Tíminn Sunnudagsblað - 19.04.1970, Blaðsíða 18

Brekkubræður — Árni Ingimundarson, Jón og Guðmundur.
inni til hagsbóta og handtökin
hröð að nota sér þar af. í slíkum
tilfellum brá hann sér gjarnan
burt, en var fljótur í förum og
kom heim með allar upplýsi.nigar.
Hafði hann síðan samband við
stjórnarnefnd, ef hann taldi að um
eitthvað mikilsvert og stórt væri
að ræða.
Allir kunnugir þekkja samvizku-
semi hans og frábæran dugnað vio
dagleg störf. Hitt liggur kannski
eklki eins opið fyrir, sem stjórn og
nánir samstarfsmenn kynntust,
hversu framsýnn hann var og
hygginn, þegar um einhverjar nýj
ungar var að ræða, sem orðið gætu
til bættrar aðstöðu, haigsbóta fyr-
ir rekstur eða annað slíkt. Kennir
þar að vísu sama þáttar og ein
kénnis og hjá föður hans. En nú
voru komnir nýir tknar með aukn-
Þorsfeinn Þorsteinsson
á DaöastöSum ( Núpasveit.
um tæfcifærum, sem ekki sízt
freista hinna ungu. Og nú fer það
mjög að skipta s'köpum innan kaup
félaga og víðar, hverjir ©m hæfir
og hverjir ekki til fjáranálafor
ystu. Pyriir Kaupfélag Norður-Þinig
eyinga á Kópaskeri var það ekki
lítils virði að hafa á að skipa
manni, sem bæði hafði hæfileika
og krafta til þess að móta stefn
una, grípa tækifærin, skynja hvað
við átti. Og niðurstaðan er aikunn,
eitt sterkasta kaupféla'g landsins,
og uppbygging á ýmsum sviðum
óvenjuleg. Minnzt skal á mökfcur
atriði úr starfs.sögu bans við félag-
ið, en aðeins stiklað á stóru.
Höfnin, lífæð staðarins, er
ótryg'g frá náttúrunnar hendi. Skip
lögðust langt úti og uppskipun
dýr. Jón, sonur Ár,na Ingimundar
sonar, annaðist um langt skeið
Pétur Siggeirsson
i Oddsstöðum á Melrakkasléttu.
þessa afgreiðslu. Hann var einstak-
ur að öllu atgervi, gætinn, út
sjónasamur og iröskur. Við þessa
viðsjálu höfn varð aldrei slys, og
skipstjórar sneiddu þar yfirleitt
efcki hjá, einmitt vegna árvefcni
við afgreiðsluna. Saga istaðarins
verður aldrei rakin svo hans verði
eklki rækilega getið, sem helgaði
honum alla sína miklu og góðu
starfsfcrafta. Hann e,r nú látinn
fyrir aldnr fram. Kona hans var
Kristjana Þorsteinsdóttir.
Þegar á leið og tækni óx í gerð
hafnarmannvirkja, létu menn sig
dreyma um, að sfcip af vissri stærð
gætu lagzt við bryggju á Kópa
skeri. Sá draumur varð loks að
veruleika í tíð Þórhalls. Erfitt er
að gera sér f-ulla grein fyrir, hví-
líikur sigur þetta var fyrir héraðið
1 heild. Félagið varð samkeppnis
færara við nálægar verzlanir um
vöruverð og slysahætta við upp
skipun minnkaði.
Annað, sem snerti samg'öngur,
lót félagið mjög til sín tafca. Það
var refcstur hifreiða til maonflutn
imiga á lanigleiðum, vöruflutningar
til félagsins úr Reykjavík, fastar
vikulegar ferðir að vetrarlagi með
fólfc og vörur innan héraðs og
annað slíkt. Samfara þessu var við-
gerðarverkstæði rekið á staðnum.
Sumt af þessu er erfitt í fram
kvæmd og kostnaðarsamt, en engu
að síðuir mikilsvert fyrir heildina.
En það, sem mifclu skipti í þessu
sambandi var, hversu fljótt var
komið auga á gildi dísilbíla í slík-
um rekstrí og bráður bugur að því
undinn að festa kaup á þeim. Munu
á Melum á Kópaskeri.
306
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ