Tíminn Sunnudagsblað - 13.07.1969, Blaðsíða 21

ÞRASTARHREIÐUR
Á ÖSKUTUNNULOKI
í FÁSKRÚÐSFIRÐI
Sunnudagsblaðið fær margs konar
sendingar víða að. í einu bréfinu
var þessi mynd af þrastarhreiðri,
sem Sverrir Aðalsteinsson á Sól-
vangi í Borgarfirði eystra sendi þvi.
Myndina tók Sverrir suður í Fá-
skrúðsfirði vorið 1964, Brot af
skélpröri hafði legið þar ofan á
öskutunnuloki, og þrastarhjónunum
hefur sýnzt þar tllvalinn staður til
hreiðurgerðar. Þetta var að vísu
ekki af mikilli fyrirhyggiu gert,
því að tunnur af þessu tagi eru
til þess ætlaðar að láta í þær rusl
og úrgang, og þær þarf lika að
tæma annað veifið.
Þetta varð því heldur ónæðis-
samur búskapur hjá þrastarhjónun
um þeim arna ,En slíkt getur þó
blessast, þar sem nágrenni er gott
og ailir af vilja gerðir til þess að
sambúðin verði snurðuiaus.
Ekki tókst betur til um hreiður
valið hjá maríueriunni, sem settist
að í eða á stýrishúsi eins fiskibáts-
ins hér syðra, og kom hún þó upp
ungum á gæftasamri vorvertíð.
þorská. Ég held, a'ö Mum hafi dott-
ilð amniað í hiuig en að farið yrði
a'ð slóa tl landis, þvi ve'ðurfari'ð
var síðux en svo gott. En karlnn
hetfiur víst ekiki verið í svoleiðis hug
leiiðingum. Hann skipaði því a'ð
Iláta vörpuma út fyrir. Ég held, að
suimium göimlu körlunum hafi
ekiki litizt meiira en svo á þá ráða-
gerð.
Nú var silakað út togviruíium
eims og rneð þurfti. Við erum
nokkrir byrjaðir aðgerð í fremri
kössunum, því að þángað hafði
fiiskinum verið hent. í aftari köss-
unum var eikiki verandi vegna sjó-
gainigs, og lá skipið oft undir áföll-
um. Við vorum búnir að toga í
um það bil fiimmtáin mínútur, þeg-
ar æpt var úr brúnmi, að brot riði
ytfir, og öium, sem væru á þilfari,
'Skipa'ð að bjarga sór sem bezt þeir
gætu. Við hlupum þrír í forvant-
inn. Hindir héldu sór þar sem þeir
niáðu handif'eistu, því að lítiil timi
var að bjarga séir aknenniilega í
var. Brotið reið yfir, og skipið
Slaigðist á brúarvænig, en sem betur
fór skolaði engurn manni fyrir
borð. Aillur fiskur fór hdms vegar
út oig mikið af kasisiaborðum, en
siuim broitmuðu í spón.
Eftáir þetta ævintýri var faxið að
Mfa. Það gefck mjög illa, því að
skipið M alltatf undir áfföMum.
Útbúnaöur á göimlu togurunum
var öðruvísi en á nýsköpunartog-
uirunum. Á þeiim gönnlu vax not-
að gilt gxastóg, svokalaðir rópax,
tii að hífa vöxpuina inn á. Við vox-
um tkommiir það iamgt, að við vor-
utm komnir með róparna á spil-
koppinn, þegar við fomgum á okk-
ur haxðan hniúlt. Slitnuðu þá báð-
ir róparmir, og var þá ekki arnrnað
hægt að gera en snoria vörpuna
imn í foiigitsdnum. Skipstjóxinn lét
Biiig etoki vanta á þlfarið, enda mik-
ið í Ihúfi að ná draslimiu inn fyr-
iir. Þarna böðliaðist kari á sokka-
Seistuinum, og hvorki vantaði blóts
yirði né eiggjunarorð, og ekki
slkorti þann giarnSa dugnaðinn.
Við vonum ianigt kommir að ná
diraislliniu inn fyrir, þeigar eitt brot-
ið enn xeið yfir okkur. Ég skil
það aldrei, að ekki stoyldi verða
BtórsOiys. Átta mönnum stoolaði aft-
uir í stjórnborðsgang, tveir héngu
á aiftuirgálllganum, en aðrir náðu
hamidtfestu á toeiisnum. Eimm hékik
Utamlborðb, en var bjargað, þegar
tftoipið þurrtoaði sáig. HleisM'öfekin
jSlltnaði niiður, svo að erfiðlega
geklk að ná því inn, sem eftir var
aif vörpunnd. En það hatfðist þó að
lotourn.
Þegar við höfðum búllkað vörp-
urnia og gert sjókilárt, var farið að
sdlóa I átlt til liamdis. All, sem brotm-
að gat ofamiþMja, var brotið og
bramllað. Við komiumst loks inn á
Dýrafjörð. Þar var togið í tvo daga.
Svo, þegar veður tók að lægja, var
tekiín sbefna suður á bóginn og
haMlið til hedmalhaifnar, þvi að
margtf þuirfti Migfærinigar við.
Ég' hetf ri'Ssað þessa frásögn til
þeiss að sýna þedm, sem ekki eru
sðiílku vanir, að liíí sjómiannsins er
etoki aflltaf baðað rósum.
□
621
ríMINN — SUNNUDAGSBLAÐ