Tíminn Sunnudagsblað - 13.07.1969, Blaðsíða 8
Hjálmur Daníeisson og kona hans, Hólmfríður, bera bæði aldurinn vel.
HÓLMFRÍÐUR DANÍELSSON:
„Allt, sem við geriim
sjáif, eflir og
skerpir huga okkar“
Allir, ;em veruleg kynni hai'a
at Vestur íslenítingum, kannast við
Hólmfríði og Hjálm ÐaníeJsson.
Hólmfríður f'æddist árið 1899,
dóttir Ólafs Ólafssonar á Kaldrana
á Skaga. Hnn er kennari að mennt
og heí'nr mjög látið til sín taka
félagsmál og leiklist meðal Vestur-
fslentlinga og skrifað mikinn ara-
grúa grcina um ýms efni, enda
ein sú kona, sem niest hefur lagt
af mörkum í menningarinálum
Vestur-fslendinga.
Hjálmur, maður hennar, er af
Vestwlandi æííaður, sonur Baníels
hónda Sigurðssonar í Hólmlátri á
Skógarströnd, fæddur 1882, og
nálgast Því mfrætt. Afi Hjátos
var Sigurður í Tjaldabrekku,
jtunnur maður. Hjálmur eir bú-
fræðikandidat að menntun.
Þeim hjóinim var boðið heim til
feðralandsins í fyrrasumar, og í
samsæti, sem þeim og öðrum
Vesíur-Íslendingujn, er þá voru
hér, var haldið í Sögu, flutti
Hólmfríður erintíi það, sem hér
blrtist.
Þe.gar þið ))ú verðið að sitja,
nauðfuig viíjug, og blusta á mig í
svo sem tuttugu miíinútur, o,g horfa
á miig ailan þennan tíma, þá vona
ég, að yMtuor verði ekki á a@ end-
inigiu, a@ komB'st að orðd eins og
gannli bóndiii'n á ísdandi, þegar
sjbiilt vaa- upp nýju fyrkbrigði i
kaupjstaðnuu!. Ég býst við, að aMir
íslendingair hér hieima þeWki þenn-
an bramda'ra, en máski ek'kd Vestur-
fstenidinigai'.
Svo bar við, að sett var á stofij
í fyrsta sinn á Akureyri apótefo
f>á kom aldraður bóndi (>£00 úr
a'fdöluim niður í bæirm ti að skoðá
þessa nýjung. Þegar gamM rnaður-
tnn tawn inn fyrir dyrmar á apó-
tekinu, kemur til hams þjónminm
eða lyfsalinn og segtr:
„Hvað get ég gert fyrir yður?“
„O, sei, sei, ekfci neitt“, segir
bóndi, — .ég kom bara ti að sjá
yður“.
Svo gengur hamm í krimg um
þjóndmm, skoðar hamm í kró'k og
fcring, horfir á hanm upp og jiiður,
slær á lærið og segir:
„Ja, mifcið andskoti er þetta njí
Mfct manni.“
Þi® getið ski'lið, að ég er ekfcj
hér komim til þess að uppfræða
yfckur u'in neitt ístenzkt eða ves' sr-
islemzkt. Til þess væru aðrir fær
ari en ég. Veizliustjórimm sagðd áðan,
að ég myndi sjáif skýra yfckur frá
starfi mírnu vestra í Þágu íslenzkra
mienmimigarmáta. En það ætOa ég
efcfci að gera, — ég ætOa ekfci að
fara að segja ykfcur neinar írægð-
608
IIMINN
SUNNUÐAG6BLA®