Tíminn Sunnudagsblað - 13.07.1969, Blaðsíða 12

Kennaraskólinn hefur verið
giftudrjú« stofnun. Það hefur ver-
ið gæfa hans og allra þeirra, sem
þangað hafa sótt þroska og þekk-
ingu, og þar með gervallrar þjóð-
arinnar, að afbragðsmenn hafa
haldið þar um stjórnartauma. Þeg-
ar frumherjinn, séra Magnús
Helgason, iét af skólastjórn, var
Freysteinn Gunnarsson kvaddur
Hanm hetui unrnið brau'tryðjanda-
starf í ísienzkukenmslu, enda hef-
ur ísiiemzíka æ-vinlega verið aðalvið-
famgsefni hans, auk skólastjóra-
starfsims. Hamm hefur samið glögg-
air og skilmerkilegair kennslubæk-
ur málfræðilegs efmis, inmt af hönd
urni ómetanieg störf við samnimgu
orðabóka, þýtt fjöldamm aiian á-
gætra bóka, unglingabækur, ævi-
sögur og skáldsögur og meira að
segja hiagfræðirit og amnast út-
gáfu margra rita og ritsafma. Þar
að auki befur hanm ort af þeirri
Már heimsækir
Freystein Gunnarsson
og spjailar við hann
WmmmmmmmMmmmm—mmmmmmmmmmi ■.....
um eitt og annað
murndi Guðmumdssymi og Guðrúnu
Haldórsdót.tur og átti hjá þeiim
heámálli fram til tvítugsalduirs.
Við heimsóttum Freystedm ný-
Jiega á heimiM hams í gamla kenm-
araskólahúsinu, þar sem veggir all-
ir eru Þaktir góðum bókum og
málverkum, og fórum þess á ieit
við hamm, að hamm spjallaði svolít-
ið við okkur.
— Hvað oili himum mikla áhuga
þínurn á móðurmálinu?
— Þar lagðist margt á eitt. Eft-
ir fermingu kenndi mér íslenzku
„... svo fremisemþað erlíka
aógu kröfuhart við sjáift sigJ'
þar forystu. Því starfi gegndi hann
í réttan þriðjung aidar af hnökra-
lausri prýði og við þann orðstír,
sem skólast]óri fær beztan getið
sér. Hvcnær sem hann berst í tal
meðal gamalla nemenda hans, er
nafn hans nefnt með ást og virð-
ingu, og um landið allt á fólk hon-
um þakkarskuld að £jalda, þótt
það geri sér ef til *H1 ekki ætíð
grein fyrir því. Áhrif manns í
stöðu Freysteins eiga sér marga
farvegi.
Em fleira er að nefma em far-
sæid hans við skólastjórn. Frey-
stesmm Guonarsson er eimm ágætasti
íisffiemzkurniaður, sem nú er uppi.
Í12
9mekkvísi, seirn honum er rikuilega
gefón, og í fóruirn símum á hann að
mimmsta kostá tvo óperutexta ó-
premtaða. Aflt hefði þetiba nægt til
þesis að skipa honum á bekk með
mestu nytjamönnium þjóðairinmar.
Þó eru þetta eimiumgiis tómstumda-
störfin.
Freysteimm var ekki til þeirra
kjara borimm, áð aililt yrði honum
í hendiur lagt. Hamm fæddist að
Vola í Hrauingeirði sh reppi, ein-
bverju argasta koti í þeiniri sveit,
en vair fluttur eilefu vilkna gamali
að Hróarsholti, miklu m.yndar- og
efnisSheiimili Þ&r ÓM hamm upp við‘
gotrt atflaeti hjá bjónumum Guð-
ívar ívarsson — bróðir Markúsar
ívarssonar, sem margir kamnast
við. Hann varð fyrstur til þess að
vekja verulegam áhuga hjá mér á
móðurmálinu, auk þess sem hann
lagöi þá undirstöðu, sem varð mér
notadrjúg í námi seimna. Einmig
hö'fðu þeir dr. Björm Bjarnason frá
Viðfirði og Sigurður Guðmunds-
son, sáða-r skólameistari, sterk á-
brif á mig eims og svo marga aðra.
— Svo ferð þú í Kemmaraskól-
amm? /
— Já. 1910 fór ég í Kenmara-
skólamm og iauk þar námj vorið
1913. Sama vor tók ég svo gagm-
fræðápróf við menmtaskólann og
T I M I N N
SlíNNUDAGSBLAÐ