Tíminn Sunnudagsblað - 21.12.1969, Side 2
Kirkjan i Ámesi f Trékyliisvik á Ströndum noríur.
Séra Magnús Runólfsson:
AD JÓLUM
„Hugur minn, til faimna snú.
Lát þú munnur, lofsöng
hljóma,
lofgjörð Jesú nafni róma.
Tunga mín það tigna þú.
Jesú nafn mitt hjarfa hrífi,
hreiki kvíða minn og sorg,
glöð og þakklát svo að svífi
söngrödd mín að dýrðar
borg.
Sæl var hin helga móðir, sem
vafði það barn að brjósti sér,
sælust allra kvenna. >ó fékk
hún ekki svo miklu ráðið sem
nafni hans. Hún kunni ekki
fögru sálmana um nafn Jesú,
og þó hefði hún einmitt getað
sungið þá öllum öðrum fremur:
Ei heyrist fegra í heimi mál,
ei hugsað æðra getur sál,
og engan söng að eyra ber,
sem unaðslegri en nafn
þitt er.
Jesús þýðir frelsari. Það merk
ir það, sem hann er. Jesús er
samsett orð, úr orðunum Jahve
hjálpræði, þ.e. Drottinn er
hjálpræði. Það túlkar bæði per-
sónu hans og verk hans. Eng-
inn getur þekkt Krist, þekki
hann ekki verk faans, velgern-
ing hans.
Ondverður stendur heimur-
inn gagnvart nafni Jesú. Hver
þörf er oss á Guði? Hver þörf
er oss ó freisara? Hef ég gert
eitthvað Ijótt? Blessaður sak-
leysinginn, heimurinn, von
er að hann spyrji. En Jesú
nafn hrærir við syndinni. Það
er sárt. Já, en hendur hans
græða. — Illu andarnir sögðu:
„Hvað vilt þú oss, Jesús frá
Nazaret?“
Jesú nafn er náðarlind,
dýrðlegs frelsis fyrirboði,
friðardagsins morgunroði,
læknisdómur dýr við synd.
Styrkur veikum, stoð í
þrautum,
stjarna vonar hjörtum blíð,
himneskt ljós á harma
brautum,
heilsa og líf á dauða tíð.
Vér megum ekki bregðast við
nafni Jesú eins og þeir, sem
halda, að hann ætli að tortíma
þeim. Nafn hans er friðarboði,
lœkning, styrkur, stjarna, ljós
af hæðum, græðsla, líf.
Ég, sem fallinn fæddur er,
hlýt með sorg að segja þetta:
Syndari er nafn mitt rétta.
Sæmra nafn ei sekum ber.
En því nauða nafni breytir
nafn, er sonur guðs sér tók.
Jesú náðarnafn mér veitir
nafn á lífsins skrifað bók.
Þetta er mikil og blessuð
breyting. Hún yfirgnæfir krafta
verkin. Hún er kraftaverkið
mikla. Nafn syndarans er
skráð í lífsbókina. „Gleðjizt
ekki yfir því, að andarnir eru
yður undirgefnir, en gleðjizt yf-
ir því, að nöfn yðar eru innrit-
uð á himnum“.
Fagurt er nafn frelsarans, og
nafn sitt ber hann með réttu,
því að hann frelsar. Frá hverju?
Vondri samvizku. Ekki frá sam-
vizkunni eins og Hitler, heldur
frá þreyttri og þjakaðri sam-
vizku, sem þráir friðinn við
Guð. Hann kom ótilkvaddur, en
ekki að ófyrirsynju. Vér upp-
götvum syndina, þegar frelsar-
inn kemur. Fólkið varð ekki
eldsins vart, fyrr en slökkvilið-
ið var komið. Hvaða erindi á
slökkviliðið hingað? Hvaða er-
indi á frelsarinn við mig? Er
eitthvað að hjá mér? Mér sem
er svo góður. — Hann kom til
þess að leita að hinu týnda og
írelsa það. Hér er ekkert týnt.
Hér er ekkert að frelsa. Jú,
vertu velkominn. Þú komst ein-
mitt, þegar þörfin var mest,
þegar ég svaf sem fastast.
Nafnið, Jesú, það, er þú
virtist hér í heimi bera,
hugfast mér lát jafnan vera,
styrkja veika von og trú.
Lát þitt nafn að síðsta svefni
svölun andans veita mér.
Gef það blessað nafn ég
nefni,
nær ég seinast héðan fer
TlUINN — SUNNUDAGSBLAÐ