Tíminn Sunnudagsblað - 13.07.1969, Blaðsíða 19
I
uan, þegar þeir voru á orrustuvelil-
inuiin.
Jarlinn horfaði afbur á baík. Hon-
nm lieið ilia: Hunduirinn kom á
etftir, og hano virtist ekki hafa
neiniar lappir — það var þvi eins
og bann kærnist áfram fyrir ein-
sikæra ttrú.
— Farið, h erra, sagði jariimn.
H'onum var illa við hunda —
þeir glefsuðu í mann, ef maður leit
af þeim, voru þeir búnir að ná
taki á ök'klum manns. Jariinn sá
nú, að hann vair bomiinn að öðrum
dyrurn, oig þess vegna ákvað harnn
að leita skjólis. Hann opmaði dym-
ar og skaut sér inn fyrir. Ættar-
einkienni segja aHtaf trl sin: Mað-
uir af Emsvvorthættinni hafði lí'ka
IkDmiið sér í var við Agincourt.
Jarlinn var nú staddur í svefnher-
bergi og þar var honnm sjálfsagt
ætlað að vera um stund eftir öll-
um sólar/nerkjum að dæma, því
að þessi loðni hunduir var nú búinn
að kasta fyrir róða öllu hlutleysi.
Þegar honurn varð ljóst, að hann
hafði lotið í lægra haldi fyrir snilli
mannsins, reyndi hann ekiki fram-
ar að dylja heift sína: Hann gelti
ffllega og klóraði æsbuir í hurðina.
— Farið, herra þrumaði Hans
Náð.
— Hver ej þarna?
Ernisworcti jarl hafði verið viss
um, að íbúðm væri mannlaus. Nú
hentist haun í Qoft upp, þegar hann
heyrði þessa rödd, og taugakerfi
hans varð fyrir affl'lli, líkt og hann
hefði orðið íyrir sprengju.
— Hver er þarna? spurði þessi
rö dd aftur
Og þar með ioystist gátan: Á
hinuan vegg þessa herbergis voru
aðrar dyr ,og í gegn um þær kom
þessi rödd. Jarlinum fannst þetta
svo sem f'fth hinni vanalegu ill-
girnd öriaganma, að hann skyldi
eiinmitt koma í heimsókn til tengda
dótbur sinnar á meðan hún var í
baði. Hann færði sig nær dyruuum
og sag'ði sefandi röd'dU:
— Verið óhrædd, góða mín.
—Hver eruð þér, og hvað eruð
þér að gera i herbergi mínu?
— Það er engin ástæða til að ótt
ast, sagði jarlinn.
En orð hans létu sér þegar til
shammair verða, því það var svo
sannarlega ástæífa til hræðslu:
Dymar inn i svefniherbergið höfðu
sem sé opnazt og loðhundu'rinn,
sem var eins og handskjól, kom þjót
andi inn, urrandi heiftarlega og
stefindi beint að öktolum jarisins.
rÍMINN
SUNNUDAGSBLAf)
619