Tíminn Sunnudagsblað - 13.07.1969, Blaðsíða 13

Ef góður hugur og fölskva-
laus þakklátssemi mcga sín
nokkurs, hlýtur Freysteinn
Gunnarsson að hafa notið þess
í einhverju á lífsleiðinni. Þá
ætti ylur hlýrra kennda að
leika alla daga um gamla kenn-
araskólahúsið. þótt svalt kunni
að blása af norðri á Laufásveg-
inum eða útsynningurinn gera
sig heimakominn í Vatnsmýr-
inni.
Þeim, sem vanda vilja málfar
sitt, er tamt að Ieita Iiðsinnis
hans, og til eru þeir, sem telja
það þrautaráðið, ef þeim verð-
ur orðs vant að reyna að
glöggva sig á samsvarandi orði
í dönsku svo að þeir geti flett
upp í orðabók Freysteins og lit-
ið á þýðingar hans. Því að fram
á þennan dag höfum við enga
orðabók eignazt, sem jafnast á
við hana að frábærum þýðing-
um. Um iandið allt eru foreldr-
ar, sem vita sig jafnan geta full-
treyst því að þær bækur, sem
tengdar eru nafni hans, eru slík
ar að efni og málfari, að gott
eitt getur leitt af Iestri þeirra.
En framar öllu eru þó ótaldir
þeir unglingar jafnt í borg sem
dreifðum byggðum landsins, er
fyllzt haia hljóðlátri, sælli gleði
við lestur þeirra bóka, sem
hann hefui þýtt.
Til bess er gott að vita, að
enn vinnur hann af elju að
hugðarefnum sínum, bótt ekki
vanti hann mörg árin til bess
að fylh áttunda tuginn.
Þett^ er að kunna að erja ak-
ur sinn Fleiri slíka sáðmenn
fáum við þó ekki frá Vola, þvi
að þar er nú auðn, er bær for-
3 ..
eldra hans stóð En vonandj ber
líf og starf Freysteins enn ávöxt
um langan aldur
var 1 fjórða betok hans veturinn
1913—1914. Og las svo undir sfú-
dentspiróf heima í Hróarsholti og
lauk þvi vorið 1915.
— Hvað tók svo við að loknu
stúdenteprófi?
— Upphaflega ætlaði ég tid
Hiafniar í norrænunám, em stríðið
gerði þar strik í reitomámiginm. Fóst-
uirforeildrar minir höfðu kositað
orniig t'ii náinis íram að stúdents-
prófi, en eftii það varð ég að kosta
[mig sjáfllfur Ég settást því í guð-
fræðádeld háskólans hér heiima,
náináð þar var tailið hvað auðveld-
ast. Ég: g«t þvá unnið fyrir mér
aneð námiun Embættisprófi í guð-
fræðá lauk ég. svo árið 1919. AIJ-
an þernnan tima vann ég jafnframt
néimd við þingskriftdir og kennsilu
Þar sem ég hafði eánsett mér að
gera íslenzku að aðalviðfangsefni
mámiu að loknu námi, reyndi ég
Ika eftir megni að bæta mér það
upp, sem á skorti í námá.
Ég kenndi svo einn vetur í Flens-
boingarskólanum í Hafnarfirði, en
fór til Norðurianda og ÞýzkaJands
vorið 1920 tiJ þess að kynna mér
framhaidsskola og lýðháskóla Þeg-
ar ég kom heim að einu og hálfu
ári Mðmu, fékk ég svo kennara-
stöðu við Kennaraskólanm og
kenmdá .,þar islenztou og dönsku.
— Svo verður þú Skólastjóri?
— Já, 1929- vai mér veitt skéia-
stjórastaðao og var ég skólastjóri
alt til 1962 — í 33 ár. Al'lan þann
tíma, sem ég var við Kenmaraskól-
ann, kenndi ég íslenzku, og eftir
að ég varð skólastjóri var það mitt
aðálstarf utan skólastjói'astarfans.
Alla mína skólastjóratíð var sam
vinmain við keninara og nemendur
með ágætum, og á ég margar góð-
ar minningar frá þessum árum. Ég
þurftd IStið að hafa fyrk þvl a®
stjóma,. enda reyndi ég ávallt að
fá nemenduma til þess að sitjórna
sér sjáitfa.
Eftir að ég hætti skólastjóm, hef
ég ajgerlega lagt kennslu á hiluna,
hetf mest fenigizt við ritstörf og
þýðinigar. Ammars væri gamam að
rtMINN — SUNNUÐAGSBLAÐ
613