
ið af áigætu erogi
Pramurodan landi mínu er eyja,
vötn og foræði á þrjá vegu, en
lætour á eiroa hlíð. .4 eynni eru
smá slkóigarbeilti Þó er sá viður
Htiffls nýtur, niema tffl eTdiviðar.
É>g lét gelda gnpd garoga sjáiMa
á eymni í haust þangað tii etftir
20. nióvember. Þeir voru þá lítið
fairnir að leggja af eða ekkert. Síð-
am hafa þeir verið í húsi.
Lönd ofckaæ hór flesfcra enu skóg
laus, en sumir búa náiægfc skógi.
Ég ©i' eiinis Jamgt frá stoógi og nokk-
uir heTma, s® öðru en tdi eídiviðar.
Við þaron, sem ég hefi byggt úr,
eóftitfi ég 3—4 rnílufr. En nú er ég
búiinin að höggva við í íbúðarhús
og kornhfflöðu í 7—8 mfflina fjar-
lægð. Það er á áðurroeffndú hæð-
inni. Þær heifca Tigrdislhæðir. Ég er
byrjaður að ífflytja vdðinn heim.
Hann er afflllur eito, þarna er lítið
af öðru etn edlk og ösp.
Hellsa mín er orðdn óffldk því,
sem hún var beiim og fyrist eftir
að ég toom vestur. Ég er nú nœst-
I í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
573