Tíminn Sunnudagsblað - 19.04.1970, Blaðsíða 14

— Já. Annað skipti sótti ég
liekni vegna drengs, sem var veik-
ur á Stóru-Borg. Ég lagði af stað
folutokan fjögur að nóttu. Þetta var
í einmánaðarbyrjun, og það höfðu
verið hlákur og hlýindi í nokkra
daga. Ég ætlaði að fara yfir Vest-
urhópsvatn vestan Stóru-Borgar.
En þegar út á ísinn kom, skyldi
ég ekkert í því, að ég kom hest-
unum ekkert áfram. Þó komst ég
að lokuim yfir vatnið. Á leiðinni
til baka daginn eftir sá ég, að :s-
inn á vatninu var eins og net, og
næsta dag datt hann niður. Þetta
höfðu hestarnir f-undið og því
tregðazt við.
— Svo kom, að þú fékkst jörð?
— Ég var níu ár í húsmennsk-
unni við fremur ill kjör. Við
höfðum rétt að éta, og lítið hægt
að auka við skepnueignina. 1922
fékk ég til ábúðar Sigríðarstaði í
Vesturhópi og bjó þar í sex ár.
Þegar ég kom þangað, átti ég tutt
ugu ær og eina kú og sex hross.
Þegar ég fluttist þaðan eftir
sex ára búskap, átti ég hundrað
fjár og tvær kýr og ellefu hross.
Frá Sigríðarstöðum fór ég að
Kárastöðum á Vatnsnesi, sem var
miklu betri jörð, en fljótlega eftir
að ég kom þangað, missti konan
heilsuna, og ég varð að. hætta bú-
skap. Þá lá leiðin á Hvammstanga,
og þar átti ég heima í fjórtáu ar.
— Og hvað varð þá um þig?
— Þá fluttist ég suður, og hér
hef ég verið síðan og starfað hjá
Áfengis- og tóbaksverzlun ríkisins,
þar til ég hætti að vinna fyrir eínu
ári.
— Hvað gerðir þú þar?
— Ég var í ýmsu. Ég var meðal
annars lengi við neftóbaksgerð.
— Hvernig er neftóbakið búið
til?
— Við fengum það í blöðum
frá Bandaríkjunum. Byrjað var á
því að skera þau niður. Þegar ég
kom þangað fyrst, tók iðulega einn
dag að skera niður .hundrað kiló,
en seinna voru fengnar til þess
vélar, sem gera þetta á stuttum
tíma. En sá galli er á gjöf Njarðar,
að vélunum fylgir mikill hávaði
og titringur — svo mikill, að vart
mun vinnufært á efri hæðunum í
húsinu, þegar vélarnar eru í gangi.
— Þegar búið er að skera tóbaks-
blöðin niður, er tóbakið vegið í
hrærivélar, þar sem því er bland-
að saman við lög. Uppskriftin
að þessum legi er víst leyndarmál,
og ætla ég ekki að ljóstra henni
upp. Nú, hrærivélarnar skila tó-
baksblöndunni í tunnur, sem síðan
eru geymdar í sex til sjö mánuði
— þetta þarf að gerjast. Að lolk-
- nni gerjun er tóbaksblandan orð-
in að hörðum kögglum, sem eru
malaðir, og er þá neftóbakið til-
búið.
— Ert þú sáttur við lifið?
— Þótt búskapur minn yrði
gloppóttur og oftast heldur lítill,
bæði v°gna slæmrar aðstöðu og
heilsulc., sis, sem þjáði konu mína
í rnörg ár, þá -hefur hugurinn
alltaf verið bundinn við sveitina.
Og verður það til æviloka. Ég
hafði í upphafi tekið þá föstu
ákvörðun, að í sveitinni og við bú-
skapinn vildi ég hasla mér vöH,
þótt það hafi allt orðið í smœrri
stíl heldur en ég hef kannski hugs
að mér 1 æsku minni. Ég eignaðist
góða konu og góð og myndarleg
börn, svo að frá því sjónarmiði
hef ég verið hamingjumaður. Af
þeim tíma, sem ég hef verið í
Reykjavik, hef ég lítið að segja.
Allt fólk, sem ég hef kynnzt, bæði
hér í Reykjavík og í sveitinni, hef-
ur verið gott fólk, og um það á
ég góðar endurminningar. Eg er
þess vegna sáttur við allt og alla.
Már.

bverárrétt í Vesturhópi — enn í dag hafa réttirnar mikið seiðmagn.
302
T f M I N N — SUNNUDAGSB t